คุณเคยเป็นมั้ยคะ

เวลาที่เราชอบใครสักคน ต่อให้เขาจะอยู่ไกลแค่ไหน จะมีผู้คนรอบตัวเขามากมายเพียงใด สายตาของเราก็ยังสามารถมองหาเขาจนเจอ เหมือนกับว่ามีแสงสปอร์ตไลท์ส่องตรงมาที่เขาเพียงคนเดียว

เหมือนดวงดาวที่แสนพิเศษ 

บนท้องฟ้ามีดาวนับล้านดวงนั่นแหละ แต่เราก็ยังจะคอยมองหาดาวแค่ดวงเดียว มันจะมีดาวแค่ดวงเดียวเท่านั้นที่เราเห็นแสงที่กำลังกะพริบอยู่ของมัน

เพราะงั้นต่อให้เราสองคนจะยืนอยู่คนละฟากฝั่งของถนน จะยืนอยู่บนภูเขาคนละลูก ไม่ว่ายังไงฉันก็ยังเห็นเขาชัดเจนเสมอ 

แค่ได้เจอกันโดยบังเอิญ เหมือนดวงดาวที่นานๆ ครั้งจะยอมเคลื่อนตัวออกจากเมฆมาส่องประกายให้เห๋็นบ้าง แค่นั้นก็ทำให้ฉันยิ้มได้ไปทั้งวันแล้วล่ะคุณ 

แม้จะไม่ได้เอ่ยคำพูดใดๆ ต่อกัน แต่แค่เห็นสองมือของคุณที่อุตส่าห์ยกขึ้นมาทักทายเท่านั้น หัวใจฉันก็เต้นรัวจนน่ากลัวว่าจะกระเด็นออกมา ไม่กล้าแม้แต่จะหันหลังกลับไปมองว่าคุณยังยืนอยู่ตรงนั้นต่ออีกมั้ยด้วยซ้ำ

สำหรับคืนนี้ คิดว่าฉันคงนอนหลับฝันดีแน่ๆ

ก็ได้พรจากดวงดาวที่ส่งยิ้มมาให้แล้วนี่ :)