ความคิด จิตใจและร่องรอยเพียงเล็กน้อย ถูกใช้เป็นเครื่องมือในการชันสูตรหาตัวฆาตกร ผู้ที่มีความวิปลาสและบ้าคลั่งถึงขีดสุด นิยายเรื่องนี้จะทำให้คุณได้รู้จักกับความดำมืดภายใต้จิตใจของมนุษย์ และรับรู้ว่า บางทีคนสติดีทั่วไปยังน่ากลัวมากกว่าคนที่ถูกตราหน้าว่าเป็นโรคบ้าด้วยซ้ำ

.

.

.

เรื่องราวของการสืบสวนสอบสวนที่เริ่มจากคดีฆาตกรรมที่แสนจะวิปลาส เมื่อตำรวจพบเด็กชายกลายเป็นร่างไร้วิญญาณบนสะพานวิลเลียมส์เบิร์ก สภาพศพที่แทบจะทนดูไม่ได้ ทำให้ตำรวจมุ่งความสนใจไปยังคนที่เป็น "โรคบ้า" เพื่อหาตัวคนร้าย ทีโอดอร์ รูสเวลต์ ผู้บัญชาการตำรวจในขณะนั้นต้องขอความร่วมมือจากเพื่อนเก่าอย่าง ลาสโล ไครซ์เลอร์ คุณหมอผู้เชี่ยวชาญด้านจิตเวชในการสืบเสาะหาเบาะแส ลาสโลทำงานด้านนี้มาหลายสิบปี ชำแหละและชันสูตรมาแล้วทุกพฤติกรรม แต่กับฆาตกรรายนี้มันต่างออกไป เขาพบแต่เพียงความว่างเปล่าแทนที่ของคำตอบ ใครจะรู้...ความวิปริตนี้อาจะถูกอำพรางไว้ภายใต้ใบหน้าที่ใสซื่อราวเด็กน้อยก็ย่อมได้

   Rate      : 9.5/10

(ระดับความยากในการอ่าน : 7/10) 

นิยายเรื่อง The Alienist เหมาะสำหรับคนที่ชื่นชอบการอ่านหนังสือแนวสืบสวนสอบสวน การใช้จิตวิทยา ประเด็นทางประวัติศาสตร์ที่อ้างอิงจากหลักฐานทางมานุษยวิทยา และการดำเนินเรื่องที่ซับซ้อน เนื่องจากเนื้อหาภายในมีการพูดถึงคดีฆาตกรรมหลายคดีในเวลาเดียวกันส่งผลให้ผู้อ่านเกิดความสับสนได้ง่าย(หากอ่านไม่ต่อเนื่อง) รวมถึงยกคดีในบทต่างๆมาเชื่อมโยงกับบทสุดท้ายเพื่อเป็นการขมวดปมให้เนื้อหามีความเข้มข้น

I. ประวัติศาสตร์ : เนื่องจากช่วงเวลาในนิยายเกิดขึ้นในปี 1896 ทำให้ผู้อ่านต้องทำความเข้าใจสภาพแวดล้อมทางสังคมในสมัยนั้น ไม่ว่าจะเป็นด้านกฎหมาย ความเหลื่อมล้ำทางเพศและชนชั้น รวมถึงความล้าสมัยทางด้านการสืบสวนสอบสวน

II. บุคคลสำคัญ : The Alienist เป็นหนังสือที่ผู้เขียนหยิบยกเอาบุคคลที่มีตัวตนอยู่จริงในประวัติศาสตร์เข้ามามีส่วนร่วมในเนื้อหา ไม่ว่าจะฆาตกรที่เป็นที่รู้จัก เช่น H.H. Holmes, Jesse Pomeroy หรือ นักมานุษยวิทยาอย่าง Franz Boas ถ้าผู้อ่านมีความรู้จักกับบุคคลเหล่านี้เป็นพื้นฐานจะทำให้สามารถเชื่อมโยงและรับรู้เนื้อหาภายในได้มากขึ้น

III. ภาษา : ภาษาที่ใช้ในหนังสือค่อนข้างยากมากกว่าภาษาทั่วไปในการอ่าน มีการใช้คำที่มักไม่ค่อยได้ผ่านตาหรือถูกหยิบมาใช้ในยุคสมัยนี้ เช่น ห้อตะบึง มะงุมมะงาหรา ฉุกใจ เป็นต้น

IV. กฎหมาย : แน่นอนว่ากฎหมายในปี 1896 ยังคงมีความล้าสมัยอยู่มากและอาจก่อให้เกิดความเข้าใจผิดแก่ผู้อ่านได้ เช่น การตรวจสอบลายนิ้วมือในสมัยนั้นยังไม่เป็นที่ยอมรับ(เนื่องจากการเก็บหลักฐานที่ยังไม่รัดกุมมากพอ) และยังไม่สามารถนำมาเป็นหลักฐานในชั้นศาลได้ (สมัยนั้นมีการถกเถียงกันเรื่องทฤษฎีวิวัฒนาการของดาวิน ว่าลายนิ้วมือของมนุษย์สามารถเปลี่ยนแปลงได้ตามการเจริญเติบโตตามวัย) หรือ กฎหมายการใช้แรงงานเด็กที่ยังไม่มีการจำกัดชั่วโมงการทำงานในแต่ละวัน

ขอยกให้นวนิยายสืบสวนสอบสวนระทึกขวัญเรื่องนี้ขึ้นเป็นที่หนึ่งตลอดกาล ทั้งเนื้อหาการดำเนินเรื่อง การใช้ภาษา การอธิบายรายละเอียดของเรื่อง การบรรยายบริบทโดยรอบ ปัญหาต่างๆที่ตัวละครต้องพบ และส่วนที่สำคัญที่สุด ผู้เขียนสามารถดึงเราให้เข้าร่วมการชันสูตรจิตของฆาตกรครั้งนี้ไปกับตัวเอกอย่าง ลาสโล ทีโอดอร์ และมัวร์ ได้อย่างแยบคาย หลักฐานที่ปรากฎ คำพูดที่เอ่ย และทฤษฎีที่ตัวละครคิดขึ้น สามารถทำให้ผู้อ่านจับทิศทางและเดาผู้ร้ายแทบจะไม่ได้ด้วยซ้ำ ซึ่งทั้งหมดนี้คือส่วนที่ดึงดูดจนทำให้ถึงกับวางหนังสือเล่มนี้แทบไม่ลง

สาเหตุที่นวนิยายเรื่องนี้ดูจะอ่านยากเป็นพิเศษก็คงเป็นเพราะผู้เขียนอย่าง Celeb carr เป็นถึงอาจารย์สอนวิชาประวัติศาสตร์การทหาร ทำให้รายละเอียดในเนื้อเรื่องถูกร้อยเรียงเข้ากับประวัติศาสตร์ได้อย่างไม่มีที่ติ ไหนจะการันตรีมาด้วยรางวัล Anthony Awards ในปี 1995 ก็ถือได้ว่าเป็นเครื่องยืนยันชั้นดีกว่า หนังสือเล่มนี้ควรค่าแก่การอ่านมาแค่ไหน

.

.

   Ps    : เกี่ยวกับตัวซีรีย์ The alienist ของ Netflix ขอไม่เอ่ยถึงนะคะ เนื่องจากเนื้อหาภายในซีรีย์กับหนังสือแตกต่างกันอยู่พอสมควรค่ะ