ตื่นเช้ามาวันนี้ฉันสัมผัสได้ถึงสายลมเย็นๆ

สายลมเย็นที่ไม่ได้เจอกันมานานแล้ว

สายฝนที่หยุดไปแล้วเหมือนกับจะบอกให้รู้ว่าช่วงเวลาที่แสนเศร้าจบลงไปแล้วนะ ตอนนี้ควรจะก้าวไปหาอะไรใหม่ๆ ได้แล้ว

จะว่าไปแล้วเธอเองก็เหมือนกับสายฝนเหมือนกันนะ ตอนตกลงมาก็ทำให้เปียกปอนไปทั้งตัว แต่พอหยุด แค่ไม่นานพื้น สิ่งของที่เคยเปียกก็แห้งสนิทเหมือนกับไม่เคยมีฝนมาก่อน เหมือนเธอเลย จู่ๆ ก็เข้ามาในชีวิตฉันโดยไม่ทันตั้งตัวแล้วพอเธอจากไป ทุกอย่างก็นิ่งสนิท กลับมาเป็นเหมือนเดิมราวกับว่าไม่เคยมีเธอเดินเข้ามาในชีวิตมาก่อน 

ตอนนี้สายลมหนาวกำลังจะเข้ามาแทนที่สายฝน ฤดูหนาวกำลังจะเข้ามาแทนที่ แต่ฉันก็ยังคิดถึงเธอเหมือนเดิม 

แค่สายลมที่พัดผ่านก็ทำให้ฉันนึกถึงเธออีกแล้ว ตอนนี้เธอจะเป็นยังไงนะ ในตอนนี้ที่ฉันกำลังนั่งพิมพ์เรื่องราวเหล่านี้อยู่ เธอจะมีฉันอยู่ในความคิดของเธอบ้างมั้ยนะ

ก็คงไม่...

สำหรับเธอแล้วฉันคงเป็นเหมือนสายลมหนาว 

แค่พัดผ่านมาพอให้ได้รู้จักความหนาวเย็น แล้วสุดท้ายพอหมดฤดูหนาว เธอก็จะลืมความรู้สึกนั้นไป เธอก็แค่กลับไปใช้ชีวิตของเธอ กับสายลมร้อนที่เธอชินชา

ส่วนสายลมหนาว ก็เป็นแค่สายลมที่นานครั้งๆ เธอจะนึกถึงล่ะมั้ง

และที่สำคัญ เธอไม่เคยมองเห็นสายลมเลย...