"อดีตมิควรหาญกล้าท้าทายอนาคตเจ้าเรียนรู้มันได้แต่จักแตะต้องมันหาได้ไม่หากปัจจุบันของข้าคืออดีตของเจ้าจงรู้ไว้ว่า...อนาคตของข้า จักเฝ้ารอเพียงเจ้า"

เขาจะรู้ไหมนะว่ารอยยิ้มเมื่อวันแรกที่พบกันมันยังคงตราตรึงอยู่ในหัวใจของใครคนหนึ่งและจะเป็นเช่นนั้นไปอีกนานแสนนาน

ความรู้สึกหลังอ่านจบ

เราใช้เวลาเกือบวันกว่าจะอ่านเรื่องนี้จบ เมื่อคืนนี้ไฟดับค่ะ ดับประมาณ 3-4 ชม. กว่าไฟจะมาก็เที่ยงคืนนู้นน ตอนนั้นอ่านเล่ม 1 ไปได้ประมาณเกือบครึ่งแล้ว เลยรีบตื่นมาอ่านต่อตอนเช้า จนถึงก่อนหน้านี้ ที่เราเริ่มเขียนรีวิวนี้ค่ะ

กาลครั้งหนึ่ง ณ สยาม เป็นเรื่องราวของ อัชย์ เด็กหนุ่มดรีกีเด็กนอก ได้ย้อนเวลากลับไปยังสมัยรัชกาลที่ 5 ช่วงเวลาก่อนที่จะเลิกทาส เขาได้พบกับหมอปีย์ คนที่จะเปลี่ยนชีวิตเขาไปตลอดกาล

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราชอบมากค่ะ คิดไม่ถึงว่าจะชอบขนาดนี้ เราได้รับคำแนะนำจากพี่สาวคนหนึ่งในเฟสบุ๊คค่ะ ช่วงนั้นกำลังลังเลเรื่อง list หนังสือที่จะซื้อในงานหนังสือที่ผ่านมา พอดีเหลือบไปเห็นพี่เขาโพสเรื่องนี้พอดี เลยเข้าไปสอบถาม เห็นหลายคนเชียร์ให้อ่านเรื่องนี้กันมาก เลยลองซื้อมาดู

ตอนแรกก็กลัวเหลือเกินค่ะว่าจะไม่ถูกจริต แต่พอได้เริ่มอ่านแล้วรู้สึกว่า เราไม่อยากวางหนังสือเรื่องนี้ลงเลยแม้แน่น้อย

นายเอกช่วงแรกเป็นคนนิสัยไม่ดีจริงๆค่ะ พออยู่ไปนานๆเข้าก็เริ่มเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เขาใส่ใจคนอื่นมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ถ้าถามว่า พัฒนาการของใครที่มองได้ง่ายสุดในเรื่องก็คงเป็นนายเอกนี่แหละค่ะ

พระเอกเป็นอีกคนหนึ่งที่เรารักมากๆในเรื่อง หลายๆอย่างที่เขาทำและแสดงออกทำให้เห็นว่า เขารักและรอคอยพ่ออัชย์ของเขาคนนี้มานานมาก และยังคงรักและพร้อมที่จะรอตลอดไป 

ความสัมพันธ์ดำเดินต่อไปเรื่อยๆ จากคนแปลกหน้ากลายเป็นเพื่อน จากนั้นก็กลายเป็นคนรัก แต่ด้วยม่านประเพณีสมัยนั้นไม่อาจยอมรับความสัมพันธ์ของพวกเขาได้ 

พระเอกเป็นคนโรแมนติกคนหนึ่งเลยค่ะ เราชอบมุกหยอดของพระเอกมากๆ ใจเราบางไปหมดเลยค่ะ ฮ่าๆๆ ส่วนนายเอกกว่าจะรู้ตัวรู้ใจก็เกือบพากันตายไปทั้งคู่ ดีนะที่รอดกลับมาบอกความรู้สึกตัวเองได้

เรื่องนี้เราขอเป็นอีกเรื่องที่ขอยกให้ขึ้นไปอยู่บนหิ้ง เราชอบทีมของเรื่อง ชอบอารมณ์ ชอบความรู้สึกตอนอ่าน เราไม่ได้ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรขณะอ่านมาสักพักแล้วค่ะ ฮ่าๆๆ ถึงจะบอกว่าร้องไห้ แต่อย่าเพิ่งคิดไปนะคะว่าเรื่องนี้จะดราม่า ไม่เลยค่ะ เราร้องไห้เพราะความตื้นตัน ร้องเพราะความอบอุ่นภายในเรื่อง

บอกตามตรงว่าไม่เห็นนิยายที่นำเสนอความเป็นไทยได้ดีเท่านี้มาก่อนเลยค่ะ ตอนอ่านเรายังแอบรู้สึกภูมิใจลึกๆในวัฒนธรรมที่ผู้เขียนพยายามสอดแทรกเข้ามาให้เราได้อ่าน มันเป็นการทอดแทรกที่กลมกล่อมค่ะ ไม่มากเกินไป และไม่น้อยเกินไป แอบน้ำตาคลอเล็กๆเรื่องการอนุรักษณ์วัฒนธรรมอันดีไว้ให้ลูกหลานด้วย 

สรุปสั้นๆไม่อยากจะพูดอะไรมากแล้วค่ะ ตื้นตันใจพูดอะไรไม่ค่อยออก กลัวพิมพ์ไปพิมพ์มาจะยาวเกินไป เอาเป็นว่า เรื่องนี้ดีมากๆเลยค่ะ ทั้งเรื่องวัฒนธรรม แนวคิด ประเพณี รวมถึงความรักที่ทั้งสองมีให้แก่กัน แม้จะไม่มีฉากหวาบหวิวแบบซู่ซ่า แต่สิ่งที่พระนายทำให้กันมันมากกว่าแค่คำว่ารักอย่างเดียว มันมีอะไรหลายอย่างมากกว่านั้น

เรารู้สึกว่า การที่นิยายจบแบบนี้ดีแล้วค่ะ เราชอบ เป็นการจบที่ไม่ต้องคิดอะไรให้มากมาย ส่วนตัวเรามองว่ามันจบแบบแฮปปี้นะคะ แอบเห็นคำผิดอยู่ประมาณ 2-3 จุดด้วยค่ะ

คะแนนสำหรับเรื่องนี้ :  10/10