สถานที่โปรดของฉันเป็นหน้าผาสูงที่เกาะพีพี ฉันไปที่นั่นแล้วสองครั้ง ระหว่างทางที่เดินขึ้นไปมีใบไม้และต้นหญ้าขึ้นสูง พื้นถูกปูด้วยคอนกรีตหรือทำเป็นขึ้นบันไดเพื่อให้ง่ายๆต่อการขึ้นไปดูวิว คนที่จะขึ้นไปดูวิวต้องผ่านความเหนื่อยหอบมากมาย ฉันเดินขึ้นไป้วยเหงื่อที่เปียกโซ่ก เมื่อไปถึงทางขึ้นจุดชมวิว ซึ่งต้องเดินขึ้นมาจากพื้นข้างล่างแล้วประมาณ 14 กิโลเมตร ฉันต้องจ่ายเงินเป็นค่าปรับปรุงพื้นที่จำนวน 20 บาท แน่นอนว่าฝรั่งต้องจ่ายมากกว่านั้น น้องเหมียวสองสามตัวร้องงอแงเดินมาหาฉัน หลังจากนั้นฉันจ้องเดินขึ้นไปที่จุดชมวิวจุดที่หนึ่ง ที่ทำให้มองเห็นวิวเกาะพีพีทั้งสองหาดโค้งเว้าเข้าหากันและมีพื้นดินกั้นแค่นิดเดียว แต่นั่นยังไม่ใช่จุดที่พีคที่สุดของจุดชมวิว ฉันต้องเดินขึ้นไปจุดชมวิวชั้นที่สองที่มีชะง่อนหินให้ฉันไปนั่งดื่มน้ำเย็นๆแก้เหนื่อยพร้อมกับชมวิวชั้นสูงสุดอย่างสบายใจ บนจึดชมวิวชั้นที่สองนั้นมีร้านขายน้ำอยู่ร้านหนึ่งที่ขายน้ำเกินราคาจริงเล็กน้อย แต่ก็เข้าใจได้ถ้าแลกกับการพาครื่งดื่มขึ้นมาขาย ฉันซื้อชาลิปตันและเดินไปบนชะง่อนหิน ถอดกระเป๋าทั้งหมดแล้วนั่งลงเปิดชาลิปตันขึ้นดื่ม ซาบซับวิวเกาะพีพีตรงหน้าที่สวยงามอย่างไม่มีใครเหมือน ฉันไม่อยากนึกเลยว่าตอนสึนามิพัดมาเมื่อหลายสิบปีที่แล้วสภาพเกาะอันสวยงามนี้จะเป็นยังไง ฉันเห็นร้านค้า ร้านอาหารและรีสอร์ทมากมายเริ่มกินพื้นที่ธรรมชาติขึ้นไปบนภูเขา คนที่พักที่นั่นคงต้องจ่ายเงินราคาแพงแลกกับวิวสวยๆ แต่หารู้ไม่ว่าตัวเองคือส่วนหนึงที่ทำให้ธรรมชาติเสียหายและผุกร่อนหายไปเรื่อยๆจากเกาะพีพีแหล่งธรรมชาติกลางทะเลกลายเป็นเกาะพีพี เกาะแห่งรีสอร์ทกลางทะเลกันแน่ ฉันจะไปหารูปในเน็ตมาให้ดู