"นี่ๆ นายชื่ออะไร"

"จำเป็นต้องบอกด้วยเหรอ" วอนพิลรีบก้าวเท้าเพื่อเดินออกจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด เขาไม่ชอบเอาเสียเลยกับการที่มีคนแปลกหน้าเข้ามายุ่งย่ามกับเขาแบบนี้ ถ้าเรียกให้ถูกน่าจะเป็นคำว่า 'คุกคาม' มากกว่า ก็ยังไม่รู้จักกันเลยนี่นา ไม่เคยเจอกันมาก่อนด้วยซ้ำ แต่มาถามชื่อกันเนี่ยนะ

สถาบันกวดวิชาคือแหล่งรวมตัวของนักเรียนจากมากมายหลายโรงเรียนในช่วงเสาร์อาทิตย์แบบนี้ วอนพิลเจอกับคนคนนั้นครั้งแรกที่หน้าตึก ท่าทางไม่น่าคบหาสมาคมด้วยเสียเลย

"นี่ ตกลงจะบอกชื่อได้รึยัง" ซองจินยังคงรบเร้า

"ไม่ ทำไมนายต้องมาตามฉันแบบนี้ด้วยเนี่ย"

"อยากรู้จักไม่ได้เหรอ"

"ทำไม"

"ก็นายน่ารักดี" ซองจินตอบออกไปตามความจริง พอได้ยินแบบนั้นวอนพิลยิ่งไปไม่เป็น ทำตัวไม่ถูก ไม่ชอบอะไรแบบนี้ที่สุด

จนกระทั่งถึงเวลาเข้าห้องเรียน วอนพิลรีบเข้ามาก่อนและเตรียมตัวที่จะเรียน เขาสะบัดหัวสองสามสามทีเพื่อให้ลืมเรื่องประหลาดๆของคนแปลกหน้าคนนั้นไปซะ ตอนนี้เขาต้องการสมาธิในการเรียน เรียน เรียนเท่านั้น แต่ดูเหมือนพระเจ้าจะไม่เข้าข้างคิมวอนพิลซะเลย

"เอ้า เจอกันอีกแล้ว" ซองจินร้องทัก

"..." วอนพิลนั่งนิ่ง พยายามไม่ตอบ ไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น

"คิมวอนพิล"

"เดี๋ยว รู้จักชื่อฉันได้ยังไง"

ซองจินหัวเราะออกมา พร้อมทั้งชี้ไปยังชีทเรียนเล่มที่วางอยู่บนโต๊ะนั่น บนหน้าปกมีเขียนชื่อติดเอาไว้ตัวโตๆว่า 'คิมวอนพิล'

"แบบนี้ใครไม่รู้ก็บ้าแล้ว ว่าแต่ชื่อนายน่ารักดีนะ คิมวอนพิล ... ฉันชื่อพัคซองจินนะ"

ฮึ่ยยยย
คิมวอนพิลเบะปาก แทบอยากจะย้ายที่นั่งหนีไปจากตรงนั้น แต่ก็ต้องข่มใจไว้ พยายามทำเป็นไม่สนใจเพราะคลาสเรียนกำลังจะเริ่มแล้ว

จะว่าไป หมอนั่นก็ดูฉลาดไม่เบา
จากที่นั่งข้างๆและแอบสังเกตการณ์ดูแล้ว เข้าใจทุกอย่างที่เรียนเลยเหรอ โอ้โห ไม่ธรรมดา

ไม่สิ ไม่ๆๆๆๆๆๆ

ต่อให้หล่อมากๆ และเรียนเก่งมากๆ ก็เถอะ
พัคซองจินอะไรเนี่ย ไม่เห็นอยากจะรู้จักซักนิดเลย!!!

?