อารยธรรมยั่งยืน
ห้องนี้เป็นการนำเอาภาพวาด 2 มิติ แบบฉบับดั้งเดิมของญี่ปุ่นมาถ่ายทอดลงบนจอภาพ เหมือนหน้าต่าง 12 บาน เล่าเรื่องราว 12 เรื่อง เกี่ยวกับมนุษย์และธรรมชาติ ตัวละครที่อยู่ในภาพใส่ชุดแบบยุคเฮอัน (ถ้ามินิมอร์ดูไม่ผิดไป) แต่ว่าขยับได้! น่ารักมากกก เรื่องราวของมนุษย์ การเบียดเบียนธรรมชาติ ตัดต้นไม้เพื่อสร้างบ้านเมือง แต่ที่น่าตื่นตาที่สุด ก็คือหลังจากนั้น...
ภาพวาดกะเทาะ ล่อนหลุด มุมกล้องที่หมุนวนทำให้เห็นโครงสร้างของสิ่งต่างๆ ในแบบสามมิติหรือ 3D เป็นเส้นสีฟ้า สวยมากกกก
★มินิมอร์ขอแนะนำ★ ถ้าคุณพ่อคุณแม่มีลูกน้อยที่ยังเล็ก สามารถเดินผ่านไปได้เลย แต่ถ้าลูกโตหน่อยเล่าให้เขาฟังเกี่ยวกับเรื่องราวความสัมพันธ์ของมนุษย์และธรรมชาติได้ และบานหน้าต่างที่มีต้นซากุระโค่น...สวยมาก จับตาดูดีๆ นะ!
อมตะ
ห้องนี้ภาพสีสันสวยมากกกก เป็นการสร้างงานเลียนแบบศิลปินในสมัยเอโดะท่านหนึ่งนามว่า อิโตะ จาคุชู ที่สร้างงานศิลปินลงบนแผ่นกระเบื้องทีละแผ่น (นี่มันเอโดะพิกเซลอาร์ท!) พอมองไกลๆ จะเป็นภาพใหญ่ทั้งผืน เมื่อเดินเข้ามาใกล้ๆ ถึงจะเป็นว่าเป็นช่องเล็กๆ ต่อกัน แล้วนี่ดูเหมือนช่องนั้นเคลื่อนไหวได้ แต่เปล่าเลย ตัวภาพต่างหากที่เคลื่อนไหว ของอยู่ของมันเฉยๆ
★มินิมอร์ขอแนะนำ★ ปกติภาพวาดของญี่ปุ่นจะมีการเลือกใช้ชุดสีที่เป็นเอกลักษณ์ แต่ภาพนี้สีสดมากกก ขอบสีอ่อน มินิมอร์นึกถึงภาพวาดบนผ้าบาติกเลยอะ สวยดี มีกลิ่นเอเชียตะวันออกเฉียงใต้นะ
100 ปี แห่งการเปลี่ยนแปลง
ห้องนี้ใช้เทคนิคการฉายภาพคล้ายๆ ห้องดอกไม้ แต่ไม่มีเซ็นเซอร์จับภาพนะ เพราะสิ่งที่เขาต้องการสื่อให้เห็นคือสภาพธรรมชาติโดยรอบ และความรู้สึกของมนุษย์ต่อภาวะที่ธรรมชาติเริ่มเปลี่ยนไป ไม่สวยงาม และเริ่มคุกคามมนุษย์ เหมือนระดับน้ำที่สูงขึ้นเรื่อยๆ อย่างที่นักวิทยาศาสตร์คาดเดากันว่าในอีกหนึ่งศตวรรษ พื้นที่ชายฝั่งในหลายประเทศจะจมใต้น้ำ (ภาพ แสง และเสียงดีมากเลย) บรรยากาศในห้องดูญี่ปุ่นมาก อาจจะเพราะเทคนิคการวาดคลื่นที่คงเอกลักษณ์ศิลปินของทางญี่ปุ่นเอาไว้
★มินิมอร์ขอแนะนำ★ ตอนคลื่นเกือบแตะบนสุดของจอ แสงสวยมาก ถ่ายภาพจ้ะ ถ่ายภาพ
จากนี้ก็จะเข้าสู่โซนที่ตีความน้อยลง และร่วมกิจกรรมได้มากขึ้น เสียงครึกครื้นกันเลย เพราะมีเด็กๆ เต็มไปหมด ทีแรกมินิมอร์คิดว่าไม่สนุกหรอกมั้ง...มีแต่ของเล่นเด็ก ผิดจ้าาาา ผิดมหันต์ ใช้เวลาเกินครึ่งอยู่ตรงนี้ เกือบจะแย่งเด็กเล่นแล้ว *เขินอาย*
บอลยักษ์มหัศจรรย์
ไม่เข้าใจนะว่ากลิ้งๆ บอล ให้มันเปลี่ยนสี หรือกระทุ้งลูกบอลยักษ์บนเพดาน แล้วจะทำให้บอลทั้งหมดเปลี่ยนสีเนี่ย...มันจะมีประโยชน์อะไร จนกระทั่งได้ทราบคอนเซปต์ว่า บอลทั้งหลายนี้เหมือนงานศิลปะ ที่มีปฏิสัมพันธ์กับมนุษย์ ความงดงามของศิลปะจะเกิดได้เมื่อมนุษย์ลงมือกระทำ
เฮ้ย! มันดี เจ๋ง เพราะเวลาที่เด็กสักคนกลิ้งลูกบอล สีสันทุกอย่างก็จะเปลี่ยนไป ถ้าไม่มีใครทำอะไรเลยบอลมันก็เรืองแสงของมันเฉยๆ ไม่สนุกเท่าตอนที่เราเข้าไปสัมผัสมันโดยตรง เจ๋งไหมล่ะ ชอบไอเดียการคิดและออกแบบพื้นที่นี้มาก มินิมอร์เลยขอถ่ายวิดีโอมาฝากกัน!
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in