แทฮยองไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นเด็กขี้อิจฉาสักเท่าไหร่
แต่พักหลัง ๆ มานี่เหมือนสมองเขาสร้างโฟลเดอร์ใหม่ขึ้นมาเพื่อจดจำบุคคลกลุ่มหนึ่งไว้
เป็นบุคคลรอบตัวเขาและมินยุนกิ
โดยแบล็คลิสต์ จะเป็นคนที่ชอบเอาตัวเองไปวนเวียนรอบมินยุนกิ โดยจะตั้งใจหรือไม่ก็แล้วแต่
คนพวกนั้นคือคนที่คิมแทฮยองอิจฉาตาลุกเป็นไฟนั่นเอง
และที่สำคัญที่สุด คือพี่ยุนกิไม่รู้ตัวเสียบ้างเลย!!
“วันนี้ไม่ซ้อมบาสเหรอพี่” แทฮยองเอ่ยทักรุ่นพี่ตัวขาวในชุดนักเรียน ตอนนี้ก็ใกล้จะห้าโมงเย็นแล้ว ในมือยุนกิไม่มีลูกบาสเกตบอลแถมยังไม่ได้เปลี่ยนชุด ดูท่าวันนี้คงไม่ซ้อมแล้วจริง ๆ
“อื้อ” ยุนกิพยักหน้ารับ
“แล้วไปไหนอะ”
“ติวอังกฤษ นัมจุนติวให้”
นี่ก็หนึ่งในแบล็กลิสต์!!!
“ทำไมต้องพี่นัมจุนอะพี่”
“ก็มันเก่งสุดแล้วไง แถมใจดีด้วย นี่จองกุกก็ขอไปติวด้วยนะ”
ชื่อที่สองในแบล็กลิสต์ก็มา!!!!!!!!
อยากตะโกนว่า โว้ยยยยยยยยยยยยยยย แล้วจับไหล่อีกคนมาเขย่า ๆ ให้หัวโยกด็อกแด็ก ๆ ซะให้หายหงุดหงิด!
“ละทำไมหน้าตาเป็นงั้น” ยุนกิขมวดคิ้วถาม
“เป็นไงเหรอครับ” แทฮยองถามกลับห้วน ๆ
“ดู… หงุดหงิดอะ” ยุนกิว่า “รำคาญฉันหรือไง เอ๊ะ แต่นายมาทักฉันก่อนนี่หว่า”
ประโยคหลังยุนกิเหมือนจะพึมพำ ๆ กับตัวเองมากกว่า
“ย่าห์ เป็นอะไรรีบบอกเร็ว ฉันจะรีบไปติวนะ”
“ทำไมต้องรีบไปขนาดนั้นอะพี่” รีบไปจนไม่สนใจคิมแทฮยองเลยเนี่ยนะ!
“ก็จะได้รีบไปกินข้าวเย็นไว ๆ ไง” ยุนกิตอบ “นี่ จะบอกป่ะ ไม่บอกฉันจะไว้ถามหลังติวเลยนะ”
“หื้อ…” สมองของคิมแทฮยองกำลังประมวลผล
“เอางี้ ผมจะบอกพี่ตอนกินข้าวเย็น เดี๋ยวผมมากินข้าวด้วย โอเค๊?”
“ทำไมไม่บอกเลยอะ”
“พี่ต้องรีบไปติวไง เร็ว ๆ ๆ รีบไปติวสิพี่”
“เอออ จริงด้วย ๆ ขอบใจมาก ๆ”
แล้วยุนกิก็รีบไปติว ทิ้งให้เด็กหนุ่มรุ่นน้องฉีกยิ้มกว้างอย่างผู้ชนะ ลองนึกดูสิ ถ้ายุนกิตอบว่า ‘ต้องรีบไปกินข้าวกับแทฮยอง’ จะชนะขนาดไหน
ที่สำคัญ ได้กินข้าวกับพี่ยุนกิด้วยอะ?
#วกสตร
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in