Breathe In The Light

Chapter 7 | When it crumbles,we will stand tall

จากที่หว่องบอกกับเรล่าวันเกิดเธอนั้นพระจันทร์จะเต็มดวงที่สุดและนั้นแหละธรรมชาติกำลังจะเลือกสายให้ว่าเธอนั้นจะเป็นไลท์หรือดาร์ค แม้เขาจะปลอบว่าเธออาจเป็นไลท์ก็ได้แต่เธอก็ยังไม่ไว้วางใจอยู่ดีเพราะอะไรก็เกิดขึ้นได้แบบทวดของเธอที่เคยเป็นไลท์มาก่อนจนเธอมาใช้มนต์ต้องห้ามคืนซีพให้คนรักเลยกลายเป็นดาร์ค 

ตอนนี้ผ่านมาหกวันแล้วฤดูใบไม้ร่วงใกล้จบลงและอย่างสู่ฤดูหนาวพร้อมกับตัวเลขที่ถอยลงมาเป็นเลขสามเธอต้องรวบรวมความกล้าสารภาพความในใจและลบความทรงจำก่อนจะหมดเวลาหญิงสาวผมน้ำตาลยักศกนั่งพับเพียบบนโซฟาเพื่ออ่านหนังสือ นิ้วเรียวไล่ไปตามตัวอักษรในหนังสือโต๊ะข้างโซฟามีกาชาและแก้ว

สเตรนจ์เพิ่งกลับมาจากการประชุมภายในหน่วยอเวนเจอร์เพราะช่วงนี้เกิดเรื่องแปลก ๆ ระดับที่ด็อกเตอร์แบนเนอร์อธิบายไม่ได้โทนี่ยังเกาหัว หน่วยชีลด์ยังหาทฤษฎีไม่ได้ดังนั้นเขาเลยต้องไปตรวจสอบแต่ก็ไม่ได้อะไรเลยร่างสูงเดินมาที่ห้องนั่งเล่นก่อนจะเดินมานั่งข้าง ๆ

"เป็นไงบ้าง"หญิงสาวถามสั้น ๆ "พวกเขาว่าไง"

ชายหนุ่มตาสีเทาจ้องมองเธอก่อนจะนั่งลง "ศูนย์ ปรากฎการณ์ที่เกิดผมไม่แน่ใจว่าจะเอาอะไรมาอ้างอิง"เขาเกาหัวก่อนจะเหยียดขาวางบนตักเรล่าอย่างวิสาสะ ร่างที่โดนอีกคนวางขาหันขวับ

"สเตรนจ์....กรุณาเอาขาลงด้วยค่ะ"

"ทำไมละ?อาจารย์เธอเหนื่อยนะ"

เธอกลอกตาไปมากับอาจารย์ที่ฝึกเธอแต่ก็ยอมเพราะเห็นว่าเหนื่อยจริง ๆ เรล่าปิดหนังสือลงก่อนจะวางลงที่โต๊ะข้างโซฟาและหันมาทางร่างสูงหญิงสาวเอ่ยถามบางอย่างกับอีกคน

"ถ้าเกิดคุณยังทำงานศัลย์แพทย์คุณจะวางแผนชีวิตยังไง?"

"คงจะ...แต่งงานและมีลูกสักสองสามคนมีบ้านในชนบท"

หญิงสาวหันมาทางอีกคน"ฉันคงจะ....แต่งงานกับผู้ชายที่สามารถดูแลฉัน ไม่ต้องมีลูกก็ได้เพราะถ้ามีเขาหรือเธอก็โตในโลกที่อันตราย" ร่างบางเท้าคางกับขอบโซฟาและเอ่ยขึ้น"....แต่พวกชีลด์ส่วนากถ้าแต่งงานก็จะปกปิดสถานะครอบครัว หรือคู่ชีวิต"

"เป็นผมคงเบื่อตาย...."

ทั้งคู่หัวเราะกันอย่างพร้อมเพียงมือหนาของด็อกเตอร์เกี่ยวผมอีกคน เส้นผมเธอนุ่มราวกับเส้นไหมยามได้สัมผัสเขาทัดมันขึ้นหูอีกคนพลางจ้องใบหน้าอีกคนนิ่ง ๆ ใบหน้าที่เหมือนตุ๊กตานัยต์สีฟ้าสวยเหมือนทะเล ริมฝีปากที่ทาลิปสีชมพูอ่อน ๆ ไม่สิเขาว่าเธอทาลิปมันธรรมดา

"ว่ากันว่าผู้ชายผู้หญิงไม่ควรใกล้กันนะ...."เรล่าเอ่ย "เพราะมันจะอะไรที่ทำให้ทั้งคู่--"

"โดนดึงเข้าหากันเหมือนแม่เหล็ก" เขายื่นใบหน้าไปใกล้เธอจนอีกฝ่ายแทบรู้สึกถึงลมหายใจอุ่น ๆมือของเธอวางบนบ่าอีกคนก่อนจะเลื่อนไที่ใบหน้าคม เรล่าหลับตาลงก่อนจะยื่นหน้าไปหาอีกคนก่อนจะโดนแยกจากกันด้วยพลังอะไรบางอย่างร่างพวกเขาโดนตรึงกับกำแพงคนละฝั่ง

ร่างของชายคนที่เป็นเหมือนฝันร้ายเธอโผล่มาจากเงามืดก่อนจะดีดนิ้ว ร่างของเรล่าและสเตรนจ์กองลงกับพื้นห้องไคซิเลียสตรงเขาหญิงสาวผู้เป็นลูกก่อนจะดึงมือเรียวอีกคนจนร้องออกมา

"สามวันแล้วสิ"เขายิ้ม "เธอเกิดมาเธอสายมืดมิสเตอร์ด็อกเตอร์ เกิดมาเพื่อ....นำสงคราม"

สเตรนจ์กำลังจะลุกขึ้นมาแต่โดนพลังกดร่างจนติดกับพื้น

"จุ๊ๆ แกคงรับไม่ได้สินะ"

"สเตรนจ์...ลุกขึ้นมาสิได้โปรด" เรล่าพยายามดิ้นแต่โดนมือที่แกร่งกว่าจับไว้ ไคซิเลียสหันไปเปิดประตูเวทย์ก่อนจะดึงเธอมากับเขา ชายหนุ่มผมสีนกกาแซมขาวลูกพรวดมาพร้อมยื่นมือมาทางร่างของคนที่จะโดนพ่อตนเองลากไปแต่ทันทีที่มือพวกเขาแตะกันเพียงชั่วครู่สิ่งที่มือหนาคว้ามาได้มีเพียงแค่....แหวนที่บังคับให้อีกคนใส่พร้อมกับเสียงบางคนที่เรียกชื่อเขา

"ช่วยฉันด้วยสตีเฟ่น...."

เขาค้างไปพลางมองแหวนในมือตนเองและกำมันจนแน่น

"ผมขอสาบานว่าผมจะทำทุกวิถีทางเพื่อช่วยคุณเรล่า"

คืนนั้นหลังจากที่เรล่าโดนไคซิเลียสเอาตัวไปต่อหน้าก็รีบเดินทางมาที่คามา-ทาจ ซึ่งตัวทีน่าเองก็มารอเช่นกันและตอนนี้พวกเขาก็อยู่ในห้องประชุม หว่องมองหน้าชายหนุ่มก็รู้ทันทีเลยว่ามาด้วยเรื่องด่วนอะไร

"คำสาปเรล่ากำลังจะเริ่มขึ้นละคุณสเตรนจ์" ชายชาวจีนมองไปนอกหน้าต่างที่ตอนนี้มีพายุแต่ไร้ฝนสายฟ้าสีฟ้าเงินฟาดกันเปรี้ยงอย่างน่ากลัวเมฆก่อขึ้นเป็นสีเทาพร้อมกับลมที่เริ่มทวีความแรงขึ้น "สัญญาเตือนเริ่มขึ้นละคุณสเตรนจ์"

เขาหันมาทางอีกคน

"เรล่าบอกเธอพบวิธีแก้คำสาปแล้ว" ร่างสูงโปร่งจ้องมาที่ทีน่า "เธอบอกไหมว่ามันต้อง---"

สาวชาวจีนเอ่ยนิ่งๆ "คุณพร้อมเสียสละตนเองเพื่อเรล่าไหม ฉันถามแค่นี้"

ชายหนุ่มที่สวมชุดสีน้ำเงินเงียบลงพยายามวิเคราะห์ประโยคที่อีกฝ่ายพยายามสื่อก่อนจะหันมาทางเธอ "....ผมต้องตาย? นี่ใช่ไหมที่คุณพยายามสื่อ?" มือหนาทึ้งผมตนเองอย่างหงุดหงิด "ยัยผีดิบเอ้ย!!ทำไมไม่บอกผม"

"เพราะเธอรักคุณ...."ทีน่าเอ่ย "เธอเลยเลือกให้ธรรมชาติตัดสินเองว่าเธอจะเป็นสายไหน..."

สเตรนจ์ยืนค้างก่อนจะนึกอะไรบางอย่างได้

"ผมมีแผนละแต่....ผมจะทำมันคนเดียวและจะต้องให้พวกอเวนเจอร์ต้องช่วยด้วย ในกรณที่มันเกินที่ผมจะรับมือกับมัน"

สองวันที่ผ่านไปด็อกเตอร์สเตรนจ์ตัดสินใจไปหาพวกอเวนเจอร์และเรื่องทั้งหมดให้ฟังยกเว้นแค่แผนการที่เขาเตรียมไว้สำหรับตนเองที่ไม่บอกใครนอกจากตนเองที่รู้ ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งจับตามองว่าไคซิเลียสและเรล่าจะโผล่มาเมื่อไรก้เท่านั้นท้องฟ้าเริ่มแปรปรวนแต่สิ่งที่เพิ่มเติมมาด้วย คือพระจันทร์สีเงินสว่างกำลังขึ้นมาเหนือท้องฟ้าในเวลาแสด ๆ

ดร.แบนเนอร์และโทนี่จ้องมันอย่างตกตะลึงเพราะไม่มีทางที่พระจันทร์จะโผล่มาในช่วงเวลาแบบนี้แต่ทุกอย่างในด้านเวทย์มนตเป็นไปได้หมดแล้ว ณ ตอนนี้ ท้องฟ้าเริ่มเป็นสีเทาทันทีและทันใดนั้นก็มีร่างคนบางคนออกมาจากประตูเวทย์

ไคซิเลียสในชุดจอมเวทย์สีดำที่มาพร้อมร่างบางของใครบางคนที่อยู่ในชุดกระโปรงสีดำยาว สเตรนจ์จำได้ว่าเป็นเรล่า ร่างสูงโปร่งในชุดจอมเวทย์สีดำแดงเสกดาบขึ้นก่อนจะตะโกน

"ไคซิเลียส!!"

นักเขียนขอพูด

อีกไม่กี่ตอนคงจะจบละและเรล่าจะเดินไปในสายไหนกันหนอ? สำหรับชุดใตอนนี้ก็...เรล่าใส่ชุดประมาณนี้

ส่วนชุดหมอก็เอามาจากการ์ตูน Doctor Strange (2007) หน้าตาแบบนี้ จิ้ม