สภาพอากาศในช่วงเปลี่ยนผ่านจากฤดูใบไม้ร่วงสู่ฤดูหนาวนั้นเป็นอะไรที่เอาแน่เอานอนไม่ได้เลย ในบางวัน ท้องฟ้าแลดูปลอดโปร่ง เมฆสีขาวก้อนเล็กลอยตัวสูงท่ามกลางแดดจ้าแจ่มใส สายลมพัดเอาความเย็นอันเป็นคำทักทายจากฤดูหนาวมาฝาก ทว่าในบางวัน กลุ่มเมฆบนฟ้าก็พากันก่อตัวจนขมุกขมัวมืดครึ้ม บางวันฝนตกปรอย ๆ บางวันฝนเทกระหน่ำราวฟ้ารั่ว สายลมพลิ้วไหวแปรเปลี่ยนเป็นลมกระโชกแรงดั่งพายุเข้า 

โจเอลไม่ค่อยชอบวันที่ฝนตกสักเท่าไหร่ เขาไม่ชอบบรรยากาศที่ชวนให้รู้สึกซึมเซา ไม่ชอบสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยความชื้นแฉะ ในช่วงที่เขายังร่อนเร่อยู่ข้างนอกเพียงลำพัง ทุกครั้งที่ฝนตกลงมานั้นไม่ต่างอะไรกับหายนะ พื้นดินเปียกชุ่ม น้ำท่วมขัง อากาศหนาวเยือก ไม่มีที่กำบังที่แห้ง อบอุ่นและสะอาดให้เขาได้หลบพัก

ทว่าแดร์เรนนั้นกลับตรงข้าม พ่อมดหนุ่มดูจะชื่นชอบช่วงเวลายามฝนพรำอยู่ไม่น้อย สังเกตได้จากท่าทีกระตือรือร้นเมื่อเห็นหยาดฝนเล็ก ๆ โปรยปรายลงมาจากท้องฟ้า โจเอลเคยเห็นอีกฝ่ายยืนมองออกไปนอกหน้าต่าง พลางยื่นจมูกสูดรับกลิ่นสดชื่นของใบหญ้าและดินชื้นอย่างสุขใจ

"ฟังสิ ฝนกำลังตกอยู่ล่ะ"

อีกฝ่ายหันมาเอ่ยถึงสิ่งที่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนอยู่เต็มสองตากับเขา โจเอลไม่ได้ตอบรับอะไรกลับไป เขาไม่เห็นว่าการที่ฝนตกลงมานั้นจะเป็นเรื่องน่ายินดีตรงไหน ทว่าเมื่อสังเกตเห็นรอยยิ้มเล็ก ๆ ปรากฎอยู่บนใบหน้าของอีกฝ่าย เด็กชายจึงเสมองออกไปนอกหน้าต่างบ้าง และลองพยายามเงี่ยหูฟังเสียงเปาะแปะอันเกิดจากเม็ดฝนหล่นกระทบกับตัวบ้านอย่างตั้งใจ

"นายท่านชอบฝนหรือขอรับ?"

"จะว่าเช่นนั้นก็ได้ ข้าชอบเพราะมันคือช่วงเวลาที่เหมาะสมที่สุดในการเก็บสมุนไพร ส่วนเจ้าคงไม่ชอบฝนงั้นสินะ อะไร—แปลกใจที่ข้ารู้งั้นหรือ?" พ่อมดหนุ่มหัวเราะอย่างนึกขันเมื่อเห็นเด็กชายข้างกายตนแผลอหลุดทำหน้าประหลาดใจออกมา "สีหน้าเจ้าตอนเห็นฟ้าค่อย ๆ มืดครึ้มน่ะชัดเจนยิ่งกว่าอะไร"

โจเอลนิ่งเงียบ พยายามข่มกลั้นความลิงโลดไว้อย่างสุดความสามารถเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายนั้นกำลังให้ความสนใจในตัวเขา เด็กชายชื่นชอบความรู้สึกนี้ ความรู้สึกที่ตนเป็นที่สนใจในสายตาใครสักคน ทว่ามันคงไม่ดีนักหากอีกฝ่ายรู้เรื่องนี้เข้า เขาก้มหน้าลงอย่างจงใจหลบเลี่ยงสายตาช่างสังเกตของอีกฝ่ายที่มองมา

"ข้า—" เสียงเล็ก ๆ ของเด็กชายฟังดูอ้อมแอ้ม "มีความทรงจำที่ไม่ค่อยดีนักกับมัน"

"เป็นเช่นนั้นเอง" อีกฝ่ายเอ่ย และไม่ได้พยายามจะคาดคั้นอะไรต่อ "อีกเดี๋ยวหากฝนหยุดตกข้าจะออกไปเก็บสมุนไพร เจ้าจะไปด้วยไหม? ข้าไม่ได้จะบังคับเจ้าให้ไปตามเก็บสมุนไพรมาให้ข้าหรอกนะ แต่ข้าเคยได้ยินว่าในป่ามีต้นเบอร์รี่ขึ้นอยู่เยอะทีเดียว ช่วงนี้คงออกผลบ้างแล้ว เผื่อบางทีเจ้าอยากออกไปเก็บมาให้ข้าทำของหวานให้"

พ่อมดหนุ่มรีบอธิบายพัลวัน เขาเคยได้ยินจูเลียนเล่าให้ฟังว่ามาร์ตินและลีออนนั้นดูสนุกสนานกับการออกไปเก็บลูกเบอร์รี่เพื่อนำมาทำขนมอยู่ไม่น้อย เขาจึงอยากให้เด็กชายได้มีช่วงเวลาเช่นนั้นบ้าง อีกอย่างเขาไม่อยากให้อีกฝ่ายเอาแต่อุดอู้อยู่ในบ้าน หากมีกิจกรรมอะไรที่สามารถออกไปทำข้างนอกบ้านได้บ้างเขาก็อยากให้อีกฝ่ายได้ลองทำดู

"ข้าไปได้หรือขอรับ? "

"ทำไมจะไม่ได้ล่ะ"

และในครั้งนี้โจเอลก็ไม่อาจเก็บซ่อนความตื่นเต้นดีใจเอาไว้ได้อีกต่อไป เด็กชายเงยหน้าขึ้นมองคนอายุมากกว่าด้วยแววตาเป็นประกาย

"ข้าอยากไปขอรับ—ข้าอยากไปกับนายท่าน"

แดร์เรนมองเด็กชายด้วยสายตาขบขัน

[tbc.]

________________________________________

#วิธีดูแลลูกมนุษย์จด