สวัสดีจ้าไดอารี่ วันนี้เราเพิ่งจะเริ่มเขียนวันแรกนะตั้งใจว่าจะเขียนประสบการณ์ไปฝึกงานที่ต่างๆในตอนที่เรายังเป็นนักเรียนพยาบาลอยู่ ตอนนี้เราได้เริ่มขึ้นวอร์ดที่ 2 แล้ว โชคดีได้ไปอยู่ที่วอร์ด M2 เป็นวอร์ดเกี่ยวกับโรคปอดซึ่งตอนนี้กลายเป็นวอร์ดโควิดชั่วคราวแล้วก็ไม่รู้ว่าจะเป็นไปถึงเมื่อไหร่ เราเริ่มมาทำงานได้วันนี้เป็นวันที่ 3 แล้ว แอบกลัวนิดนหน่อยเพราะคนไข้เป็นโรคเกี่ยวกับปอดซึ่งเรายังไม่รู้วิธีการรับมือกับโรคต่างๆพวกนี้มากมายเท่าไหร่ คนไข้จะได้แยกอยู่ห้องละคนเท่านั้น บางคนมานอนคืนเดียวเพื่อรอดูอาการ บางคนก็อยู่หลายวันหน่อยแต่ไม่นานถึงกับเป็นอาทิตย์ ขอเล่าย้อนไปเมื่อวานหน่อย เมื่อวานไปรับคุณลุงคนไข้คนนึงมาจาก ZPA ลุงก็มีอาการตามที่คนไข้วอร์ดนี้ควรจะมีคือระบบหายใจไม่ดี ไม่รู้ว่าลุงป่วยมีโรคอะไรบ้างแต่ตรวจเจอโควิดตั้งแต่วันที่ 12 เมื่อวานลุงกดกริ่งเราเลยเข้าไปดู ลุงอยากไปเข้าห้องน้ำเราเลยต้องรีบใส่ชุดป้องกันให้ไวเพื่อที่จะได้เข็น Toilettenstuhl ไปให้ลุง แต่ทว่าก็ช้าไป ลุงฉี่ใส่ Schutzhose ซะละ พอนี่จะเปลี่ยนผ้าให้ลุงก็บอกไม่ต้อง ปล่อยฉันตายไปเถอะนะ ฉันอยากตาย แล้วก็เริ่มเรียกหาพระเจ้า บอกพระเจ้าปล่อยฉันตายเถอะนะ ให้ฉันตายเถอะแล้วไม่ยอมขยับเลย โอ้โห ฉันนี่งง กุต้องทำตัวยังไงวะ เลยออกไปจากห้องแล้วนีน่าเดินผ่านมาพอดีนี่น่าเลยเข้ามาช่วย นี่เลยรู้สึกกลัวๆลุงหน่อยเพราะน่าจะดีลยาก พอมาวันนี้เราต้องอาบน้ำให้ลุง ไม่น่าเชื่อว่าลุงอารมณ์ดีผิดจากเมื่อวานมาก ให้ความร่วมมือในการเช็ดตัวอย่างดีแถมไม่ร้องโอดโอยดราม่าแบบเมื่อวานเลย ไม่มีพูดว่าอยากตายสักคำ แถมน่ารักมากทั้งวัน โอ้ยประทับใจ

เอาล่ะมาถึงวันนี้บ้าง วันนี้ก็อย่างที่บอกว่าไปอาบน้ำให้คุณลุงคู่กับนีน่าแล้วก็คุณป้าอีกคนนึง อาบน้ำคุณป้าผ่านไปได้ด้วยดีไม่มีปัญหาอะไร เรายังงงๆกับการเช็ดตัวคนไข้อยู่หน่อยว่าต้องทำอะไรบ้าง อันไหนก่อนหลังแถมยังต้องใช้เครื่องวัดความดันแบบมือ ก็เลยยังไม่ถนัดเลย ยากไปอีกตรงพูดภาษาเยอรมันยังไม่ได้เท่าที่อยากพูดเลยก็ยังติดๆขัดๆอยู่นิดหน่อยแต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี หลังจากนั้นก็ไปกินน้ำแล้วลงบันทึกว่าทำอะไรไปบ้าง ไม่โดนแก้บันทึกแล้ว แสดงว่าน่าจะเขียนได้โอเคละ เครียดตรงการบ้านเนี่ยแหละจะทำยังไงให้เสร็จ อยากทวงคืนเกรด 1 กลับมามาก อยากได้เกรด A ต่อไปคงต้องขยันมากกว่านี้ วันนี้ก็ได้ช่วยเพื่อนเสิร์ฟข้าว พาคนไข้ไปโน่นนี่ มีคุณป้าเข็น Rollator มาแล้วฟุบลงไปตรงหน้า โอยแต่ละอย่าง ที่พีคสุดวันนี้เลยก็คือหัวหน้าวอร์ดถามว่าเคยเห็น Magen-Darm-Spiegelung ยัง นี่เลยบอกยัง แล้วเค้าก็โทรไปหา Endoskopie เพื่อให้เรา เข้า ไป ดู การ ส่อง กล้อง !!! โอมายก้อดดด ตอนแรกนึกว่าจะให้ไปส่งที่ Endo เฉยๆ แต่เปล่าจ้าาา ให้ยืนดูเลย อิเชี่ยยย เอ็กคลูซีฟมากกกกก ตื่นตาตื่นใจเป็นที่สุด ตอนแรกนี่ก็ยืนรอเค้าเซ็ตเครื่อง ต่อสายโน่นนี่เต็มไปหมด มีเครื่องวัดความดัน วัดระดับออกซิเจนและชีพจร ก็นึกว่าเค้าจะวัดแล้วถอดออกแต่เปล่าก็ค้างไว้อย่างนั้นถึงรู้ว่าเพราะเค้าจะวางยาสลบแบบเบาๆให้คนไข้ด้วย สักพักหมอก็เข้ามาแล้วก็อธิบายให้คนไข้ฟังนิดหน่อยว่าจะทำอะไรบ้างและเพื่ออะไร แล้วก็ถามว่ามีคำถามไหม จากนั้นก็เริ่มให้ยาสลบและลงมือ ผู้ช่วยคนแรกเดินไปเอาสายสีดำยาวๆมา เรานี่ตื่นตกใจเห้ยจะทำอะไร ฟีลตอนนั้นเหมือนคิดว่าเค้าจะทำหัตถการแบบ Sonografie ธรรมดาแต่ไม่ใช่มันคือการส่องกล้องจริงๆเว้ยเข้าไปในกระเพรากับลำไส้ ตรงส่วนของกระเพราะหมอได้เริ่มปฏิบัติการก่อนโดยผู้ช่วยจะให้คนไข้อ้าปากแล้วเอาอะไรไม่รู้ให้คนไข้คาบไว้เพื่อให้ปากอ้าอยู่ตลอดหมอจะได้สอดท่อเข้าไปได้ จากนั้นหมอก็เริ่มสอดท่อ แต่เหมือนคนไข้ยังไม่หลับดีหรืออะไรไม่รู้คนไข้ไอแล้วสำลักท่อออกทำให้หมอสอดเข้าไปไม่ได้ สายออกซิเจนเหมือนจะไม่ทำงานทำให้ค่าออกซิเจนบนจอแจ้งเตือนปี๊บๆ ทุกคนวางเครื่องมือแล้วตรวจดูคนไข้ เราตกใจเห้ยเกิดอะไรขึ้น คนไข้โอเคมั้ย คนไข้เป็นอะไร ฟีลแบบอยู่ในห้องผ่าตัดแล้วคนไข้หยุดหายใจอะไรประมาณนี้ ตอนแรกนึกว่าจะต้องทำ CPR แล้วแต่หมอก็เช็คๆๆเครื่องออกซิเจนสุดท้ายก็กลับมาทำงานปกติ เสียงปี๊บๆหายไปแล้วหมอก็สอดท่อเข้าไปใหม่ เรามองไปที่จอไม่วางตาเพราะเหมือนได้เดินทางไปกับท่อที่หมอแหย่เข้าไปในคอของคนไข้ด้วย นั่นไงหลอดลม ฉันเห็นเธอแล้ววว หมอแหย่เข้าไปอีก ลึกอีกแล้วก็ลึกอีก ไอเครื่องนี่มีที่บังคับด้วยนะหมอถือไว้อีกมือนึงสามารถวิ่งไปทางซ้ายทางขวาได้ ไม่รู้หมอสอดเข็มเข้าไปด้วยไหมหรือมันติดกับไอท่อนั้นอยู่แล้วแต่มันเอาไว้เก็บตัวอย่างเลือดและเนื้อเยื่อภายในด้วย โอก็อดดดด ตื่นเต้นนน

ผ่านไปประมาณ 5 นาทีก็เป็นอันเสร็จ ต่อไปเราจะไปสำรวจในลำไส้ของคนไข้กันต่อ คราวนี้หมอกับผู้ช่วยหมุนเตียงมาอีกฝั่งแล้วฉีกกางเองตรงก้นของคนป่วยให้ขาดเพราะหมอจะทำการสอดท่อเข้าไปทางทวารหนักนั่นเอง หมอสอดเข้าไปแล้ว รู้สึกเสียวแทนยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก แล้วเราก็เดินทางเข้าไปในลำไส้กันนน สอดไปแรกๆไม่มีอะไร ภายในสวยงามแต่เห็นน้ำสีเหลืองๆอยู่เนืองๆที่ชอบไหลมาบดบังวิวท่อของหมอ เรายังไม่รู้ว่าคืออะไรจนกระทั่งได้ยินคำว่าท้องเสียเลยรู้ว่าอ่ออ อุจาระนั่นเอง 5555 ส่องไปสักพักเริ่มเห็นที่ผนังของลำไส้มีสีขาวๆ สีเหลืองๆ บางจุดก็ดูมีมากผิดปกติ ปรากฎว่าผู้ป่วยมีอาการลำไส้อักเสบและมีเลือดออก หมอส่องไปลึกมากจนผู้ป่วยขยับแบบไม่รู้ตัวหลายที ภายในลำไส้นี่น่าตื่นเต้นสุด ทุกคนต้องได้มาเห็นเองแต่เรารู้สึกตื่นเต้นมากกกกก เวลาผ่านไปประมาณ 15 นาทีก็เป็นอันเสร็จ คนไข้ตื่นมาด้วยความรู้สึกเบิกบาน สอบถามว่าฉันหลับดีมั้ย นี่ก็ตอบไปค่ะ คุณหลับสบายมาก คนไข้ยิ้มบอกใช่ ฉันไม่รู้สึกเจ็บเลย โถคุณน้าไม่รู้ตัวสินะคะ ตอนออกซิเจนไม่พอหนูตกใจแทบแย่ 

ห้านาทีผ่านไปเราก็เข็นคุณป้ากลับห้องแล้วหยิบกระเป๋ากลับบ้าน วันนี้รู้สึกสนุกจัง ได้เรียนอะไรใหม่ๆเพียบเลย ตอนกำลังเดินกลับบ้าน ได้ยินเสียงตะโกนเรียกชื่อเราแต่ก็ไม่แน่ใจว่าเรียกเรารึเปล่าเลยหันหลังกลับไป อ๋อ เพื่อนร่วมงานนี่เอง เค้าวิ่งมาคุยกับเราแล้วถามว่าเป็นไงบ้าง เราก็เล่าให้ฟังแล้วบอกว่าขอบคุณมากนะที่ให้ฉันเข้าไปดู เรายิ้มแล้วเค้าก็ยิ้ม เค้าบอกว่าแล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ เราก็ตอบกลับไป เห้อ ชื่นใจจัง 

หวังว่าทุกอย่างจะเป็นไปได้ด้วยดีและสนุกสนาน

ขอบคุณสำหรับทุกๆโอกาสที่เข้ามาในชีวิต