ปกหลัง

รีวิว - เม้ามอย

บทสรรเสริญมาอีกแร้ววววว 

เป็นนิยายระบบที่เปิดศักราชจริง เป็นหมุดหมายแห่งยุคสมัยได้เลย อ่านแล้วว้าวมาก ตาลุกวาว การเป็นนิยายระบบคือการที่มีตัวละครพระเจ้ามาบอกว่า เอ็งต้องทำไร ถึงจะรอดไปได้ มีรูตเหมือนในเกม 5555 จึงตัดความไม่วิทยาศาสตร์ออกไปได้เยอะเลยค่ะ ฉลาด! เนื้อเรื่องก็เดินสนุก ตลกมาก ตลกจนขำออกเสียง ในส่วนของสำนวนเราชอบมาก ทั้งสำนวนแต่งและแปลมาก มันทันสมัย คำศัพท์ในเน็ตมาเต็ม (ชอบคำอุทานว่าเจ็บไข่ พ่อง แม่ง ตีน ได้ฟีลมาก) เรื่องกระชับ ไม่เยิ่นเย้อ ตัวละครไม่สับสนดี

ก็ตามปกหลังเลยค่ะ ตัวเอกหลุดเข้าไปในนิยายในเน็ต ที่ตัวเองด่าไว้ซะเยอะ แถมเข้ามาเป็นตัวร้ายที่สุดในเรื่อง ไม่มีความเทาเลย ดำปี๋ และมีรูตต้องตายอย่างทรมาน ก็เลยทำยังไงก็ได้ให้พระเอกไม่เกลียด จะได้ไม่ฆ่า ไอ้ไม่เกลียดอะใช่ แต่ไม่ได้ให้มารักแบบนี้!! พระเอกนี่หมาไซมาก ๆ หน้าหล่อแต่งุ้งงิ้ง ๆ หมาโง่ ตามนายเอกต้อย ๆ เข้าใจแฟนอาร์ตต่าง ๆ เลยค่ะ ที่ให้ลั่วปิงเหอเป็นหมาปอมแล้วอะ (แต่นี่ว่าหมาไซมากกว่านะ 5555) แต่ฉันน่ะชอบหลิ่วชิงเกอที่สุด! 

ส่วนที่ไม่ชอบคือฉากเซอร์วิสน้อยมากค่ะ! เรานี่คาดหวังว่พอรักกันแล้วจะแส่บ ๆๆๆ มีในตอนพิเศษที่แบบมาเป็นต่อน ๆ ไม่รู้สึกถึงความรักของนายเอกต่อพระเอก เหมือนมีแต่ความสงสาร (เราชอบคู่รอง(?) คือซั่งชิงหัว+โม่เป่ยจวินมาก) ชอบอีกอย่างคือทำตัวละครเทา ๆ ดี (เราว่าบทรักของตัวเอกก็เข้าขั้น rape แล้วอะนะ แงแอ) หักคะแนนตรงนี้ตรงเดียวเลย 

โดยสรุปก็คือ อ่านเถอะถ้าหามาอ่านได้ เหตุผลเพราะสำนวนล้วนๆ ถือว่าเป็นนิยายสมัยใหม่ที่ภาษาดี อ่านสนุก มีตอนที่สามารถหัวเราะออกเสียงได้มาเนืองๆ แต่หากหวังเซอร์วิสก็อย่าหวังจ้า เดี๋ยวเสียใจ (นิดหน่อย) เหมือนเรา เป็นเรื่องที่อยู่ในใจตลอดไปเลย

มีตอนพิเศษที่เซนส์บุ๊คไม่ได้ลิขสิทธิ์มาด้วยค่ะ เป็นงานแต่ง ว้าย ๆ มีคนแปลไว้ที่ readawrie ค่ะ

หาตัวอย่างนิยายไม่เจอ แต่เจอฉบับแปลเองที่พอจะให้ลองอ่านได้ค่ะ ไป Dek-D เร้ย

เจอกันเล่มหน้าค่ะ ?

(รีวิวครั้งแรก 11 มิ.ย. 2019)