disgusting (adj.) — น่ารังเกียจ

"วันมะรืนนี้ข้าต้องเดินทางไปสมาคมผู้วิเศษ เจ้าอาจจะต้องไปค้างที่บ้านของจูเลียน เพื่อนบ้านหลังข้าง ๆ นี้สักวันหรือสองวันนะโจเอล"

นั่นคือสิ่งที่แดร์เรนแจ้งแก่เด็กชายหลังจากที่เจราลเดินออกจากบ้านไป พ่อมดหนุ่มไม่กล้าปล่อยให้เด็กชายอยู่เพียงลำพัง เพราะขนาดคืนก่อนที่มีเขาอยู่ด้วยที่บ้าน บางสิ่งบางอย่างที่ไม่ใช่สิ่งที่ดียังสามารถคุกคามอีกฝ่ายได้

ในยามนี้หนึ่งในไม่กี่คนที่เขาไว้ใจคือจูเลียน บ้านของอีกฝ่ายยังอยู่ไม่ไกลจากบ้านของเชาเท่าไหร่ หนำซ้ำบ้านของจูเลียนเองก็มีมาร์ตินกับลีออนอยู่ด้วย ดังนั้นหากเขาต้องเลือกที่พักชั่วคราวให้กับเด็กชาย คนที่หมาะสมที่สุดที่เขาจะวางใจให้ช่วยดูแลเด็กชายได้ก็มีเพียงจูเลียนเท่านั้น

โจเอลนิ่งเงียบ เขาไม่อยากตอบรับ ทว่าก็ไม่มีความกล้ามากพอที่จะขอร้องต่ออีกฝ่ายว่าอย่าทิ้งตนไว้คนเดียว เด็กชายก้มหน้า มือเล็กทั้งสองกำชายเสื้อของตนแน่น เขาไม่ชอบตัวเองในยามนี้เลยสักนิด

พ่อมดหนุ่มเห็นท่าทีดังกล่าวก็พอจะเดาความรู้สึกของเด็กชายได้เล็กน้อย ร่างสูงโปร่งของพ่อมดย่อตัวลงตรงหน้าลูกมนุษย์ในความดูแลของตน ก่อนจะเอ่ยอย่างตรงไปตรงมา

"เจ้าไม่อยากไปอยู่บ้านของจูเลียนอย่างนั้นรึ? " เด็กชายเหลือบมองหน้าเขาครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้ารับอย่างเชื่องช้าในที่สุด "แต่เจ้าก็รู้ใช่ไหม ว่าเจ้าอยู่ที่บ้านหลังนี้คนเดียวไม่ได้"

"นายท่านอย่าทิ้งข้าไปนะขอรับ"

โจเอลเอ่ยพร้อมกับสายตาเว้าวอนอ้อนขอ แดร์เรนถอนหายใจด้วยเสียงที่ไม่ดังนัก ขณะเอื้อมมือไปวางบนกลุ่มผมนุ่มของเด็กชายแล้วลูบมันไปมาอย่างเบามือ

"เด็กโง่" พ่อมดหนุ่มว่าด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล "ใครจะทิ้งเจ้ากัน ข้าจำเป็นต้องไปทำธุระ และสถานที่นั้นก็ไม่ใช่สถานที่ที่เหมาะกับลูกมนุษย์อย่างเจ้า"

"ทำไมหรือขอรับ...เพราะข้าเป็นมนุษย์น่ารังเกียจ ข้าจึงไม่สมควรไปอยู่ในที่ที่เป็นของผู้วิเศษใช่ไหมขอรับ"

"เพราะไม่ใช่ผู้วิเศษทุกคนจะมีเมตตากับมนุษย์ต่างหากล่ะ" คนที่พบเจอกับเรื่องราวบนโลกใบนี้มามากกว่าเอ่ยตอบ "ไม่ใช่ทุกคนที่นั่นจะใจดีกับเจ้า และข้าก็ไม่อาจดูแลเจ้าได้ตลอดเวลาเหมือนตอนที่อยู่ที่บ้านของเรา"

"แต่ข้าอยากอยู่กับนายท่าน" เด็กชายพูดเสียงแข็ง ก่อนจะชะงักไปเมื่อรู้สึกตัวว่าตนเผลอหลุดทำนิสัยเอาแต่ใจใส่อีกฝ่าย "ข้า—ข้าขอโทษขอรับนายท่าน นายท่านอย่าโมโหข้าเลยนะขอรับ"

"ใจเย็นก่อนโจเอล" พ่อมดหนุ่มปรามเด็กชายที่กำลังละล่ำละลัก "ข้ายังไม่ทันได้ว่าอะไรเจ้าเลย"

"ข้า—"

"ไม่ต้องขอโทษข้าแล้ว" แดร์เรนกล่าว "ในยามนี้ข้ายังไม่สามารถพาเจ้าติดตามข้าไปได้ทุกที่ ไว้ให้เจ้าโตกว่านี้อีกสักหน่อย ข้าจะพาเจ้าไปยังทุกแห่งหนที่ข้าไป และเมื่อถึงตอนนั้นเจ้าก็อย่ามาอนวอนร้องขอไม่อยากติดตามข้าอีกแล้วให้ข้าได้ยินเชียวล่ะ"

"นายท่านสัญญากับข้านะขอรับ"

"ได้" พ่อมดหนุ่มว่า "ข้าสัญญาต่อเจ้า"

[tbc.]

________________________________________

ยังอยู่ตจว.ค่ะ แงงง แต่ใกล้จะได้กลับแล้วค่าาา เย้ๆๆๆ

#วิธีดูแลลูกมนุษย์จด