การถ่ายฟิล์มสำหรับมือสมัครเล่นอย่างเรา มันก็ไม่ต่างอะไรกับการใช้ชีวิตหรอก เราไม่รู้หรอกว่าเราจะโฟกัสตรงมั้ย สิ่งที่เราต้องการมันจะชัดมั้ย เราไม่รู้หรอกว่าเราวัดแสงได้ดีรึยัง จะอันเดอร์มั้ย จะโอเวอร์รึเปล่า เราไม่รู้หรอกว่ารูปมันจะออกมาดีเหมือนอย่างที่เราคิดไว้ในหัวมั้ย แต่ยังไงก็ตาม นิ้วของเรามันก็กดลั่นชัตเตอร์ไปแล้ว พอเอารูปไปล้างก็คงจะได้รู้



สำหรับการใช้ชีวิต เราไม่รู้หรอกว่าทางที่เราจะมุ่งไป เราไปถูกทางรึยัง เราไม่รู้หรอกว่าความพยายามที่เรามีอยู่มันพอรึยัง เราไม่รู้หรอกว่าชีวิตมันจะเป็นเหมือนอย่างที่เราวาดฝันเอาไว้หรือเปล่า แต่เราก็ตัดสินใจไปแล้วล่ะ ไม่ต่างอะไรกับการกดชัตเตอร์ ที่พอเวลาผ่านไป เดี๋ยวก็คงได้รู้เอง



การถ่ายฟิล์มมันไม่เหมือนกล้องดิจิตอลที่ถ้าไม่พอใจรูปก็ลบแล้วถ่ายใหม่ได้อีกเป็นพันๆครั้ง การจะถ่ายฟิล์มให้สามารถกดชัตเตอร์ได้อย่างมั่นใจนั้น เราต้องมีประสบการณ์และความรู้ที่มากพอ การใช้ชีวิตก็เหมือนกัน



เราเขียนสิ่งนี้เอาไว้เมื่อตอนที่เราอายุครบ 18 ปี หรือก็คือเมื่อปีที่แล้วพอดีเป๊ะ ตอนนี้เราอายุ 19 แล้ว ก็หวังว่าปีนี้จะเป็นปีที่เราจะได้ลองกดชัตเตอร์อีกครั้งนะ :)