ผมไม่ถูกกับหมา

สมาคมคนรักหมาแห่งประเทศไทยอย่าพึ่งมาจัดการผมนะครับ น้องสี่ขาขนปุกปุยที่ชาวบ้านรักกันทั้งบ้านทั้งเมืองเนี่ย มันไม่ค่อยถูกโรคกับผมเท่าไร อาจจะคิดได้ว่า หมามันเกลียดผม และ ผมมันเกลียดหมา

พูดแบบนี้มีเหตุผลรับรองนะครับ ไม่ใช่เต้าข่าวขึ้นมามั่วๆ หรือ อยากสร้างแบรนด์ดิ้งกลัวของแปลกแบบดาราอะไรทำนองนั้น
ที่มาของข้อแรก เวลาเพื่อนผมเล่นกับหมา หรือ ถ่ายรูปกับหมา น้องๆ เหล่านั้นก็ให้ความร่วมมือกันเป็นอย่างดี แต่พอถึงทีผมครับ ทำเหมือนกันทุกอย่าง ไม่ทันขาดคำ น้องๆ ทักทายผมด้วยการแยกเขี้ยว เซย์เฮลโล อิทส์ มีด้วยเสียงเห่าไล่ ทุกครั้งไป
ที่มาของข้อหลัง ไม่ซับซ้อนอะไรครับ เพราะทั้งชีวิตนี้ผมเคยโดนหมากัดมาแล้ว 4 ครั้ง โดยไม่ได้ไปทำอะไรมันก่อนเลย (งวดล่าสุด โดนลูกหมางับครับ รู้สึกเสียฟอร์มมาก) แล้วเวลาบอกเรื่องนี้ให้ใครฟังทีไร ก็มักจะโดนหัวเราะใส่ทุกที

มันไม่ขำนะโว้ย อยากจะตะโกนตอบกลับไปเหลือเกิน
และทุกครั้งที่โดนกัด ก็เป็นหมาจรจัด ไม่เคยเจอเจ้าของสักกะตัว

ด้วยประสบการณ์ชีวิตการต้องเผชิญหน้ากับหมามาอย่างโชกโชน (และบางคราวก็โชกเลือด) เลยทำให้ตัวเองมองข่าวคนฟันหมา ตัดขาหมา ยิงหมา อันดุเดือดเลือดพล่านในกลุ่มคนรักน้องตูบไหลบ่าเต็มหน้านิวส์ฟีดในอีกมุมหนึ่ง

ไม่ใช่ว่าผมสนับสนุนให้ไปทารุณกรรมสัตว์ เชือดแม่มเลย อะไรแบบนั้นนะ คนที่ทำกันเกินเหตุก็ควรโดนลงโทษตามกฏหมาย แต่ แต่ แต่ ทำไมถึงไม่ค่อยมีสื่อไหนเสนอถึงต้นตอของปัญหาจริงๆ กันบ้างเลย

หมาที่มีเจ้าของเป็นตัวเป็นตน ก็เรื่องนึง แต่
"เราจะแก้ปัญหาหมาจรจัดกันยังไงดี เอาที่สบายใจกันทุกฝ่าย"

ผมว่าต้นตอของปัญหาสุดคลาสสิคนี้เหมือนกับเฟรนด์โซน
"ชอบนะ แต่ไม่อยากครอบครอง ไม่อยากเป็นเจ้าของ เป็นเพื่อนกันเถอะ"

ผลลัพธ์ที่ได้คือ น้องหมาข้างถนนทั้งหลายก็แฮปปี้กับอาหารการกินที่เหล่าคนรักหมาทั้งขาประจำและขาจรแวะเวียนเอามาให้น้องเขาได้หม่ำกัน เล่นกันพอเป็นพิธี ถ่ายรูปอัพโซเชียลบ้างนิดหน่อย แล้วก็แยกทางกัน ไว้วันหลังมาเจอกันใหม่นะ
แต่ไม่เอาไปเลี้ยงอย่างเป็นทางการหรอกนะ เป็นแค่นี้แหล่ะดีแล้ว

แต่อย่างว่า #หมาของคุณไม่ได้น่ารักสำหรับทุกคน
มนุษย์ผู้โดนหมารังเกียจแบบผมก็มักจะต้องรับเคราะห์กรรมจากสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ก่อกันอยู่บ่อยครั้ง
อนึ่ง ไม่ได้แปลว่าหมาจรจัดทุกตัวจะดุร้ายนะ เขาดีกับคุณ แต่ไม่ได้แปลว่าจะดีกับผมนี่นา

และพอมนุษย์ผู้โชคร้ายโดนกัดปั๊บ เหตุการณ์ก็มักจะออกมาในทำนองนี้ให้เห็นบนโลกโซเชียล

โดนกัด เลยต้องไปตามหาเจ้าของเพื่อรับผิดชอบ >> "พี่เป็นเจ้าของรึเปล่าครับ เห็นให้ข้าวมันกินทุกวัน" >> "ป่าวๆ มันเป็นหมาแถวนี้ พี่แค่เอามาให้มันกินเฉยๆ ไม่ใช่หมาพี่" >> โทรเรียกเทศกิจมาจับ เพราะเป็นหมาจรจัด >> "เฮ้ย ไปจับมันทำไม มันอยู่แถวนี้ดีๆ ไม่เคยทำร้ายใคร ทำไมใจร้ายกับมันแบบนี้" >> "พี่เป็นเจ้าของรึเปล่าครับ เห็นให้ข้าวมันกินทุกวัน" >> "ป่าวๆ มันเป็นหมาแถวนี้ พี่แค่เอามาให้มันกินเฉยๆ ....

ไม่ได้มองโลกในแง่ร้าย หรือ ตั้งเป้าโจมตีอะไร แต่แค่หลายๆ ที มันเป็นแบบนี้จริงๆ
เพราะคนโดนไม่ได้ทำ คนทำไม่ได้โดน เราเลยไม่ค่อยมีความรับผิดชอบของการกระทำของตัวเองกันสักเท่าไร
ไม่ได้ไปสั่งให้มันไปกัดคนสักหน่อย แค่ให้ข้าว ให้น้ำมันกิน มันออกไปกัดของมันเอง ฉันไม่เกี่ยวนะ บาย
แต่พอจะเข้าไปสางถึงต้นตอ ก็เจอคนเหล่านี้ออกมาเป็นตอ กันคนไม่ให้เข้าไปจัดการกับที่มาของความวุ่นวาย

และมันก็คงจะเป็นอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆ แหล่ะครับ
ถ้าถามผม ผมก็ไม่รู้จะแก้กันยังไงดีเหมือนกัน (อ้าว)

คงต้องปล่อยให้คนไทยอยู่กับปัญหาหมาๆ แบบนี้ต่อไปกันอีกตราบนานเท่านาน



ปล ผมไม่ได้เกลียดหมาขนาดเจอหน้าไม่ได้นะ ทุกวันนี้ก็พยายามเลี่ยงๆ ถ้าดูไม่โอเคก็จะเดินหลบไปอีกที ;___;