note ; จริงๆเรื่องนี้ไม่ค่อยฟิกซ์เมจของตลคหรอกครับ...จะมีลักษณะของOC เข้ามาเพิ่มเติมนิดหน่อยเท่านั้นเอง..
แบค เบเนดิกต์ ทาจิบานะ วลาเดเมียร์ (แบคโฮ nu'est)
เอล โนเอล สการ์เล็ต เลอนัวร์ (เอสคุปส์ seventeen) {add ตาสีหยก}
=คอนโดของโนเอล=
"คุณน้าาา" แววตาสีหยกลืมขึ้นแล้วหันไปมองต้นเสียงก็พบกับเด็กน้อยสองคนวิ่งเข้ามา มือเล็กวางหนังสือที่ถืออยู่ลงแล้วอ้าแขนรับ
"มากันแล้วหรอ อเล็กซ์ อลิซ" ทั้งสองกอดคุณน้าที่รักของเขาแน่น ร่างอีกร่างเดินเข้ามา เธอคนนี้มีใบหน้าละม้ายคล้ายเจ้าของห้องเสียเหลือเกิน
"พี่คะ"
"เอวา เป็นยังไงบ้าง"
"สบายดีค่ะพี่ แล้วพี่ล่ะ?" สองพี่น้องกอดกันเบาๆแล้วนั่งลงบนโซฟา
"สบายดี คริสทีนเป็นยังไงบ้าง"
"งานยังรัดตัวอยู่เลยค่ะ นี่หนูเอาเด็กๆมาฝากพี่ซักสองวันแล้วจะมารับคืนนะ"
"ได้สิ"
"เย้ ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวมะม๊ากลับมา เป็นเด็กดีของน้าโนเอลนะคะ" เธอจุมพิตแก้มทั้งสองของลูกๆแล้วรีบเร่งเดินออกจากห้องไป
"มะม๊าไปไหนหรอครับ?"
"ไปทำงานครับ เดี๋ยวสองวันนี้หนูอยู่กับน้าไปก่อนนะ"
"เย่! เราเล่นเกมกันได้มั้ยคะ"
"ได้สิครับ"
"คุณน้าเดี๋ยวครับ"
"ครับ?"
"วันนั้นผมเห็นมะม๊ากับน้าคริสทินจุ้บๆกันด้วย"
"อ่าฮะ?"
"เป็นผู้หญิงด้วยกันเขาจุ๊บกันได้หรอคะ"
"อ่ามมม เดี๋ยวน้าจะเล่าให้ฟังนะ"
"เย่! นิทานของน้าโนเอลสนุกที่สุด"
"เรื่องนี้ไม่ใช่นิทานนะครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้ใหญ่หลายๆคนเขาไม่ยอมเข้าใจ แต่มันก็มีคนที่เข้าใจแบบน้า"
".."
"มะม๊ากับน้าคริสทินเป็นแฟนกันครับ แฟนที่ว่าไม่ใช่พัดลมแต่เป็นคนรัก"
"คนรัก?"
"อ่า ก็เหมือนกับคนสองคนที่มีอะไรต่อกันน่ะครับ เช่นอยากอยู่ใกล้ๆกับคนนั้นตลอดเวลา อยากมีเขาอยู่ข้างๆ"
"แล้วน้ามีรึเปล่าครับ???"
"น้าไม่มีหรอกครับ ซึ่งการที่มะม๊ากับน้าคริสทินเขาทำแบบนั้นกันก็เป็นการแสดงความรักอย่างนึง"
"แต่คุณครูที่โรงเรียนสอนว่า การที่คนสองคนจะรักกันได้ก็ต้องเป็นชายกับหญิงไม่ใช่หรอคะ?"
"มันไม่ได้เป็นแบบนั้นเสมอไปหรอกนะอลิซ.. การที่คนสองคนจะรักกันได้ไม่จำเป็นต้องเป็นชายหญิง จะเป็นหญิงกับหญิงเหมือนที่น้าคริสทินกับมะม๊าเป็น หรือเป็นชายกับชายก็ได้"
"ถ้าสมมติว่าผมชอบผู้ชายด้วยกันแบบนี้ น้าจะว่าอะไรไหมครับ"
"น้าไม่ว่าอะไรครับ น้าเข้าใจหนูด้วยซ้ำเพราะน้าก็เคยมีแฟนเป็นผู้ชายมาก่อน"
"จริงหรอคะ!?"
"ครับ"
"ผมอยากเห็นครับน้า"
"..ไม่แน่ใจน้ายังมีรูปอยู่รึเปล่านะ" ว่าแล้วคุณน้าตัวเล็กก็เดินไปหยิบอัลบั้มบนชั้น เลื่อนสายตาหารูปก่อนจะระบายยิ้มออกมาบางๆ
"ไหนคะๆ"
"คนนี้..." นิ้วเรียวชี้ไปที่รูปคู่ของพวกเขาสองคน โนเอลในรูปไม่ค่อยต่างจากปัจจุบันมากนัก จะต่างก็แค่สีผมและแว่นกรอบใสที่ไม่ได้สวม ส่วนผู้ชายร่างสูงคนนั้น..มีนัยน์ตาสีฟ้าใสและกลุ่มผมสีดำสนิท
"เขาชื่ออะไรหรอครับน้า?"
"อืมม.. เบเนดิกต์ ทาจิบานะ วลาดิเมียร์ เรียกสั้นๆว่าแบคครับ"
"หล่อจังเลย แล้วเขาไปไหนล่ะคะน้า"
"..ไม่รู้หรอกครับ"
=คืนนั้น=
"งืมม น้าครับ"
"ว่าไงครับ?"
"น้ายังรักเขาอยู่มั้ยครับ คุณแบคคนนั้น"
".."
"ผมเห็นน้าน้ำตาไหลด้วยตอนน้ามองรูปเขา"
"ฝุ่นเข้าตาน่ะครับ..นอนได้แล้วนะอเล็กซ์"
"ฝันดีฮะคุณน้า"
"ฝันดีครับ" มือเรียวลูบหัวเด็กชายเบาๆก่อนจะลุกขึ้นจากเตียง
เปิดลิ้นชักที่โต๊ะทำงานแล้วหยิบสมุดเล่มหนึ่งขึ้นมาเปิดไปที่หน้ากลาง รูปๆหนึ่งพร้อมด้วยประโยคสามบรรทัดวางอยู่ใต้นั้น
Benedict Tajibana Vladimir
24 March 1993 - 30 September 2021
We're all bad in someone's story.
=end=
{ฟิคนี้เกิดขึ้นจากความเวิ่นเว้อของผมเองครับ เพราะงั้นอาจไม่มีสาระอะไรมากนัก ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ!
-Frozxten.T- }
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in