มีแมลงวันตัวหนึ่งบินมาเกาะที่ปลายหลอด...

"ไอ้เ-ี้ยเอ้ย!!" 

ผมอุทานเบาๆ ทั้งๆที่รู้ว่ามันคือแมลงวัน ไม่ใช่เ-ี้ยแต่อย่างใด และอยากจะตบมันให้ตายคามือด้วยความแค้น...

แต่แล้วมันก็บินหายไปด้วยความเร็วเหนือเสียง...

"ที่ให้เกาะมีเยอะแยะ ทำไมมึงต้องมาเกาะที่ปลายหลอดของกูด้วย"

ภาพของแมลงวันมักจะมาพร้อมภาพของความสกปรก...

แต่ถ้ามีสักตัวที่สะอาด เราก็ยังคิดว่ามันสกปรกอยู่ดี...

แล้วถ้าผมไม่เห็น ตอนที่มันมาเกาะที่หลอดล่ะ...

ผมก็คงดูดน้ำผ่านหลอดที่มีรอยตีนแมลงวันได้อย่างสบายใจ...

ถ้ามันไปเกาะที่ปลายหลอดของเพื่อน คุณจะบอกเพื่อนมั้ย...??

ถ้าคุณไม่บอก และเพื่อนคุณไม่เห็น ยังไงมันก็ยังใช้หลอดนั้นดูดอยู่ดี... 

บางสิ่งบางอย่างถ้าเราไม่ไปรับรู้มัน มันก็ไม่ทำให้เกิดทุกข์...

รับรู้เรื่องราวเฉพาะที่จำเป็นสำหรับตัวเองก็พอ...

แต่มันก็ยาก สำหรับชีวิตคนธรรมดา และในโลกออนไลน์...

มีเรื่องของชาวบ้านมากมาย ผุดขึ้นมาทุกวันดังสายน้ำไหล...

ทำให้เราเสพติดข้อมูลโดยไม่รู้ตัว รวมทั้งผมเองด้วย...

วันไหนไม่ได้เข้าไปดู จะรู้สึกแปลกๆขึ้นมา...
Feed ของ facebook เด้งขึ้นมาทุกๆนาที...

(และรวมถึง Feed ของผมเองด้วย...!!)

ซึ่งทำให้เราเสพสมข้อมูลอย่างสนุกสนาน... 

เพลิดเพลินจนลืมเวลา ลืมคนรอบข้าง...

หรืออาจเพราะคนเราชอบรับรู้ไปซะทุกอย่าง...

แม้ว่ามันอาจจะสร้างความทุกข์ให้กับตัวเองก็ตาม...

แด่แมลงวันตัวนั้น...

ที่ฉันไม่ได้ตบมันตาย เพราะมันจะตายเองภายใน 4 อาทิตย์ตามอายุขัยของมัน...!!