1.ข้ามถนนเองคนเดียว ตอนเด็กเราข้ามถนนคนเดียวแล้วเจอรถเฉี่ยว หลังจากนั้นก็ไม่กล้าข้ามถนนคนเดียวอีกเลยจนถึงทุกวันนี้ 2.เราเลิกดูดขวดนมตอนประถมเลิกช้ากว่าเด็กทั่วไป 3.เรากินยาเม็ดไม่ได้กินแล้วอ้วก เราลองกินน้ำตามเยอะๆแล้วมันก็ไม่ลง เราเคยยัดยาลงไปกับขนมปังแล้วเคี้ยวมาแล้วเป็นทางเดียวที่ทำให้ยาลงไปอยุ่ในท้อง3.เราเปิด จุดเตาแก็สหรือเตาถ่านไม่เป็น ใช้มีดไม่เป็น พูดง่ายๆไม่เคยทำกับข้าวแต่เราหุงข้าวแบบใช้ไฟฟ้าเป็นนะ เป็นลูกมือช่วยแม่พอได้อยู่ 4.เราขี่รถมอไซต์ ขับรถยนต์ไม่เป็น 5.งานศิลปะ งานฝีมือ ทุกอย่างทุกชนิด ตั้งแต่วาดรูปจนไปถึงงานปั้นงานเย็บปักถักร้อย งานผู้หญิงๆทำไม่เป็นเลยแม้แต่อย่างเดียว6.เราไม่กินเผ็ดเลยแค่พริกเม็ดเดียวยังแสบท้อง7.ผักเรากินได้บางอย่าง คะน้าเรากินแต่ใบ เห็ดทุกอย่างเรากินได้ แครอท ข้าวโพดอ่อน บล็อคเคอรี่ กะหล่ำปลี ดอกหอม ผักที่เรากินได้ประมาณนี้แหละ 555+

เราเคยมีคนมาบอกชอบครั้งแรกตอนป.6วันนั้นเป็นวันปัจฉิมทุกวันนี้คนนั้นเป็นเกย์ไปแล้ว เราเคยมีpoppy love ตอนม.ปลาย มีน้องม.ต้นผู้หญิงในรร.คนนึงมาขอเบอร์แล้วเราก็คุยกัน เลิกเรียนก็ไปเดินเล่นกัน กลางวันกินข้าวด้วยกัน ติวหนังสือสอนการบ้านกันบลาๆๆๆๆ จำไม่ได้ล่ะทำไมเลิกไม่อะไรกันอีก อิ๊ มาจนทุกวันนี้น้องก็มีแฟนเป็นผุ้ชายที่อายุมากกว่าคบกันมาตั้งหลายปีไปล่ะ ทุกวันนี้ยังสับสนว่าตกลงชอบเพศไหน??? 555+  นี้อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ยังไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนตั้งแต่เกิดมาเลยก็เป็นได้ 

(มั้ง)555+ เราคิดเสมอว่าคนดีๆคุยรู้จักกันไว้ไม่ต้องคบกันหรอกเก็บไว้เป็นเพือนดีที่สุดแล้ว ถ้าคบกันเหมือนมีอะไรมาเป็นเงื่อนไขผูกมัดเลิกกันขึ้นมาไม่โอเคจะให้กลับไปเป็นแบบตอนยังไม่คบโคตรยากดูแปลกๆ อันนี้คือความคิดเราในตอนนี้แต่ในอนาคตก็คงจะเปลี่ยนไปค้นหาความหมายของคำว่าชีวิตคู่มากขึ้นล่ะมั้ง555+