โอ้ทะเล โปรดเห่กล่อมฉัน
ด้วยทำนองคลื่นกระชั้นอันหนักหน่วง
หัวใจร้าวหมดพลังไปทั้งดวง
แตกเปราะกระเทาะร่วงไม่เหลือชิ้นดี
หลายเรื่องราวบั่นทอนจิตใจ
ทะเลรู้ไหม ไม่ว่าใครก็หน่ายหนี
ขอพักพิงเพียงหนึ่งทิวาราตรี
นับแต่ละนาทีด้วยนาฬิกาดาว
หลับตาลงสูดกลิ่นอันเค็มขื่น
น้ำตาก็ตีตื้นไปทั้งห้วงเวหาหาว
จันทร์ส่องแสงกระทบทรายพริบพรายพราว
หินยิ่งเหงาเรายิ่งร้าวราวหินทุบ
ตะวันขึ้นแต่ฉันยังไม่ดีขึ้น
ซ้ำเมามึนเพราะอำพันอันบี้บุบ
สิบกระป๋อง หนึ่งกระป๋องไม่ยอมยุบ
ดาวร่วงหรุบผลุบหายไปหมดแล้ว
ขอบคุณทะเลที่เห่กล่อมฉัน
ยึดไว้เป็นที่มั่นซ่อมใจแป้ว
สนลู่ใบโอบกอดตลอดแนว
เสียงปูลมลอยแว่วกล่าวคำลา
หันกลับไปเกลียวคลื่นม้วนยังชวนมอง
ใจร่ำร้องอยากโดดลงทะเลบ้า
ปะทะคลื่นกลืนรอยช้ำคราบน้ำตา
ควักใจมาขุดฝังที่ฝั่งทราย
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in