ทำไมฉันถึงไม่แปลกใจเลยนะที่พบว่าตัวเองตื่นขึ้นมาบนเตียงเดียวกับคิมดงวานในตอนเช้าของอีกวันในสภาพเปลือยเปล่า

แค่นหัวเราะให้กับตัวเองอย่างขมขื่น ฉันเป็นเหมือนที่เขาพูดไว้ไม่มีผิด -- เหมือนแฟนเก่าของมินอูที่กำลังจะขาดใจและทำได้ทุกอย่าง

แม้กระทั่งนอนกับเพื่อนสนิทของเขาเพื่อลืม..

ฉันลุกขึ้นและเดินเข้าห้องน้ำของคิมดงวานอย่างเงียบเชียบ หน้าตาของฉันยังสวยเช้งเหมือนเมื่อวานตอนเช้าไม่มีผิด ซึ่งนั่นแปลว่าฉันไม่ได้ล้างหน้าลบเครื่องสำอางมาหนึ่งวันเต็มๆ ตาทั้งสองข้างของฉันบวมช้ำ แน่ล่ะฉันร้องไห้หนักขนาดนั้น

ฉันจัดการตัวเองเท่าที่พอจะทำได้ สวมชุดเดิมของเมื่อคืน ชุดที่ฉันใส่ไปร่วมงานแต่งงานของอีมินอู

ในตู้เย็นของคิมดงวานมีของกินเต็มไปหมด ฉันหันไปมองที่เคาน์เตอร์ เครื่องบดกาแฟแบบมือหมุน ในโหลมีเมล็ดกาแฟพีเบอร์รี่อยู่เกินครึ่ง หัวสูงไม่เบา ฉันเปิดสวิซต์เครื่องต้มน้ำแล้วตวงเมล็ดกาแฟใส่เครื่องบด ดูท่าทางเขาคงนอนอีกสักพัก ฉันจะดื่มกาแฟสักแก้วหนึ่งก่อนกลับ เขาอาจจะตื่นขึ้นมาระหว่างนั้น หรืออาจจะไม่ ฉันไม่ได้มีความคาดหวังไปในทางไหนเป็นพิเศษ

คิมดงวานตื่นขึ้นมาตอนที่ฉันกำลังจะยกแก้วกาแฟไปล้าง เขาพึมพำถึงกลิ่นหอมของกาแฟและกล่าวอรุณสวัสดิ์ด้วยรอยยิ้มขี้เล่น ฉันรู้สึกประหม่าเล็กน้อยแต่แสร้งทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น โทษตัวเองที่เกือบจะลืมไปแล้วว่าเขาก็เป็นสมาชิกคนหนึ่งของชินฮวาเหมือนกัน

“คุณจะกลับแล้วเหรอ”

เขาเอ่ยถามโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาสบตากับฉัน มือก็หยิบจับของบนเคาน์เตอร์เล่นไปเรื่อย คำถามนั้นทำให้ฉันแปลกใจอยู่นิดหน่อย

“ค่ะ มีอะไรรึเปล่าคะ” คำตอบของฉันเรียกเสียงหัวเราะจากเขาได้เบาๆ นั่นยิ่งทำให้ฉันแปลกใจขึ้นไปอีก

“ไม่หรอก นี่..เยอึน ผมขอเบอร์โทรศัพท์ของคุณได้มั้ย”

ฉันนิ่งไปพักหนึ่งก่อนที่จะพยายามกลั้นเสียงหัวเราะของตัวเอง เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันช่างดูผิดรูปผิดร่างซะเหลือเกิน

“คุณไม่คิดว่ามันผิดลำดับไปหน่อยหรอคะ มาขอเบอร์โทรศัพท์เอาตอนนี้เนี่ยนะ?”

คิมดงวานหัวเราะ ฉันบอกเบอร์โทรศัพท์มือถือของฉันให้กับเขา ต่อบทสนทนายามเช้าให้ยาวกว่าเดิมอีกสิบห้านาทีแล้วขอตัวกลับ ฉันทำตัวราวกับมาค้างบ้านเพื่อนสนิทได้อย่างเป็นธรรมชาติเสียจนตัวเองยังประหลาดใจ

ในรถแท็กซี่ขากลับ ฉันรู้สึกราวกับว่าตัวเองเพิ่งตื่นจากความฝันสุดพิลึก

ฉันกลับไปทำงานในเช้าของอีกวันหนึ่ง คงจะไม่มีข่าวของอีมินอูไปอีกสักพัก เพราะเขากับภรรยาที่แสนน่ารักไปฮันนีมูนกันที่เกาะสวรรค์สักที่หนึ่ง ฮาวาย ฟิจิ มัลดีฟส์ หรือว่าภูเก็ด อะไรก็ตามแต่ การรู้สถานที่คงไม่ได้ช่วยเยียวยาจิตใจของฉันเท่าไหร่นัก

เพราะไม่ว่ามันจะเป็นที่ไหนบนโลกนี้ก็ตาม ในขณะที่ฉันกำลังนั่งทำงานอยู่ในออฟฟิศตอนนี้ อีมินอู ผู้ชายที่ฉันรัก ก็กำลังมีความสุขอยู่กับผู้หญิงที่เขารัก

ซึ่งไม่ใช่ฉัน

หนึ่งอาทิตย์ถัดจากนั้น การทำงานเป็นไปอย่างวุ่นวายและน่าเบื่อหน่าย เมื่อฤดูหนาวใกล้เข้ามา บริษัททั้งเล็กและใหญ่ก็ย่อมต้องการโฆษณาตัวใหม่ โฆษณาหน้าหนาว ฤดูแห่งความสุขและเทศกาล  

ฉันต้องปั้นหน้ายิ้มและสวมหน้ากากประชาสัมพันธ์อัธยาศัยดี พูดคุยต้อนรับลูกค้าด้วยน้ำเสียงร่าเริง มีครั้งหนึ่งที่ผู้มาติดต่องานใจเย็นพอที่จะมีอารมณ์ชวนฉันคุยเล่นระหว่างรอเข้าพบทีมงาน เขาเล่าคอนเซปต์โฆษณาที่ทางบริษัทต้องทำให้ฉันฟังด้วยน้ำเสียงรื่นหู เรื่องราวของความอบอุ่นจากภายในท่ามกลางอากาศอันหนาวเหน็บข้างนอก

เขาถ่ายทอดเรื่องราวความรักหวานซึ้งเกินความเป็นจริงให้กับฉันผู้มีความรักกับชายที่ปรากฎตัวเพียงแค่ในโทรทัศน์ ไม่เคยไปเดทหรือนั่งอยู่ในร้านกาแฟเดียวกัน ฉันที่แม้แต่จะเจออีมินอูได้บ่อยๆเพียงแค่ในจอ แต่การแต่งงานของเขายังสามารถทำให้หัวใจของฉันแตกสลายได้ ฉันไม่รู้ว่าเรื่องของลูกค้าหรือฉันที่มันน่าหัวเราะมากกว่ากัน

และเมื่อเย็นวันศุกร์เดินทางมาถึงในที่สุด ฉันได้รับการติดต่อจากคิมดงวาน

หลังจากพูดคุยทางโทรศัพท์เป็นเวลาสั้นๆ เรานัดกันที่ร้านคาเฟ่แห่งหนึ่งไม่ใกล้และไม่ไกลจากออฟฟิศฉันนัก คิมดงวานนั่งรออยู่ที่นั่นก่อนแล้ว เขาดูแปลกตาไปเมื่อสวมหมวกไหมพรมและแว่นสายตา

“สวัสดีค่ะ” ฉันเลื่อนเก้าอี้แล้วหย่อนตัวลง เขาเงยหน้าจากโทรศัพท์มือถือของเขาและสิ่งยิ้มมาให้ เราสองคนทักทายกันเล็กน้อยแล้วจึงสั่งอาหาร

“น่ากินมาก” เขาครางเบาๆกับจานกราแตงที่ฉันสั่ง “แต่ท่าทางจะ...”

ฉันหัวเราะกับแก้มพองลมเลียนแบบคนอ้วนของเขา แน่ล่ะกราแตง แคลอรี่ไม่น้อยเลยจริงๆ อาหารของเขามาเสิร์ฟหลังจากนั้นไม่นาน เราเริ่มกินกันอย่างเงียบๆ บางครั้งคิมดงวานจะเงยหน้าขึ้นมามองชีสที่ยืดขึ้นมาตอนที่ฉันพยายามตักมันออกมากิน

อา.. กราแตง ชีส และไวน์แดง เป็นการพักจากงานที่วุ่นวายได้อย่างเยี่ยมยอด

บทสนทนาระหว่างฉันกับเขาเป็นไปโดยธรรมชาติ ฉันพูดถึงลูกค้าที่ต้องการโฆษณาต่างกันตามฤดูกาลที่เปลี่ยน คิมดงวานเล่าเรื่องงานและเพื่อนในวงของเขาเล็กน้อยโดยยกเว้นเรื่องของอีมินอูไป การไม่พูดถึงเขาสักพักทำให้ฉันผ่อนคลาย

ถึงแม้ฉันจะรู้อยู่แก่ใจว่าคนที่นั่งตรงข้ามฉันคือเพื่อนสนิทของอีมินอูก็ตามที…

เช้าวันรุ่งขึ้นฉันตื่นขึ้นมาและพบตัวเองอยู่บนเตียงกับคิมดงวานอีกครั้ง

และเช่นเดิม..ฉันไม่แปลกใจเลย..

หากจะมีบางอย่างที่เปลี่ยนไปในชีวิตของฉันหลังจากนั้นก็คงจะเป็นรายชื่อคลิปวิดีโอในเครื่องคอมพิวเตอร์ของฉัน

อีมินอู

อีมินอู

คิมดงวาน

อีมินอู

อีมินอู

อีมินอู

อีมินอู

คิมดงวานเริ่มแทรกซึมเข้ามาในคอลเลคชั่นของฉันราวกับไวรัส ฉันไม่แปลกใจนักที่พบว่าตัวเองชอบมองใบหน้าของเขา แท้ที่จริงแล้วเขาทั้งฉลาดและมีเสน่ห์ เพียงแต่ว่าเมื่อก่อนนั้น อีมินอูเท่านั้นคือคนที่ฉันสนใจ

ถึงแม้ความจริงข้อนั้นจะไม่เปลี่ยนไป แต่ฉันก็ได้แบ่งความสนใจสิบเปอร์เซนต์ไปที่คิมดงวานด้วยเหมือนกัน

หลังจากกลับจากฮันนีมูนสุดชื่นมื่น อีมินอูก็กลับมาโลดแล่นในรายการต่างๆอีกครั้งหนึ่ง กลับมาเป็นปกติเหมือนชีวิตของฉัน ชีวิตของฉันที่เฝ้ารอการพบกันของเราหน้าจอ อีมินอูผู้หล่อเหลากับรอยยิ้มอันเจิดจ้าของเขา แม้เขาจะเป็นของคนอื่นไปแล้ว แต่ฉันก็ไม่อาจปล่อยมือจากเขาไปได้

ฉันพบกับคิมดงวานอีกครั้งเพื่อไปดูหนังรอบดึก

คิมดงวานบอกกับฉันผ่านข้อความทางโทรศัพท์มือถือว่ามันเป็นหนังที่เขาตั้งใจจะดูให้ได้ และอยากจะดูให้ไวที่สุดเท่าที่เขาจะว่างได้ซึ่งก็คือเวลาสี่ทุ่มของวันนี้ ครั้งนี้ฉันมารออยู่ก่อนในเก้าอี้ที่ทางโรงภาพยนตร์จัดไว้ให้ เขามาตรงตามเวลานัดเป๊ะพร้อมตั๋วหนังสองใบในมือ

มีคนไม่มากนัก คงเพราะว่าเป็นตอนดึกของวันธรรมดา ฉันเลือกนั่งที่เก้าอี้หนึ่งในแถวกึ่งกลางของโรง คิมดงวานตามมานั่งข้างขวาของฉัน เขาเอ่ยถามว่าฉันกินอะไรมาหรือยัง ฉันตอบด้วยรอยยิ้ม จากนั้นฉันกับเขาต่างก็เพ่งสมาธิไปที่จอภาพยนตร์เบื้องหน้า

ชั่วขณะหนึ่งที่ภาพยนตร์เรื่องนี้กำลังดำเนินไปอย่างเชื่องช้า ฉันนึกย้อนไปถึงในบางทีที่ฉันดาวน์โหลดดราม่าของคิมดงวานมาดู นอกจากจะชอบใบหน้าของเขาแล้ว ฉันชอบที่จะเห็นเขาในบทบาทต่างๆ

คิมดงวานหนึ่งคนในดราม่าหนึ่งเรื่อง

คิมดงวานอีกหนึ่งคนในอีกเรื่อง

คิมดงวานคนที่ไม่ใช่สองคนก่อนหน้าในรายการวาไรตี้

และคิมดงวานอีกคนที่อยู่กับฉันในตอนนี้

คิมดงวานในหลากหลายบทบาทที่ฉันได้เห็น ฉันไม่เคยแน่ใจว่าอยากรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขาท่ามกลางบทบาทเหล่านั้น

คืนนั้นคิมดงวานขับรถมาส่งฉันที่คอนโด หนังเรื่องนั้นจบได้น่าฉงนพอที่จะทำให้ฉันและเขามีเรื่องขบคิดไปเงียบๆตลอดทาง ฉันกล่าวขอบคุณและกล่าวลาเขาเมื่อมาถึงจุดหมาย เขายิ้มกว้างและบอกราตรีสวัสดิ์

จากคำกล่าวลาในคืนหนึ่ง

ก็เป็นคำทักทายในตอนเย็นของอีกวันหนึ่ง

กินอาหารด้วยกันกับบทสนทนาเรื่อยเปื่อย

ขึ้นเตียง

กล่าวลา

ทักทาย

ไปดูหนังรอบดึกอีกรอบ

“ขึ้นไปดื่มอะไรบนห้องฉันก่อนมั้ยคะ”

กล่าวลา

มื้อเที่ยงที่ร้านอาหารเล็กๆใกล้ออฟฟิศ

คุณมีหนึ่งข้อความยังไม่ได้อ่าน

ตื่นเช้ามาในห้องของคิมดงวาน

กล่าวลา

“เยอึน สุดสัปดาห์นี้ไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่ทะเลตะวันออกกันมั้ย”

ทักทาย

ข้าวเย็นที่คาเฟ่ที่เคยเจอกันครั้งแรก

ร้านกาแฟตอนสายของวันอาทิตย์

กล่าวลา...

และทักทายอีกครั้ง

และอีกครั้ง

และอีกครั้ง…

ระหว่างฉันกับคิมดงวานนั้น ทุกอย่างพัดผ่านไปเหมือนพายุลูกเล็กกลางฤดูร้อน รวดเร็ว ลงตัว สบายและผ่อนคลายจนฉันไม่เคยนึกสงสัยแม้แต่ครั้งเดียวเลยว่าเรากำลังเล่นเกมอะไรกันอยู่

ไม่เลยสักครั้ง…

ณ จุดหนึ่งในห้วงเวลาเหล่านั้น ฉันตัดสินใจขายชุดที่ฉันใส่ไปงานแต่งงานของอีมินอูให้กับผู้ซื้อทางอินเตอร์เน็ต

ทุกครั้งที่ฉันเปิดประตูตู้เสื้อผ้าแล้วพบชุดนั้นแขวนอยู่ ราวกับว่ามีเสียงกระซิบหลบอยู่อย่างเงียบงันภายใต้กระโปรงพริ้วสวย ฉันมองชุดนั้น ฉันเห็นตัวเองในชุดนั้น

และฉันรู้สึก รู้สึกถึงความรู้สึกที่ฉันมี ในวันที่ฉันใส่ชุดนั้น

น่าขันที่ฉันไม่เคยได้สวมมันถ่ายรูปเลยสักครั้ง

ภาพอีมินอูกับเจ้าสาวของเขา

หัวใจที่แตกสลายไม่ใช่สิ่งที่ลืมเลือนกันได้ง่ายๆอยู่แล้ว