Event 04

Bless Him

บันทึกเล่าเรื่องประจำวันของ 白明月

EP 2 : เมื่อคนปลาตายไม่ได้หน้าปลาตายอย่างที่คิด

ข้ายังจำได้ดีเสมอ วันนั้นมันเป็นค่ำคืนหนึ่ง ความที่ไม่เหมือนทุกวันคือ หากมองจากตรงระเบียงชั้นสองของบ้านข้า จะเห็นปราสาทคาเมล็อตที่สว่างเรืองรองไปด้วยแสงแห่งการเฉลิมฉลองวันเฉลิมพระชนม์พรรษาของกษัตริย์อาเธอร์ เพนดราก้อน

ช่วงหัวค่ำเอม หัวหน้าหน่วยแลนสล็อต (ควบตำแหน่งพ่อลูกอ่อน) พาแอ๊นลูกตัวน้อยของเขามาฝากให้ข้าดูแล เพราะข้าแค่นำของขวัญไปวางช่วงตอนเช้า ไม่ได้หวังจะไปเข้าร่วมงานเลี้ยงสังคมอะไรหรอก ข้ามันเป็นพวกบ้าน ๆ และการกลับมาใช้เวลากับพี่สาวในยามว่างก็เป็นอะไรที่ดีเหมือนกัน

แอ๊นเลี้ยงง่ายมาก แถมยังตามติดข้าแจ จนหลิ่งเฟยพี่สาวของข้าแอบน้อยใจ ทำไมแอ๊นไม่สนใจ ทว่าพอเล่นกันไปได้แปปเดียว กลับสนิทกันยิ่งกว่าข้าซะอีก เล่นกันจนเหนื่อยสุดท้ายไอเบคน้อยก็เข้านอนกับพี่สาวข้า ผล็อยหลับสนิทยาวตลอดคืน

น่าแปลกวันนี้จนกระทั่งตอนเวลาที่ข้านั่งมองวิวตอนกลางคืน ข้ากลับรู้สึกนอนไม่หลับ แลตื่นตัวอย่างน่าประหลาด กว่าข้าจะข่มตาให้หลับได้เล่นเกือบรุ่งสาง โดยข้าไม่คิดเลยว่า

ตื่นมาอีกครั้งข้าจะได้รับข่าวใหญ่ถึงหน้าประตูบ้าน…

เกิดเหตุการณ์ลอบสังหารเซอร์เบดิเวียร์ โดยเซอร์กาลาฮัดที่คลุ้มคลั่ง

ซึ่งหลังจากเกิดเหตุการณ์โกลาหลก็หายตัวไป

ที่น่ากังวลใจไม่แพ้กัน คือ มีผู้เล่าว่าในเหตุการณ์ คิงส์อาเธอร์ได้ใช้เวทอัญเชิญท่านเซอร์ทั้งหมด มายังคาเมล็อต ทว่ามีสองคนที่ไม่มีการตอบรับกลับมา ซึ่งหนึ่งในนั้นคือ

เซอร์แลนสล็อตแห่งโลโนแวน…


ข้าบอกไม่ถูกว่าข้ารู้สึกอย่างไร หลังจากได้ทราบข่าวเช่นนี้ หลิ่งเฟยยังคงพาแอ๊นไปส่งแม่นมตามเดิมที่เราทั้งคู่ตกลงกันไว้กับเอม ข้าไม่ได้โดนทหารมาตามตัวเข้าวังเพื่อให้การ หรือโดนกักตัวเพราะอยู่ในงานเลี้ยง วันนี้ก่อนกลับเข้าไปยังหน่วย ข้าแวะตลาดระหว่างทางได้ยินข่าวลือแพร่สะพัดไปต่าง ๆ นานามากมาย ไม่รู้ว่าตกลงเรื่องไหนจริง หรือเท็จบ้าง ข้าได้แต่หวังเพียงว่า

ทุกคนจะปลอดภัยและไม่เป็นอะไร


แต่ข้าก็คิดผิด….

ไม่นานหลังจากนั้นมีคนพบศพของท่านแลนสล็อตนอนจมกองเลือดอยู่ภายในห้องพักของปราสาท เพื่อนข้า คนที่ข้ารู้จักหลายคนได้รับบาดเจ็บ และผลกระทบจากเหตุการณ์นี้ ข้าจำความรู้สึกในวันนั้นได้อย่างแม่นยำดี ข้าจำได้ว่าข้าไม่ได้ยินอะไรเลย ไม่ว่าใครจะพูดอะไรกับข้า ข้าแค่ทำทุกอย่างไปตามปฏิกิริยาอัตโนมัติเท่านั้น นั่นคือสิ่งที่ข้ามีสติพอจะจำได้

ช่วงก่อนหน้าจะงานเลี้ยงข้าได้เจอกับมังกรตัวหนึ่งที่ทุ่งแถวไม่ไกลจากบ้านข้ามากนัก เขาชื่อ “ไนเรล” เป็นมังกรแสง ข้าเดาจากตัวสีขาวนวล ปกติข้ามักจะชวนเขาพูดคุยเรื่องสัพเพเหระถามสารทุกข์สุขดิบบ้าง

แต่หลังจากรู้ข่าวเรื่องท่านแลน และข้าได้คุยกับไนเรล เพื่อนมังกรของข้า ไม่รู้ว่าข้าคุยไปได้กี่นาที

ใบหน้าของชายที่ได้ชื่อว่าหน้าปลาตายที่สุดแห่งหน่วยแลนสล็อตมีน้ำตาไหลอาบไม่หยุด

ไนเรลบอกข้าว่า ชีวิตของมนุษย์นั้นแสนสั้น ความเจ็บปวดในวันนี้จะเป็นแรงผลักดันให้ข้าเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่เข้มแข็ง และเป็นที่พึ่งให้กับคนอืนได้ เพราะฉะนั้นวันนี้จงร้องไห้ให้หมด แล้วยืนขึ้นอย่างเข้มแข็งในวันพรุ่งนี้

ในวันนั้นข้าจึงตระหนักได้ทันทีว่าข้าไม่มีเวลามานั่งร้องไห้เสียใจอย่างเด็กตัวเล็กอีกต่อไป

ข้าต้องเติบโตเป็น ไป๋หมิงเยว่ สไควร์ผู้เข้มแข็งแห่งหน่วยแลนสล็อต เป็นน้องชายที่ดีของพี่สาวทั้งสองคน และลูกที่ดีของทั้งท่านพ่อท่านแม่ไป๋ และเป็น นารันของท่านพ่อท่านแม่ทูยา

ปล. หลังจากข้ากลับจากภารกิจได้ไม่กี่วัน พวกสหายข้าชวนเล่นผีถ้วยแก้วอัญเชิญท่านเจฟฟรีย์มา แต่สุดท้ายเซอร์เอ็กเตอร์มาเจอเข้า จึงวงแตกกระจาย ซึ่งข้าคงดวงหมด หนีไม่รอด แต่ก็ยังมีดวงอยู่บ้านที่่ท่านเซอร์ให้ข้าเขียนความรู้สึกถึงท่านแลนสล็อต ข้าไม่ใช่คนพูดความรู้สึกตัวเองเก่งเท่าไหร่ จะพยายามให้เต็มที่นะขอรับท่านเซอร์

(หลังจากนั้นหลายวันถัดมา หมิงเยว่จึงเริ่มนั่งเขียนความรู้สึกที่มีต่อท่านแลน)




ถึงท่าน เซอร์เอ็กเตอร์

สวัสดีขอรับท่านเซอร์เอ็กเตอร์ ข้าคือไป๋หมิงเยว่จากหน่วยแลนสล็อตขอรับ (ถ้าท่านจำหน้าข้าได้ ข้าคือคนหน้าปลาตายที่โดนเถาวัลย์ห้อยในวันนั้นขอรับ)

ข้าอาจจะไม่ใช่คนบรรยายความรู้สึกเก่งเท่าไหร่ ถ้าข้าเขียนอะไรไม่เหมาะสมแต่ประการใดต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ขอรับ หากท่านถามข้าถึงความรู้สึกที่มีต่อท่านแลนสล็อตแห่งโลโนแวน สำหรับข้าท่านแลนสล็อตเป็นทั้งครูและสหายที่ดีของพวกเราหน่วยแลน รวมทั้งทุก ๆ คนขอรับ

ความจริงข้าเคยสารภาพเรื่องนี้กับท่านแลนสล็อตไปครั้งหนึ่งว่าความจริงตอนข้ามาเป็นสไควร์ ข้าไม่อยากอยู่หน่วยท่านแลนมากที่สุดขอรับ เหตุผลเพราะข้าหมั่นไส้ ไม่ค่อยไว้ใจเรื่องชื่อเสียงด้านการบริหารเสน่ห์ที่มีมากเกินไปเท่าไหร่ขอรับ

แต่ท่านแลนได้พิสูจน์ให้ข้าเห็นแล้วว่าข้าคิดผิด...ท่านแลนเป็นท่านเซอร์ที่ดี รักเอ็นดูเป็นกันเองกับพวกเราทุกคนมากจริง ๆ มีบางครั้งที่ข้าทำแสบไปบ้าง(อย่าสอบถามเลยว่าข้าไปทำกระไรมา ข้ายังไม่อยากโดนลงโทษเพิ่มขอรับ)

ข้ารู้สึกว่าการจากไปอย่างไม่มีวันกลับของท่านในครั้งนี้ มันไวเกินไป มันไวเสียจนแม้แต่ข้าที่คิดว่าคงไม่มีใครดูสีหน้าออกว่าคิดอะไร ยังมิอาจระงับอาการได้อยู่ ข้าไม่รู้ว่าสีหน้าข้ามันย่ำแย่ขนาดไหนขอรับ รู้เพียงว่าหลังได้ไปพบกับไนเรลสหายสนิทของข้า น้ำตานองหน้าข้าเลอะเทอะไปหมดเลยขอรับ กลับบ้านก็ตามบวมซะจนโดนเอ็ดยกใหญ่ (กรุณาอย่าเอาไปเล่าให้ใครฟังเชียวนะขอรับ)

มาถึงตอนนี้ข้ารู้แล้วขอรับท่านเซอร์เอ็กเตอร์ว่าการเป็นคนเข้มแข็ง ไม่ได้หมายความว่าห้ามร้องไห้ แต่จงให้น้ำตาในวันนี้เป็นรงผลักดันให้ก้าวไปอย่างเข้มแข็งในวันข้างหน้าขอรับ ข้าจะทำตามที่ได้ให้สัญญากับท่านเจฟฟรีย์ เซอร์แลนสล็อตแห่งโลโนแวน ข้าจะเป็นศิษย์ที่ดี และวันหนึ่งจะเป็นอัศวินให้จงได้ขอรับ แม้ท่านอาจจะไม่อยู่ดูข้า ทว่าข้าก็เชื่ออยู่เสมอขอรับว่าท่านแลนยังเฝ้าดู และคอยเป็นกำลังใจให้พวกเราทุกคนขอรับ

สุดท้ายนี่ข้าก็อยากบอกท่านแลนว่า ข้ารัก เคารพ และคิดถึงท่านเสมอขอรับ การมาซ้อมที่หน่วยโดยที่รู้ว่าไม่มีโอกาสได้ซ้อมกับท่านอีกแล้ว ข้าใจหายมากทีเดียวขอรับ หากมีปาฏิหาริย์ให้ท่านกลับมาได้ ข้ายังอยากให้ท่านกลับมาอยู่เสมอขอรับ

ด้วยรักและเคารพ

白明月

ปล.วันที่ข้าเล่นผีถ้วยแก้ว ข้ารู้สึกเย็นวาบที่หลัง ข้าไม่แน่ใจว่าโดนวิญญาณท่านแลนมายืนอยู่รึเปล่าขอรับ