การเรียนจบการศึกษา แน่นอนมันเป็นเรื่องที่น่ายินดี 

แต่ในขณะเดียวกัน ... มันเป็นสัญญาณบอกว่าจะมีคนนึงกำลังจะเริ่มต้นชีวิต

สำหรับเรามันคือการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่

เชื่อไหมว่า ...ในวันที่ครอบครัวต่างยินดี และตื่นเต้นกับการเข้ารับปริญญา

และการถ่ายรูปต่าง ๆ บัณฑิตอย่างเรากลับรู้สึกเฉย ๆ กับทุกอย่าง...

ใช่! เราไม่ตื่นเต้นกับอะไรเลย

เหมือนเราจดจ่ออยู่กับแค่ว่า 'เรายังไม่มีงานทำ'

สิ่งสำคัญกว่านั้น เราอดไม่ได้ที่จะเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น

และเราก็ค้นพบว่าเรามีความรู้สึก 'Panic' กับทุกสิ่งที่เป็นสิ่งใหม่เข้ามาอย่างรวดเร็ว

จนมันเกิดคำว่า 'กังวล' และ 'กลัว' ที่จะเริ่มต้น เริ่มใหม่ และการเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ

จากที่แต่ก่อนเราเป็นคนมีความมั่นใจ กล้าพูด กล้าคุย

จนมาถึงช่วงหนึ่งในชีวิตของเรา ที่เราต้องเจอกัยสถานการณ์การโดน "BULLY"

นี่อาจจะเป็นหนึ่งจุดเปลี่ยนในความคิดของเราเลยก็ว่าได้

และมันดันทำให้เรา remined สิ่งต่างๆที่มันเคยกระทบต่อความรู้สึกเรา ทำร้ายเรา

และมันก็ทำให้เรารู้ว่าเรื่องบางเรื่อง มันคือปมลึก ๆ ของเรา แต่เราไม่เคยรู้ตัวเลย

มันสะสมจนทำให้เรากลายเป็นคนกล้ว 'การเริ่มต้น' และมันดันส่งผลให้เรา 'กลัวการทำงาน' ไปด้วย

ฟังดูเหมือนเราไม่มีความอดทนเลยเนอะ แต่รู้ไหมว่าความกลัวนี้มันทำร้ายเรามาก

มันทำให้เราสูญเสียความมั่นใจ และกลายเป็นคน low self-esteem

โดนเฉพาะการโดน "BULLY" มันแย่มาก แย่จนเราไม่เห็นคุณค่าของตัวเอง

เราค่อย ๆ มันคือการยอมรับ 'ความอ่อนแอ' ของตัวเอง ไม่พยายามแข้มแข็ง

เพราะมันเหมือนการฝืนตัวเอง และเหมือนหลอกตัวเองไปด้วยในเวลาเดียวกัน

ดีขึ้น...แต่ไม่ได้หายไป...

เรากำลังจะได้งาน แต่สมองและความคิดของเรากลัวไปหมด กลัวมาก

ไม่กล้าที่จะรับายหรือพูดให้ใครฟัง พยายามที่จะบอกตัวเองว่าอย่าไปกลัว

แต่ก็นั่นแหละ มันไม่ใช่ว่าจะทำได้ในทันที

ตอนนี้เราก็ได้แต่บอกตัวเองว่า เอาน่า...ลองดูก่อน ทำไปก่อน

แต่ยิ่งพอมันใกล้จะถึงเวลามันดันทวีคูณ ....

เรานับถือคนที่ไม่กลัวอะไรเลยในชีวิตนะ ว่าคุณโคตรเก่งเลย

ณ ตอนนี้ เราต้องเป็นผู้ใหญ่ ที่เราทุกคนต่างต้องเป็น สถานะที่ต้องรับผิดชอบกับทุกอย่าง

เราพยายามบอกตัวเองว่าเราจะต้องทำได้ และสำเร็จ เหมือนที่ใครหลาย ๆ คนเขาทำได้

และเราหวังว่ามันจะเป็นเช่นนั่น