Title: Bride Ch.9 [Wishing Well]

Author: DiaryOfMyboys

Warning: *OMEGAVERS*

“แต่งงานกันเถอะ มาเป็นเจ้าสาวของพี่มาร์คนะเจโน่ลี”

.
.

.

“เจโน่ว่ามันแปลก ๆนะครับพี่ยูตะ ไม่น่าตามใจพี่มาร์คเลย”

“ไม่เห็นแปลกเลย วันนี้เจโน่สวยมากเลยต่างหาก คุณเจ้าสาว”

ใช่แล้ววันนี้เป็นวันที่ชีวิตของเจโน่จะเปลี่ยนไปตลอดกาลการขอแต่งงานที่เจโน่ว่ามันน่าอายมากกว่าโรแมนติก ก็ใครใช้ให้อยู่ๆพี่มาร์คก็เอ่ยออกมากลางคันในขณะที่กำลังทำเรื่องอย่างนั้นอยู่กันล่ะจากที่ตั้งใจจะเป็นคนนำในครั้งแรกของกันและกัน กลายเป็นทั้งตกใจและดีใจจนทำอะไรไม่ถูกจนต้องเปลี่ยนตำแหน่งในที่สุด

แล้วคำตอบคนถามก็เค้นให้เค้าตอบรับตลอดเช้าวันนั้นนั่นล่ะ

หลังจากนั้นทุกคนในบ้านก็ต้องวิ่งวุ่นจัดงานแต่งงานให้เร็วที่สุดไม่ใช่อยากจะเอาใจคุณชายคนเล็กของบ้านแต่อย่างใดแต่เป็นเพราะผลการตรวจของคุณหมอประจำตระกูลลีที่ผลออกมาว่าเจโน่ท้องได้หนึ่งเดือนเท่ากับจำนวนวันที่มาร์คกลับมาอยู่บ้านพอดิบพอดีทำเอาเจโน่ทั้งดีใจและอายไปพร้อม ๆกันเลยทีเดียว

ส่วนเรื่องที่ทำให้เจโน่อึดอัดใจในวันแต่งงานวันนี้ก็คือคำขอของคุณเจ้าบ่าวน่ะสิ ทั้ง ๆที่เจโน่ตั้งใจจะแต่งชุดสูทขาวเหมือนตอนที่พี่ยูตะแต่งแต่เจ้าบ่าวดันอยากเห็นเจโน่ในชุดเจ้าสาวให้สมกับที่ตัวเองเฝ้าฝันมานาน ทีแรกเค้าก็จะไม่ยอมหรอกแต่เห็นหน้าเศร้าเพราะความผิดหวังของพี่มาร์คแล้วก็ต้องใจอ่อนก็เจโน่อยากให้พี่มาร์คมีความสุขอยู่เสมอนี่นา

“เจโน่” อยู่ ๆยูตะก็จับตัวเจโน่ให้หันมาสบตากัน

“ครับ”

“เข้าไปในงานอาจจะยุ่งอยู่การรับแขกคนอื่นพี่อยากจะอวยพรให้ก่อน” จับมือน้องขึ้นมาประกบไว้ด้วยสองมือ

“ต่อไปนี้น้องของพี่จะมีครอบครัวที่แท้จริงของตัวเองแล้วพี่ดีใจด้วยและหวังว่าเจโน่จะมีแต่ความสุข ถึงเราจะเกิดมาเป็นโอเมก้าที่ไม่เคยได้รู้จักครอบครัวของตัวเองสักครั้งไม่ได้มีบ้านมีอะไรที่เป็นของตัวเอง แต่พี่ก็ได้เรียนรู้แล้วว่าสักวันหนึ่งมันจะมีที่ๆหนึ่งที่เราสามารถครอบครองได้จริง ๆ นั่นก็พื้นที่ในหัวใจของคนคนหนึ่งสำหรับพี่มันอาจจะนานกว่าจะได้เป็นเจ้าของ แต่สำหรับเจโน่แล้วที่ตรงนั้นเป็นของเจโน่มาเนิ่นนานแล้วจงอย่าลืมและรักษามันไว้ด้วยความรักทั้งหมดที่มีและจำไว้เสมอว่ามีพี่ที่คอยห่วงใยหวังดีกับน้องอยู่ตรงนี้เสมอนะ”

จบคำอวยพรของยูตะเจโน่ก็โผเข้ากอดพี่ไว้และพร่ำพูดแต่คำว่าขอบคุณ

พิธีการเริ่มขึ้นในชั่วโมงต่อจากนั้นที่สวนดอกไม้ในบริเวณบ้านนี้เอง เจ้าบ่าวที่วันนี้แต่งสูทเต็มยศกำลังยืนกระสับกระส่ายตื่นเต้นอยู่หน้าคุณพ่อผู้ทำพิธีเพราะตั้งแต่เมื่อคืนแล้วที่มาร์คไม่ได้เจอหน้าเจ้าสาวของเค้าเลยจนพี่ชายที่ยืนเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวอยู่ข้าง ๆ ต้องเอ่ยเตือน

“ใจเย็นน่า ยูตะกำลังไปพาเจโน่มาแล้วล่ะยืนให้มันนิ่ง ๆหน่อย”

“ใครจะไปนิ่งได้เท่าพี่กันล่ะพี่เจย์ไม่ได้เห็นหน้าน้องมาเป็นวันแล้ว” เจ้าบ่าวเริ่มงอแง

แล้วการรอคอยของมาร์คก็สิ้นสุดเมื่อกลีบดอกไม้เริ่มโปรยปรายมาจากมือเจ้าหลานชายตัวน้อยที่รับหน้าที่โปรยดอกไม้นำหน้ามาและตามมาด้วยยูตะที่รับหน้าที่นำเจ้าสาวมาส่งให้กับเค้า

เจ้าสาวที่วันนี้ช่างงดงามกว่าที่มาร์คเคยจินตนาการไว้มากมาย

เจโน่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเจ้าบ่าว ทั้งสองสบตาผ่านผ้าผืนบางที่ใช้ปกคลุมหน้าเจ้าสาวไว้ ต่างรับรู้ได้ว่าต่อจากนี้ความรักของพวกเค้าจะสมบูรณ์

คำสาบาน

แหวนที่บรรจงสวมลงบนนิ้ว

จุมพิตสัญญา

ช่อดอกไม้ที่ถูกโยนออกไป

คำอวยพรและความปรารถนาดี

ทุกอย่างที่ได้รับนั้นเกินกว่าที่เจโน่จะคาดคิด

ครั้งหนึ่งเจโน่เคยเฝ้าถามตัวเองว่า เกิดมาเพื่ออะไร มีค่าแค่ไหนกันชีวิตโอเมก้าอย่างเขา

“เจโน่ ขอบคุณนะที่เกิดมาเป็นโอเมก้าเพื่อพี่”

และวันนี้ก็เจโน่ก็ได้รู้คำตอบ

เจโน่เกิดมาเพื่อพี่มาร์ค

เกิดมาเพื่อรักพี่มาร์ค

เกิดมาเพื่อให้พี่มาร์ครัก

เจโน่เกิดมาเพื่อเป็น ‘ เจ้าสาว ‘ ของพี่มาร์ค

-THE END-