คือเรื่องมันตีมหลายจุดใกล้เคียงกัน ให้ความรู้สึกโทนใกล้ๆ กัน

แต่ทำได้แย่กว่ามาก 

ไม่ค่อยอยากใช้คำนี้ แต่พอมีตัวเปรียบเทียบที่ชัดเจนมันก็เลยเห็นว่าที่ดีกว่ามันเป็นแบบไหน

สนมกำมะลอคือตลกกว่า อาจจะอยู่ที่เสียงแปลด้วย เรื่องนี้ทื่อๆ เรียบๆ ไม่มีจุดให้ขำ แต่ส่วนตัวมองว่าน่าจะอยู่ที่พล็อตคนเขียนร่วมด้วย

เรียกว่าอ่านแล้วคือนิ่งๆ งงๆ ตกลงอ่านทั้งหมดไปเพื่ออะไร?

ขำก็ไม่ขำ อินก็ไม่อิน ก็เลยงงๆ ไปจนจบเล่ม

ถามว่างานแย่ ก็ไม่แย่ แต่ก็ไม่สามารถเรียกว่าดีได้ เพราะงานมันไม่มีแกนหลัก พล็อตโบ๋ ทั้งเรื่องมีแค่อีเว้นต์ กับฉากซั่มกัน 

คิดถึงเรื่องนี้จำอะไรไม่ค่อยได้นอกจากนายเอกชอบนอน พระเอกเป็นฮ่องเต้ จบ.

ซึ่งจริงๆ พล็อตแนวนี้มันจะจัดอยู่ในทรง Slice of Life ก็ได้ แต่พล็อตที่เป็นแกนไม่ค่อยชัดอะนะ จะบอกว่าคือการทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างพระเอกนายเอกเข้มแข็งทรงพลังขึ้น เรื่องมันก็ไม่ได้เล่าให้เชื่อได้ขนาดนั้น (อาจจะเป็นที่เราไม่ค่อยมักแนวนี้ด้วยแหละนะ)

ที่บอกว่าอยู่ที่คนเขียนเพราะก่อนนั้นเราเคยอ่านม้าเลวฯ (ชื่อไทยพยศรักซัมติง) แค่ตัวอย่างที่แปลลงเน็ต จำได้เลยว่าหน้าเบี้ยวไปประมาณหนึ่งด้วยนิสัยพระเอก & นายเอก นี่เกลียดพวกไทป์เด็กดื้อทำเป็นพองขนเป็นนักเลงด้วยแหละมั้ง กับพระเอกที่ข้าอยากได้ ข้าจะเอา

ก็รวมกับเรื่องนี้ก็ทำให้สรุปได้ว่าเราและคุณคนเขียนที่ชื่อก็ไม่จำคนนี้น่าจะไปด้วยกันไม่ได้

อันที่จริงม้าเลวไม่ได้อ่านต่อแหละ ก็ตอบไม่ได้ อาจจะดีก็ได้ แต่สัญชาตญาณสัตว์เล็กบอกให้หยุดเถอะ