เพราะในวันที่ชั้นมีตัวตนขึ้นมา 

ชั้นเพียงแต่คิดอยากจะปกป้องเธอ

จากโลกที่โหดร้ายใบนี้ ชั้นห่อหุ้มฉาบปิดเธอเข้าไปในส่วนที่ลึกที่สุดของหัวใจ ลึกซะจนไม่ต้องเจอกับสิ่งที่เธอไม่สมควรได้รับ… 

เพียงเพราะแค่ชั้นไม่อยากให้เธอต้องเจ็บปวดกับชีวิตที่เธอต้องเผชิญ ซึ่งเธอก็คือชั้น 

และ ชั้นก็คือเธอ 

ชั้นมอบความเกลียดชังชีวิตให้กับเธอ

ชั้นสั่งให้เธอไม่ต้องรู้สึกอะไรทั้งนั้น 

เธอถึงจะมีชีวิตรอดจากโลกใบนี้ได้ 

โลกที่เคยเป็นดั่งสนามเด็กเล่น แสงแดดที่สดใส ความสุขที่หาได้ทั่วไป ชั้นพรากมาจากเธอ ชั้นพร่ำบอกกับเธอว่ามันจอมปลอม 

ไม่มีอะไรจริงแท้ทั้งนั้น เป็นชั่วคราวประด๋าวเดียวเดี๋ยวก็ไป 

ชั้นมอบความโกรธให้เธอ 

ให้เธอโกรธที่ชีวิตไม่เคยมีอะไรสมบูรณ์แบบ 

โกรธที่คนที่ชั้นรักมากที่สุด 

จู่ๆ ก็หายวับไปจากชีวิต 

โกรธที่ต้องปล่อยให้ชั้นต้องเติบโตมาแบบนี้ 

แม้จะผ่านมานาน จนเธออยู่รอดมาถึงทุกวันนี้ ในวันที่ควรจะมีความสุขได้แล้ว วันที่ควรจะยิ้มให้กับชีวิตได้ง่ายๆ 

ชั้นก็มัดมือของเธอไว้กับความรู้สึกนั้น 

จนมือของเธอแทบจะแบมันไม่ออก ปล่อยไม่ได้

จนใครรอบข้างของเธอ 

ต่างก็ต้องเคยเจ็บปวดเพราะตัวชั้นตลอดมา

ปล่อยมันออกมาได้แล้ว … 

ขอโทษที่ไม่เคยมอบความรักให้กับตัวเอง

เลยแม้แต่วินาทีเดียว.