"ลุงแวนจะเหงาเอาหนะสิ" ฉันพูดพลางใช้ช้อนคนลาเต้ตรงหน้า  และมองไปรอบๆร้านคาเฟ่ชิคๆที่มีแต่คนหนุ่มสาวนั่งคุยกันมากมาย ตอนนี้เวลาก็เพิ่งเลยเที่ยงมาไม่นาน ครัวซองที่ฉันสั่งเหลืออีกครึ่งชิ้น ยังไม่หมด  

"ฉันอยากให้เราเจอกันบ่อยๆ" สาวผมแดงหยิบครัวซองครึ่งชิ้นเข้าปากทันที แล้วก็หยิบทิชชู่มาเช็ดมุมปากอย่างตั้งใจ 

"ฉันขอโทษ แต่เราได้เจอกันบ่อยๆแน่" 

"เอาเถอะรีบไปกัน  ลูอิสน่าจะไปถึงแล้วนะ" สาวผมแดงบอกฉันให้ลุกขึ้นและหยิบเสื้อโค้ดของเธออกจากพนักพิง เราเดินออกจากคาเฟ่และมุงตรงไปยังรถรับจ้างเล็กๆท้ายหมูบ้าน ผู้หญิงผมแดงที่ฉันเดินไปกับเธอบนถนนตอนนี้คือ เวนดี้ เพื่อนของฉันที่นี่เรารู้จักกันตอนยังเด็กและจนถึงตอนนี้  เวนดี้อยากที่จะอยู่กับฉันทุกที่ทุกเวลา เพราะเธอบอกว่า ฉันคือสิ่งที่ทำให้เธอเพลินเพลิน  เวนดี้ทำงานในหมูบ้านนี้เธอชอบวิทยาศาสตร์มากๆ เธอสอนเด็กๆในหมู่บ้านให้รู้จักวิทยาศาสตร์ เธอมักจะเล่าเรื่องงานวิจัยแสนปวดหัวให้ฉันฟัง แต่ฉันก็รู้สึกว่าเรื่องที่ปวดหัวของเธอมันทำให้เธอสนุกกับมันมากแค่ไหน  

วันนี้เวนดี้อยากให้ฉันทำสื่อเล็กๆน้อยๆให้ ซึ่งแน่นนอนเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์  เราคุยกันที่คาเฟ่นี้กันมาตั้งแต่เช้า และเรากำลังจะกลับไปที่บ้านของฉันเพื่อพาเวนดี้ไปเยี่ยมลุงแวน  เราต้องนั่งรถสักพักกว่าจะถึงบ้านของฉัน 

และเราก็มาถึง 

"ดีเลย ถ้าพวกเธอมาช้ากว่านี้ เราอาจได้ค้างที่บ้านเบธธานี่ย์แหงๆ"ชายร่างสูงผมสีน้ำตาลเข้มพูด

"ดีสิฉันอยากอยู่กับเบธทั้งคืน"เวนดี้พูดพลางยิ้มเยาะ

 และพวกเรา3คนก็เดินไปขึ้นรถกัน 

ลูอิสคือเพื่อนร่วมงานของเวนดี้พวกเขาทำงานด้วยกันและฉันสงสัยในความสัมพันธ์ของพวกเขาว่าอาจจะมากกว่าเพื่อนร่วมงาน เรานั่งรถผ่านทุ่งดอกไม้สีเหลืองตามเนินเขา ราวๆเกือบ40นาที และไปที่บ้านฉันเพื่อพบลุงแวน 

พวกเราดื่มชาทำพายมะม่วงและพูดคุยกันสนุกสนาน ลุงแวนก็เช่นกันเขามีความสุขเมื่อได้เจอกับเวนดี้ ลุงแวนและเวนดี้ชอบงัดข้อกันมากๆซึ่งผลที่ออกมาคือลุงแวนไม่เคยแพ้   

"ฉันจะส่งงานไปให้อีก3วันนะเธอรอได้ใช่ไหม" ฉันพูดพลางเดินตามหลังทั้งคู่เรียบขอบเนินเขา 

"ได้สิเด็กยังไม่ค่อยเข้าใจบทนี้มากมันยังใหม่สำหรับพวกเขา" เวนดี้พูด 

"เด็กๆจะเข้าใจเร็วมากขึ้นถ้าหากฉันส่งงานให้เธอเร็วกว่านี้งั้น พรุ่งนี้เลยเป็นไง" ฉันตอบ 

"ไม่ต้องรีบหรอกทำในสิ่งที่เป็นเธอ เรามีอะไรให้เด็กๆทำอีกเยอะ ให้ตายสิวิวสวยชะมัดแต่ฉันจะเดินตกทะเลไปก่อนไหมถ้ามัวแต่ชื่นชม" ลูอิสที่เดินนำหน้าเวนดี้พูด พลางเดินอย่างระมัดระวัง 

"ใช่ ฉันชอบงานที่เธอให้เวลากับมันนะ เรายังเจอกันอีกได้หลายๆวัน ไม่ต้องรีบมาเจอฉันพรุ่งนี้ก็ได้  โอ้วลูอิส ดูท้องฟ้านั่นสิ โอ้ว!!!จับฉันด้วย " เวนดี้แทบจะเซ ล้มแต่ดีที่ลูอิสช่วยประคองเธอไว้ได้ สองคนนี้ช่างเข้าคู่กันจริงๆบางทีฉันอาจจะเขียนเรื่องราวของ2คนนี้บ้าง แต่ฉันอาจจะโดนสะกัดดาวรุ่งนี้เพราะเวนดี้คงเผางานฉันเรียบ อันที่จริงเวนดี้เขินเมื่อฉันพูดถึงความสัมพันธ์ของพวกเขา 

หลังจากเราชมวิวรอบเกาะแล้วเวนดี้และลลูอิสก็เดินทางกลับที่พักไปฉันแวะมองทะเลนิดหน่อยก่อนจะกลับมาพบว่าลุงแวนอยากลองงัดข้อกับฉันดู  คงจะดีถ้าหากเราได้ทำอะไรใหม่ๆกับคนเก่าๆ ลุงแวนดีใจที่งัดข้อชนะฉัน อันที่จริงฉันอ่อนให้เขา มันจะดีไหมนะถ้าเรามีคนข้างแบบนี้ไปตลอด แต่ถ้ามีคนอื่นอกจากลุงแวน นอกจากเวนดี้หละ มันจะเป็นยังไงฉันชักสงสัย