คุณร้องไห้อีกแล้วผมพร่ำบอกคุณว่าผมไม่เป็นไร ผมไม่เจ็บสักนิดเดียว

ไม่เลยเลือดนั่นไกลหัวใจจะตาย อย่าร้องไห้ได้รึเปล่า

คุณทำแบบนั้นต่างหากที่ทำให้ผมเจ็บจะแย่

“ขอโทษนะ”คุณพูด

“ไม่เป็นไรเลยจริงๆ” ผมตอบ

คุณไม่ตอบคุณไม่ฟังด้วยซ้ำ คุณเอาแต่จับมือของผมเอาไว้ ประคองมือของผมเอาไว้ในมือของคุณและทำแผลให้ผม

ความผิดของผมเองทั้งนั้นผมเองที่ไปยุ่มย่ามกับคุณตอนที่คุณหงุดหงิด

คุณร้องไห้อีกรอบตอนที่ดึงเอากระจกครอบนาฬิกาตั้งโต๊ะออกจากมือของผม

ผมก็แค่ตกใจที่คุณเขวี้ยงนาฬิกาผมแค่ตกใจที่คุณอารมณ์ไม่ดีขนาดนั้น

นอกนั้นแล้วไม่เป็นอะไรสักนิด