=คฤหาสน์ตระกูลเลอนัวร์=

‘’ขอเสียงปรบมือให้กับดาวเด่นของคืนนี้ คุณหนูโนเอล แคทรีน่า เลอนัวร์!’’ ประตูบานหนึ่งถูกเปิดออก และแล้วร่างๆหนึ่งก็เดินออกมา ผ้าคลุมที่รูปร่างคล้ายปีกสีดำบดบังไหล่เล็กเอาไว้ เดรสสีขาวตัวยาว เรือนผมสีทองอร่ามกับนัยน์ตาสีหยก เด็กหนุ่มเดินลงมาจากบันไดท่ามกลางสายตาของแขกในงาน รอยยิ้มถูกจุดขึ้นบนริมฝีปากสีกุหลาบ

‘’ทางนี้ เจ้าชายตัวน้อยของพ่อ’’ ดยุกแห่งอีเลนน์ผู้เป็นพ่อเอ่ยเรียกลูกชายที่กำลังเดินเข้าไปหา ชายวัยกลางคนโค้งตัวเล็กน้อยเป็นเชิงขอเขาเต้นรำ โนเอลยิ้มเล็กน้อยก่อนจะวางมือวงบนมือหนาของบิดา เสียงเพลงเริ่มบรรเลง พ่อลูกเต้นรำเปิดฟลอร์กันท่ามกลางสายตาความเอ็นดูของทุกคน

‘’คุณหนูเลอนัวร์ เต้นรำกับผมซักเพลงได้มั้ยครับ’’

‘’คุณหนูเลอนัวร์ เป็นยังไงบ้างคะ??’’

‘’คุณหนู..’’ ท่ามกลางความวุ่นวายทั้งหลาย โนเอลยิ้มให้แขกแล้วเอ่ยตอบคำถามจน…

‘’ขอโทษค่ะทุกท่าน เฟลมขอตัวเพื่อนเฟลมไปก่อนนะคะ’’ 

‘’..ขอบคุณพระเจ้า มาช้าจังเลยนะ เฟลม’’ หญิงสาวเจ้าของเรือนผมสีแดงหันหัวมาหาเขาแล้วถอนหายใจเบาๆ

‘’ขอโทษได้ไหมล่ะจ๊ะ กว่าจะขอตัวออกมาได้เนี่ย’’

‘’คนอื่นๆล่ะ?’’

‘’ไปรอกันที่ห้องแกแล้ว’’

‘’งั้นไปกันเลยก็ได้’’ ฟลาเมนต้าผงกหัวรับแล้วลากเพื่อนรักให้เดินกลับห้อง

=ห้องของโนเอล=

‘’เซอร์ไพร๊!!’’ เด็กสาวและเด็กหนุ่มอีกห้าคนส่งเสียงทันทีที่เจ้าของห้องเข้ามา โนเอลยิ้มรับคำทักทายแล้วนั่งลงบนเตียงที่ทุกคนผายมือให้นั่ง

‘’ขอบคุณนะครับทุกคน’’

‘’นี่จ้ะของขวัญของพวกเรา เรารู้ว่าโนเอลรู้สึกไม่ค่อยดีเพราะว่าเรื่องนั้น..ถึงพี่เขาจะมาอวยพรวันเกิดให้เธอไม่ได้ แต่ยังไงก็ สุขสันต์วันเกิดปีที่ยี่สิบนะจ๊ะ ขอให้มีความสุขมากๆเลย!’’ หญิงสาวเจ้าของเรือนผมสีดำรัตติกาลเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

‘’โนเอลไม่ต้องเศร้าไปนะ ลองแกะดูสิ’’

{ไดนาส เอเซสก้า (ไดน์) - ผมน้ำตาล ตาทอง / กำไลหิน

  ไลล่า วาตานาเบะ (ไล) - ผมสีฟ้า ตาสีมิ้นท์ / สร้อยคอรูปหยดน้ำ

  อิระ เซเฟอร์ (วินด์) - ผมสีขาว ตาสีฟ้าอ่อน / ผ้าคลุมไหล่

 ฟลาเมนต้า ทราวิส (เฟลม) - ผมสีแดง ตาสีเขียวมรกต / เทียนหอม

 ฟอร์เร เดอ เอเทรีย (ฟอร์) - ผมสีเขียว ตาสีน้ำตาล / ตาข่ายดักฝัน

โนเอล เลอนัวร์ (เอล) - ผมสีทอง ตาสีเขียวหยก

คีเอร่า วลาเดเมียร์ (เคีย) - ผมสีดำ ตาสีแดง/นาฬิกาทราย} 

‘’ขอบคุณนะครับทุกคน ผมชอบมากเลย’’

‘’โนเอล ชิ้นนี้’’ กล่องสีดำสนิทถูกยื่นมาให้ มันถูกผูกด้วยริบบิ้นสีชมพู และห้อยป้ายเอาไว้ว่า

‘For your 20th birthday , mon amour

-BT’

‘’..ชิ้นนี้’’

‘’เขาฝากไว้ให้ก่อนจะไปน่ะจ้ะ กำชับว่าให้วันที่อายุครบยี่สิบ’’ ผู้เป็นน้องสาวของคนที่ถูกเมนชั่นเอ่ยบอกเบาๆ

‘’มันเป็นอะไรน่ะ?’’

‘’กล้อง..กล้องฟิล์มกับแหวน..’’ 

‘’เดี๋ยวเอาไปล้างกัน ตอนนี้ได้เวลาของงงง’’ ไลล่ายกเค้กวันเกิดขึ้นมาวาง เทียนถูกจุดเรียบร้อยแล้ว

‘’เอ้า เริ่ม!’’ 

=คืนนั้น= 

‘’...’’แสงจันทร์ส่องเข้ามาผ่านหน้าต่างที่ถูกเปิดเอาไว้ โนเอลคลานขึ้นเตียงนุ่มของตนแล้วหยิบตุ๊กตามากอด และแล้วมือเล็กก็ตัดสินใจหยิบกีต้าร์ขึ้นมา

‘’มีเพียงพรข้อเดียวที่หนูอยากจะขอ และเป็นเพียงข้อเดียวที่หนูยังเฝ้ารอ อยากให้พี่อยู่ด้วยกัน อยากให้พี่อยู่ด้วยกันเหมือนเคย…..’’

‘’วันเกิดหนูปีนี้ขอพี่กลับมาได้ไหม ให้พี่กอดหนูเอาไว้อีกครั้ง เหมือนวันนั้นที่เราเคยรักกัน… Happy birthday to me หนูยังรอพี่ตรงนี้ เสมอ ถึงแม้รู้ดีว่าพี่คงไม่กลับมา…’’

โนเอลเม้มปากแน่น แต่แล้วก็มีสิ่งๆหนึ่งร่วงลงมาจากบนฟ้า

‘’..หิมะ’’ เกล็ดหิมะค่อยๆโปรยปรายลงมา นัยน์ตาสีหยกสะท้อนภาพมันก่อนที่หยาดน้ำตาจะไหลลงอาบแก้ม เสียงกีต้าร์จบลงพร้อมกับโนเอลที่ร้องไห้ออกมา 

หากเงี่ยหูฟังดีๆ อาจได้ยินเสียงบางอย่างที่ลอยตามสายลมมา เสียงกระซิบแผ่วเบา

‘’เมอร์รี่คริสต์มาส แล้วก็สุขสันต์วันเกิดนะครับ เอล’’ 

=end=