ทุกๆ 4 ปี เราจะได้เจออีเวนท์ระดับมวลมนุษยชาติที่ทุกคนเฝ้ารอกัน เช่น โอลิมปิค ฟุตบอลโลก รัฐประห.. (ท่ดๆ อันนี้ไม่ใช่ 4 ปี แต่ก็มีบ่อย)
แต่ ผมได้เจออีเวนท์ที่ไม่ค่อยอยากจะได้เจอสักเท่าไร
วันนี้และวันนี้เมื่อ 4 ปีที่แล้ว ผมฉลองสงกรานต์ในโรงพยาบาลครับ

ไม่ได้ไปชวนนางพยาบาลเล่นน้ำแต่อย่างใด แต่ต้องมาเฝ้าแม่ที่รับการผ่าตัดเกี่ยวกับสมอง
วันโน้น เอาเนื้องอกออก วันนี้ เอาน้ำที่ท่วมสมองออก
ถึงจะเกี่ยวพันกับเจ้าก้อนเนื้อในหัว แต่ดีกรีความตื่นเต้นใหญ่หลวงนี่ต่างกันลิบลับ
เพราะการตัดเอาเจ้าก้อนเนื้อออกมาเนี่ย นอกจากจะนับว่าเป็นการผ่าตัดใหญ่ ใช้เวลาหลายชั่วโมงแล้ว ยังต้องมาลุ้นเกมวัดดวงกันอีกว่า เป็นเนื้อร้ายหรือดี (โชคดีที่ของแม่ผมเป็นเนื้อดี) ส่วนการเอาน้ำออกจากสมองนั้น ทำแค่ 45 นาทีก็เสร็จ แผลเล็ก ไม่ต้องลุ้นแต่ประการใด อีกสามสี่วันก็กลับบ้านได้แล้ว

การต้องมาเฝ้าไข้คนป่วยในโรงพยาบาลในวันสงกรานต์ ฟังดูแล้วก็ไม่น่าจะมีอะไร
... ถ้าโรงพยาบาลนั้น ไม่ได้ตั้งอยู่ตรงกลางแหล่งเล่นน้ำยอดฮิตของคนกรุงเทพอย่างถนนสีลม

การเดินทางก็ไม่ได้ลำบากอะไรขนาดนั้นหรอกครับ เพราะถนนสุรวงศ์ ด้านหลังของโรงพยาบาล ถนนก็ไม่ได้ปิดอะไร รถเข้าออกได้ตามปกติสุข (อาจจะมีติดขัดบ้าง ถ้ามีรถจอดเล่นน้ำ) แต่ปัญหาใหญ่ระดับโลกจริงๆ ที่ยังหาทางแก้ไขไม่ได้ คือ.... กูไม่มีอะไรจะกินโว้ยยยยยยยยย

จริงๆ ถนนสีลมก็เป็นแหล่งรวมของกินชั้นยอด ราคาไม่แพง ใจกลางเมือง แต่ทั้งหมดนี้ต้องสลายหายไปเพราะเทศกาลสงกรานต์ ไหนจะร้านปิดบ้าง ร้านที่เปิดในห้างก็ไปกินไม่ได้ เพราะการจะต้องฝ่ามวลมหาคนเล่นน้ำ ปืนฉีดน้ำ นมคนเล่นน้ำ (เดี๋ยวๆ)  เนี่ย ยากพอๆ กับการฝ่าฝูงซอมบี้ในเกม Left4Dead ยังไม่รวมร่างที่ต้องเปียกโชกเป็นลูกหมาตกน้ำอีก

ของกินในโรงอาหารของโรงพยาบาล รสชาติมันก็....... ครับ ไม่เขียนละกัน​ (กลัวโดนฟ้อง) คือมันก็ไม่ได้ไม่อร่อย ขนาดกินไม่ได้ขนาดนั้น แต่ แต่ แต่ แต่มันก็ยังไม่ใช่อยู่ดีอ่ะ มันไม่โดน ฮือออออ

สุดท้าย เลยต้องไปขายวิญญาณให้กับเจ็ดสิบเอ็ดที่อยู่ตรงล็อบบี้โรงพยาบาลแทน
ทว่า วิบากกรรมมันยังไม่หมดเท่านี้ครับ เพราะ ทุกคนก็คงคิดไม่ต่างกับผม ดังนั้น ข้าวกล่องที่เหลืออยู่ ก็ต้องวัดดวงกันอีกช็อต (เมื่อกี้ยังดี ได้ไอเท็มรสชาติโอเคมา คิดไม่ออกว่าถ้าพลาดเนี่ย จะเป็นยังไง)

นอกจากที่เล่ามา รวมๆ ก็ไม่ต่างกับวันปกติธรรมดาทั่วไปเท่าไรครับ
แตกต่างกันแค่ เคสวันนี้ เบาใจกว่า เมื่อ 4 ปีก่อนอยู่หลายสต็อป (แต่น่าจะต้องฟื้นฟู กายภาพกันอีกประมาณนึง)

ถึงอาจะฟังดูจังหวะชีวิตไม่ลงล็อค แต่ก็ยังโชคดีที่การผ่าตัดทั้งสองเป็นได้อย่างราบรื่น ไม่มีปัญหาอะไรให้ปวดใจ
และหวังลึกๆ ว่า อีก 4 ปีข้างหน้า คงไม่ต้องมาฉลองวันสงกรานต์ซ้ำที่เดิมเป็นรอบที่สามแล้ว
เป็นใคร ใครก็เบื่อเนาะ แข็งแรงๆ ออกไปหาไรกินกันดีกว่าเนาะ แม่