Title: Bride Ch.8 [Drunk]

Author: DiaryOfMyboys

Warning: *OMEGAVERS* //  NC  //

“พี่มาร์ค !!!! ”

“มัคยี !!! ปล่อยจะโน่จ๋าเดี๋ยวนี้นะห้ามมากอดเจ้าหญิงของยุนจ๋าเยย ”

“ใช่เหรอไอ้เด็กแสบนี่น่ะเจ้าสาวของอาต่างหาก ให้ยืมกอดมานานต่อไปนี้อามาร์คกอดเจโน่ได้คนเดียวรู้ไว้ซะ”

ยังไม่ทันที่เจโน่จะได้ถามอะไรให้หายสงสัยอาหลานคู่กัดก็เริ่มทะเลาะกันซะแล้ว

ถึงแม้ว่ามาร์คจะต้องไปเรียนต่อช่วงที่หลานชายคนแรกเพิ่งเกิดมาแต่ไม่ได้ทำให้ความใกล้ชิดของอาหลานนั้นมีน้อย เพราะอย่างที่บอกมาร์คกลับมาบ้านแทบทุกวันหยุดที่พอจะมาได้วีดีโอคอลกับเจโน่ก็จะมีหน้าน้อย ๆ ที่ติดน้าเจโน่โผล่มาให้เห็นในจออยู่เสมอ แล้วพอเริ่มพูดได้ก็ต่อล้อต่อเถียงแย่งเจโน่กันให้คนกลางปวดหัวอยู่บ่อยๆ

“ฮึกก ไม่ให้อ่ะ จะโน่จ๋าของยุนจ๋าฮึก มัคยีไปเยยไม่ให้มาแย้ว ”

“นี่บ้านอานะยุนนั่นล่ะกลับบ้านตัวเองไปเลย ”

ตอนนี้บ้านที่เจโน่อาศัยอยู่คือบ้านหลังเล็กที่ถูกสร้างขึ้นใหม่หนึ่งในสองหลังซึ่งอยู่ใกล้กันในอาณาบริเวณบ้านหลังใหญ่ของตระกูลลีส่วนอีกหลังก็คือบ้านของครอบครัวเจ้าหนูยุนนั่นเอง

“พอแล้วครับพี่มาร์คเห็นไหมหลานร้องไห้แล้ว ”

“แง๊ๆๆ ฮือออ จะโน่จ๋าอุ้ม ๆ หน่อยฮืออ ”

เด็กฉลาดพอเห็นเจโน่ที่ได้สติต่อว่ามาร์คก็จัดการร้องไห้ชุดใหญ่เรียกความสงสารเพิ่มอีกเจโน่กำลังดึงมือของมาร์คออกจากเอวเพื่อไปรับเด็กเจ้าน้ำตามาปลอบแต่ก็เหมือนมีนางฟ้ามาโปรดมาร์คลี

“โอ้โห เสียงร้องไห้ใครเนี่ยดังไปถึงหน้าบ้านแล้ว ไหนใครทำอะไรหลานย่า โอ๋ๆ”

แทยงเดินเข้ามาเห็นหลานชายคนโปรดเปิดการแสดงดราม่าอยู่ก็เดินเข้ามาเบี่ยงความสนใจจากหลานตัวน้อยพอเห็นคนมาให้อ้อนเพิ่มก็เปลี่ยนเป้าหมายโผกอดคนเป็นย่าทันที

“งือออ คูมย่าตี ๆ มัคยีเยยนะ ตี ๆเยย ฮืออ มัคยีไย่ยุนจ๋าออกจากบ้าน ฮืออ ยุนจ๋าจะอยู่กับจะโน่จ๋า”

“ตี ๆเลยนะ นี่แน่ะ ๆคนเกเรมาไล่หลานย่าออกจากบ้านได้ยังไงเนอะ ” พูดเอาใจหลานพลางตีแปะๆลงไปบนแขนลูกชายคนเล็กที่ตอนนี้ยังไม่ปล่อยออกจากเอวของคนรัก

“เราหนีคนขี้แกล้งไปกินเค้กที่บ้านย่ากันดีกว่าเนอะยุนดีมั้ย ”

“กิงๆๆๆ ยุนจ๋าอยากกิงเค้กเย้อๆเยย ไปๆ”

พอถูกหลอกล่อด้วยของกินเด็กน้อยก็ลืมน้าคนโปรดไปเสียสนิทย่าหลานพากันเดินกลับไปที่บ้านหลังใหญ่ ปล่อยคนไม่ได้เจอกันมาหลายเดือนให้ได้คุยกัน

“ปล่อยเลยพี่มาร์คแล้วอธิบายมาหน่อยครับทำไมถึงกลับมาไม่บอก”

ดึงแขนคนพี่ออกแล้วหันมองหน้ากันให้ชัดๆ

“ก็พี่จะบอกตั้งหลายครั้งแล้ว แต่โทรมาทีไรก็มีเด็กป่วนไม่ได้คุยตลอดเลย”

“แล้วเรื่องเรียนล่ะครับนี่ไม่ใช่ช่วงวันหยุดนี่นา ”

มาร์คยิ้มกว้างก่อนจะเอ่ยตอบน้องอย่างภูมิใจ

“พี่ทำเรื่องเรียนจบเรียบร้อยแล้วครับคุณแฟนต่อไปนี้จะอยู่กับคุณแฟนตลอดไปเลย”

“จริงเหรอครับ เย้” เจโน่เหมือนได้รับปริญญาเองกระโดดกอดคอมาร์คไว้อย่างดีใจ คนพี่ก็รับน้องมากอดอย่างยินดี

“เจโน่ดีใจที่สุดเลยล่ะ คะ...อะ..อึกก”

เงยหน้ามาพูดใกล้กับซอกคอพี่แต่แล้วอยู่ๆ คำพูดทุกอย่างก็ต้องหยุดชะงักไป เหมือนมีสัญญาณเตือนดังในหัวมือที่โอบต้นคอมาร์คกำแน่นขึ้นมา

“เจโน่เป็นอะ...อื้มม ”

จังหวะที่มาร์คก้มลงมาเพื่อที่จะถามความผิดปกติใบหน้าที่อยู่ใกล้กันมากเกินไปก็ทำให้เจโน่เสียการควบคุมในที่สุดประทับริมฝีปากของตัวเองลงไปบนปากพี่ และความตกใจก็อยู่กับมาร์คได้ไม่นาน เมื่อริมฝีปากเย้ายวนคุ้นเคยที่เค้าโหยหามากกว่าสิ่งใดมาวางบนปากของเค้าแล้วมาร์คก็ไม่ปล่อยให้เสียโอกาสบดเบียดคืนกลับให้สมกับความคิดถึงกัดกินกลีบสีแดงนุ่มนิ่มทั้งด้านบนด้านล่างจนพอใจปลายลิ้นค่อยแทรกเข้าไปกวัดเกี่ยวกันในโพลงปากเล็กแลกเปลี่ยนความโหยหาซึ่งกันและกัน

จากบดเบียดเนิบช้าเปลี่ยนจังหวะเป็นรวดเร็วและเร่าร้อนมากขึ้นมือไม้กวาดไปมาบนแผ่นหลังของกันและกัน องศาใบหน้าหมุนไปมาเสียงหอบหายใจดังถี่ขึ้นเรื่อย ๆ

วันนี้คือวันฮีทและเช้านี้เจโน่ยังไม่ได้กินยาระงับเลย

แต่ตอนนี้ทุกอย่างดูมึนเบลอไปหมดเจโน่ไม่สามารถหยุดตัวเองได้และดูท่ามาร์คก็คงจะมัวเมาจนไม่สามารถหยุดได้อีกแล้วยิ่งสัมผัสกันมากเท่าไหร่ฟีโรโมนที่ดึงดูดซึ่งกันและกันก็ยิ่งกลั่นออกมาให้ทั้งคู่จมดิ่งเมามายไปกับรสสัมผัสตรงหน้า

มาร์คเปลี่ยนเป้าหมายลากริมฝีปากลงมาซุกไซร้แก้มนิ่มแวะขบกัดติ่งหูเบา ๆ ลากลิ้นไล้เลียซอกคอขาวที่ดูจะมีกลิ่นเย้ายวนให้ลุ่มหลง จมูกและปากซุกไซร้ไปมาซ้ายบ้างขวาบ้างร่างของเจโน่ถูกดันไปจนติดกับเคาเตอร์ครัว กระดุมเสื้อเชิ้ตสีชมพูอ่อนที่ใส่อยู่ก็เริ่มถูกปลดทีละเม็ดเจโน่ใช้สติเฮือกสุดท้ายดันอกมาร์คไว้ก่อน

“แฮ่ก ฮะ... อะ พี่ มะ..มาร์คมะ..ไม่ ..ในครัว..ปะ..ไป..ใน...ห้อง”

“คะ..ครับ ไป ไปกัน พี่ไม่ไหว อ่าแล้ว ”

มาร์คอุ้มเจโน่ขึ้นอย่างรวดเร็วตรงดิ่งไปที่ห้องนอนทันที

เมื่อวางเจโน่ลงบนที่นอนแล้วตอนนี้ทุกอย่างเหมือนกดสวิชขึ้นมาใหม่ เสื้อผ้าของทั้งคู่ถูกช่วยกันถอดออกไปอย่างรวดเร็วร่างกายเปลือยเปล่าแนบชิดเสียดสีกันไปมา กลิ่นฟีโรโมนของทั้งคู่ที่ผสมกันลอยอบอวลอยู่ในห้องเป็นสิ่งเพิ่มเชื้อไฟให้บทรักเร่าร้อนมากขึ้น

และเมื่อถึงเวลาที่จะต้องกลายเป็นหนึ่งเดียวกันอยู่ ๆเจโน่ที่นอนอยู่ด้านล่างก็ใช้แรงดันมาร์คให้ลงมานอนแล้วขึ้นไปอยู่ด้านบนแทน

“ฮะ..อะ..จะ..เจโน่..จะทำ..จะทำให้..พี่มาร์ค..มีความสุข..อะ..เอง”

แล้วเจโน่ก็ทำได้อย่างที่พูดจริง ๆเมื่อร่างขาวผ่องตรงหน้ามาร์คนั้น ค่อย ๆรับตัวตนของเค้าเข้าไป ใบหน้าเจ็บปวดปนสุขสมนั้นเป็นสิ่งที่มาร์คจะไม่มีวันลืมเลยวินาทีที่ทุกสิ่งผสานกันเป็นหนึ่ง ร่างน้อยที่เค้าเห็นและรักมาตั้งแต่จำความได้ดวงตายิ้มคู่สวยที่มองมาที่เค้าเสมอตอนนี้ก็กำลังมองมาที่เค้าอยู่มาร์คเฝ้ารอเวลานี้มาเนิ่นนานเหลือเกิน

“แต่งงานกันเถอะ มาเป็นเจ้าสาวของพี่มาร์คนะเจโน่ลี ”

.

.

.

To be continued