หลังจากที่ใช้ชีวิตบนฟ้ามาเกือบ 2 วัน ด้าวไทย3คนก็รับรู้ถึงอาการเมาแฮงค์ ก็คือเจ็ทแล็กนั่นแหละ

คุณลุงคนขับที่มารับเรา3คน เค้าชื่อเจค เจคบอกกับพวกเราว่าวันนี้ไปที่พักเพื่อเช็คอินและยืนยันการชำระให้เรียบร้อยก่อน แล้วพรุ่งนี้จะมารับที่หอพักตอน8โมงเช้า เพื่อไปที่ทำงาน 

ระหว่างทางที่กำลังไปที่พัก วิวข้างทางช่างไม่ต่างจากวอคกิ้งเด้ธที่เพิ่งโหลดมาดูแก้เบื่อบนเครื่องบิน คือมันดูแห้งแล้งและมีเนินเขาล้อมรอบ มีทั้งเนินเล็กๆที่วัดได้จากพื้นถนนที่ให้ความรู้สึกเหมือนกับเรากำลังนั่งอยู่บนกระเช้ามากกว่านั่งรถ นอกจากจะเวียนหัวจากเจ็ทแล็กแล้วยังเสียวท้องเพราะเนินเขาเล็กๆ

นี่อีก !!... ชีวิต (กะจะงีบหลับบนรถกูกลับจะอ้วกซะงั้น)

ผ่านเนินเขาไปกี่ลูกต่อกี่ลูกคือ....ทำไม? กูยังไม่เห็นคนเลยวะ...

เมืองอะไรวะเนี่ยยยยยยยยยยยย แม่ช่วยหนูด้วย