หลังจากหายไปหลายวัน ฉันเพิ่งมาถึงเชียงใหม่ หลังจากกลับบ้านไปช่วงเทศกาลตรุษจีน

ตอนแรกก็คิดว่ากลับไปคงไม่หนักอะไร เราพยายามหลบหน้าก็แล้ว แต่.... แต่สุดท้ายก็หนี้ไม่พ้นจนได้

ทำไมว่ะ การที่เราอ้วน แมร่งมันโครตผิดเลยหรอ เข้าใจนะว่าเป็นห่วง แต่คำพูดต่าง ๆ บอกให้เราไปทำอย่างนั้น ไปทำอย่างนี้  ห้ามเราทำอย่างนั้น ห้ามเราทำอย่างนี้  มันไม่ได้ช่วยกระตุ้นให้เราอยากทำเลย แต่มันกลับตอกย้ำ ทำให้เราคิดว่าเราเป็นตัวปัญหา 

เราคงเป็นตัวปัญหาสำหรับทุกคนจริง ๆ 

ไม่มีเรา ทุกคนคงจะสบายกว่านี้

เรานี้แมร่ง ไม่น่าเกิดมาเลยจริง ๆ

มันควรจะเป็นเรามากกว่า ที่ต้องตายไปตั้งแต่แรก ทำไมเราต้องเกิดมา

เกิดมา พ่อกับแม่ก็ต้องแยกทางกัน

เราต้องทนนั่งฟังญาติฝั่งแม่นินทาพ่อ ว่าพ่อเรา ต่อหน้าเรา เหมือนเราไม่มีตัวตน

ตอนเด็กเราเกลียดวันสงกรานต์มากเลย 

ทำไมต้องเป็นแค่เราคนเดียวที่ต้องทำนั้น ทำนี้ แล้วเด็กพี่น้องคนอื่นได้ไปวิ่งเล่น

ทำไมว่ะ ทำไมต้องเป็นเรา

เราเกลียด เราโกรธ 

เราเกลียดตัวเองและทั้งโกรธตัวเอง 

พอทำผิด ทำไมต้องเป็นเราทุกทีที่โดนด่าอยู่คนเดียว ทั้ง ๆ ที่เราไม่ได้เกี่ยวอะไรเลย

ทำไมว่ะ

กลับมาช่วงวันตรุษจีนต่อ แน่นอนของคู่กันกับวันตรุษจีน มันก็คือ อั๋งเปา

ทำไมหล่ะ ไม่มีก็บอกไม่มีเราก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่ให้ก็พอสิ ไม่ต้องพูดต่อ

พอพูดว่าเอาไปแค่นี้ก่อน ช่วงนี้ขายของไม่ได้ พอหลาย ๆ คนพูดทำนองแบบนี้บ่อย ๆ เข้าไป

แมร่งยิ่งทำให้เราตอกย้ำ ซ้ำเติมตัวเอง เราแมร่งคงเป็นตัวปัญหาสำหรับทุกคนจริง ๆ

เราเข้าใจนะ ช่วงนี้สถานการณ์เป็นอย่างไร แต่ไม่ต้องพูดก็ได้ 

เราคงเป็นตัวปัญหาของทุกคนจริง ๆ 

ถ้าไม่มีเราสักคน ทุกคนคงจะสบายขึ้น ไม่ต้องเหนื่อยหาเงินมาให้เรา