ทุกทุกเช้าทุกผู้คนล้วนทนทุกข์ จำใจตื่นฟื้นจากสุขสนุกฝัน
เข้าห้องน้ำแปรงหน้าล้างซอกฟัน ถูสบู่ตรงนี้ตรงนั้นยังง่วงงุน
สวมชุดเก่งชุดเก่าหาวซ้ำซาก ง่วงจนอยากล้มตัวนอนซุกหมอนอุ่น
เสบียงกรังกลางวันเช้าเฝ้ากักตุน ลดต้นทุนแถวออฟฟิศมันคิดแพง
สายแล้วรถเมล์ยังไม่มา คนรอท่ายวดยานคอยยื้อแย่ง
ไม่สนใครใหม่เก่าปรี่เข้าแซง เบียดจนแข้งขาอ่อนทอนกำลัง
รถสายเดิมเพิ่มเติมคือคันเร่ง ปาดขวาซ้ายส่ายโคลงเคลงกระทบกระทั่ง
กระตุกกระชากลากฉุดอย่าหยุดยั้ง กระเพาะจะพังเพราะหายใจไม่ทั่วท้อง
กว่าจะถึงสำนักงานสำลักก่อน น้ำย่อยขย้อนขยักไว้เดินไม่คล่อง
เซซวนจวนจะล้มลงมากอง แทบร่ำร้องตอกบัตรช้ามาไม่ทัน
มือพิมพ์ไปหัวใจก็ครุ่นคิด ถึงชีวิตที่สวนทางกับความฝัน
สิบโมงตรงมีรายจ่ายใช้ทุกวัน เงินเดือนนั้นแทบไม่เหลือเผื่อจำเป็น
บ่ายประชุมกลุ้มแท้แม่มาป่วย หาคนช่วยห่างหายไม่เคยเห็น
ใกล้ห้าโมงคงจะดีหากมีเบนซ์ ขับแช่แอร์ฉ่ำเย็นหลังเลิกงาน
แต่ความจริงยืนยุดเหนี่ยวเกี่ยวราวไว้ ที่พึ่งหนึ่งทางใจเปิดไลน์อ่าน
เห็นข้อความค่อยยังชั่วกลัวรอนาน ส่งยิ้มผ่านสติกเกอร์เธออมยิ้ม
เข้าเฟซบุ๊กโพสต์สเตตัสกิจวัตรหลัก เธอมาไลก์ให้รักชักปลื้มปริ่ม
อินสตาแกรมรูปอวดกล้ามถ่ายตามยิม ถูกใจจิ้มสองทีแล้วเลื่อนไป
ถึงบ้าน กินข้าว อาบน้ำ ร่างล้าตาฉ่ำ แต่ยังไหว
เล่นเกมสักตาจะเป็นไร อ่านหนังสือก็ได้หรือแต่งกลอน
สิ่งอยากทำสุดท้ายทำไม่ได้สักอย่าง โลกหมุนคว้างในหัวมีแต่หมอน
เอาล่ะ! ได้เวลาข้าจะนอน แต่เดี๋ยวก่อนรีทวีตอีกนิดนึง
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in