“เฉพาะอาชีพรับราชการที่ทำมา 30 ปี ตอนเริ่มรับราชการคิดว่าเต็มที่ 25 ปีพอได้บำนาญก็จะลาออก งงๆ เหมือนกันว่าอยู่มาจนบัดนี้ได้ยังไง

“ประมาณปีแรกๆ ตอนที่ยังมีไฟ ก็เกิดความคิดว่า(ทำ)เต็มที่ 25 ปีพอได้บำนาญก็จะลาออก 

“สมัยก่อน อยู่เอกชนเงินเดือนดีกว่ารับราชการ พอสอบบรรจุได้ ต้องออกจากเมืองหลวงไปเป็นครูอยู่ป่า แถมเงินเดือนก็น้อย เป็นช่วงที่ปรับตัวยังไม่ได้ แล้วพอเจอวัฒนธรรมการทำงานที่แตกต่างกับอยู่ในเมือง มันจะมึนๆ งงๆ อุดมการณ์ความเป็นครูมันพลุ่งพล่าน แบบรู้สึกหงุดหงิดผิดหวังระบบ

“จนวันนึงโดนพี่ชายด่า สำนึกถึงบุญคุณว่าที่มีอยู่มีกินเพราะอาชีพรับราชการที่ทำอยู่ เมื่อคิดได้เลยได้คิด และได้เปลี่ยนสายงานมาเป็นบุคลากรสายสนับสนุนอยู่จังหวัด มันเหมือนเจองานที่ใช่ จึงอยู่มาแบบทุ่มเท เต็มที่กับงานให้คุ้มเงินเดือนที่มาจากภาษีของ ปชช.

“ทุกอย่างให้เป็นไปตามเหตุและปัจจัยค่ะ ไม่มีอะไรถูก ไม่มีอะไรผิด แต่ก่อนตัดสินใจเปลี่ยนงาน

1. จงใช้เหตุผลอย่าตัดสินใจด้วยอารมณ์ 
2. หาข้อมูลเยอะๆ แล้วตัดสินใจบนฐานข้อมูลที่ประมวลผลเอง อย่าโยนภาระการตัดสินใจให้คนอื่นจะได้ไม่โทษคนอื่นเวลาผิดหวัง เสียใจ
3. จงรับผิดชอบการตัดสินใจครั้งสำคัญๆ ในชีวิตด้วยตัวเอง และไม่โทษตัวเองเวลาผิดหวัง เสียใจ
4. ให้เวลากับเวลา

แต่ทั้งหมดทั้งมวลนี้ อาจใช้ไม่ได้กับยุคปัจจุบัน ที่เด็กรุ่นใหม่ ไม่ได้ทำงานอย่างเดียว มีรายได้ทางเดียวนะคะ” - Pawaree Noy Wongwarapat