เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Fear of BeginningI am who I am
เมื่อเรา "จำป็น" ต้องเติบโต
  • "เรากำลังค่อยๆเรียนรู้และสร้างประสบการณ์"


    เราพยายามที่จะคิดและทำแบบประโยคข้างต้นให้ได้ในทุกๆวันในการไปทำงาน
    สำหรับบางคนมนเป็นเรื่งที่คุณอาจจะพร้อมจะเปิดรับ
    แต่สำหรับมนุษย์ "Panic" แบบเรามันยากมาก...

    เราเป็นมนุษย์วัยหนุ่มสาวที่กำลังเริ่มต้นใช้ชีวิต
    เราเพิ่งได้ทำงานแค่ 3 วัน แต่ความรู้สึกเหมือนทำมาแล้วทั้งเดือน
    ฟังดูแล้วเหมือนคนขี้แพ้เลยเนอะ... แต่เราเองก็พยายามมองหาเหตุผลดีๆที่ทำให้เราฮึดมากกว่านี้

    งานที่เราได้ ทำงาน 6 วัน/สัปดาห์ ทำงานเช้าเลิกค่อนข้างเย็น
    สำหรับคนที่ทำงานอยู่แล้ว อาจจะคิดว่ามันก็เป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์วัยทำงานหนิ
    ใช่! มันเป็นเรื่องธรรมดา แต่สำหรับเราเรื่องนี้เป็นเหมือนปัญหาที่ใหญ่หลวงมาก

    เราเองเป็นเหมือนคน Highly Sensitive Person ประกอบกับว่าเราเป็นคนวิตกจริต กังวล คิดมาก
    เลยทำให้เราเป็นคนกลัวในการที่จะเผชิญหน้า หรือการที่ต้องเริ่มต้น หรือเปลี่ยนแปลงอะไร ต่างๆ นานา
    เหตุการณ์ในอดีตหลายๆอย่าง attack เราในปัจจุบัน เราสลัดออกจากมันยากมาก
    เรากลายเป็นคนคิดลบ ระแวง ไม่ค่อยไว้ใจคนเท่าไหร่... เราไม่มีความสุข กับสภาวะของเราตอนนี้เลย

    การอยู่ร่วมกับมนุษย์กลายเป็นเรื่องยากสำหรับเรา
    การที่เราต้องพยายามสนทนา ทั้งๆที่อีกด้านหนึ่งของงเราเรียกร้องให้เราหยุด
    เราได้แต่ตั้งคำถามกับตัวเองว่า คนที่เคยมั่นใจในตัวเอง กล้าพูด กล้าถาม คนนั้น มันหายไปไหน?

  • เราเคยคิดและมองไปเรื่องอนาคตของตัวเองว่าเราจะเป็น ทำ หรืออยู่ตรงไหนสิ่งที่เราเห็นหรือเจอ คือทางสีดำๆที่เราไม่รู้ว่าเราต้องทำ หรือต้องการอะไรเราเคยแม้กระทั่งความคิดที่ว่าการมีชีวิตอยู่ถึงอายุ 30 อาจจะนานไปด้วยซ้ำ...เพราะเราไม่เห็นอะไรเลยจริงๆ...

    ประสบการณ์ในชีวิตของเรายังไม่มาก เรารู้ดีตัวดีว่าเรายังต้องเรียนรู้ และต้องพบเจอกับอะไรๆ อีกมากมายในอนาคต เราเข้าใจ เราเข้าใจดีแต่สิ่งหนึ่งที่เราอยากรู้มากที่สุดคือ... เราต้องทำยังไง ที่สามารถขจัดความรู้สึกของเราเหล่านี้ออกไป

    เราบอกตัวเองให้สู้ทุกวัน แต่เราไม่เคยรู้เลยว่าทุกวันที่เรากำลังสู้อยู่มันดีพอหรือยัง
    มันเพียงพอ ต่อการทำงาน การใช้ชีวิตหรือยัง

    แต่ถึงยังไงตอนนี้ เราก็พยายามบอกตัวเองว่า

    "เอาเถอะ ไม่ว่าจะเจออะไร อย่างน้อยมันก็คือประสบการณ์" 
    อาจจะทำไม่ได้ในเร็ววันนี้ แต่จะพยายามมองมันให้ได้แบบนี้ในทุกๆวันละกัน


    ขอบคุณที่สละเวลาเข้ามาอ่านนะคะ :)
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in