ถ้าใครเป็นแฟนคลับที่ตามวงนี้มาตั้งแต่ต้น คงพอรู้ว่าพวกเขาผ่านอะไรมาเยอะเลยทีเดียว
บีเอพีเป็นวงที่เราพูดได้เต็มปากกว่าเป็นแฟนคลับ แบบแฟนคลับจริงๆ เราชอบสไตล์เพลงของพวกเขาที่แตกต่างจากวงอื่นๆ (ซึ่งเกือบทั้งหมดแต่งโดยลีดเดอร์ของวงอย่าง บังยงกุก) ตั้งแต่เพลงเดบิวท์ ถ้าเอาตามความคิดของเรา ตามปกติวงที่เพิ่งเปิดตัวเพลงเปิดตัวจะค่อนข้างสดใส ออกแบ๊วๆหน่อย เพื่อการตลาด (อันนี้ความเห็นส่วนตัวนะ) แต่พอเรามาเจอวงนี้คือแบบ แค่คอนเซปท์ก็แปลกแล้ว กระต่ายต่างดาว ที่บุกมายังโลกเพื่อต้องการเสียงกรี๊ดของมนุษย์ไปใช้เป็นพลังงานของดาว...
โอ้โห สุดยอดของความคิดสร้างสรรค์
อีกอย่างที่เราชอบคือตอนเปิดตัวทุกคนย้อมผมสีทองกันหมด โดยให้เหตุผลว่าอยากให้คนสนใจเพลงมากกว่าภาพลักษณ์ รวมถึงเพลงเดบิวท์ที่ค่อนข้างดุดัน เนื้อเพลงเสียดสีสังคมขั้นสุด (รวมถึงเพลงในอัลบั้มด้วย) มันทำให้เรารู้สึกว่า เออ คนพวกนี้มันมีของว่ะ ทำให้เราตามมาเรื่อยๆจนกลายเป็นแฟนคลับในที่สุด และถึงแม้ว่าในอัลบั้มต่อๆมาอาจเปลี่ยนแนวไปบ้าง เพื่อหาสไตล์ใหม่ๆแต่เราก็ยังตามพวกเขาอยู่ (ถึงจะเปลี่ยนสไตล์ แต่บางอัลบั้มก็แทรกเพลงเสียดสีสังคมเข้าไปอยู่ดี)
แต่ที่น่าสนใจคือแฟนคลับส่วนใหญ่ของวงนี้เป็นแฟนคลับต่างประเทศ ซึ่งเราก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่ เพราะเราคิดว่า เพลงของวงนี้มันหนักเกินไปสำหรับคนเกาหลี (คนเกาหลีชอบเพลงที่ติดหู แบบที่ว่าติดจนสะบัดไม่ออก เพลงก็คล้ายๆกันไปหมดจนเหมือนเพลงตลาด) อีกอย่างคือวงนี้พอจบโปรโมทค่ายก็จับไปออกคอนเสิร์ต ออก World Tour เสียหมด ไม่ค่อยได้ทำกิจกรรมที่เกาหลีมากนัก (จนแฟนคลับด่าค่ายอยู่ทุกวี่ทุกวัน ว่าให้ศิลปินมันพักบ้างก็ได้ ร้อนเงินนักหรือไง)
แต่เราว่าค่ายคงร้อนเงินจริงๆนั่นแหละ...
จนเกิดเรื่องราวใหญ่โตเมืื่อปี 2014 บีเอพีทั้งหกคนลุกขึ้นมาฟ้องร้องค่ายของตัวเองเพื่อขอยกเลิกสัญญาที่ไม่เป็นธรรม (รายละเอียดมันเยอะและยาวมากจริงๆ ถ้าใครสนใจจะอ่าน มีคนรวมรวบไว้แล้วนะ เข้าไปอ่านได้ในบล็อกนี้เลย
https://bapklagen.wordpress.com/ )
แต่สุดท้าย หลังจากเจรจากันไปมาและหยุดพักงานกันไปเกือบสองปี ทั้งหกคนก็เซ็นสัญญากับบริษัทเดิม (แน่นอนว่าสัญญามีการเปลี่ยนแปลงเพื่อประโยชน์ของทั้งสองฝ่าย) และได้ออกอัลบั้มในเวลาต่อมา
พูดมาซะยืดยาว พูดถึงเรื่องเพลงดีกว่าเนอะ
เพลงนี้ชื่อว่า Le Noir เป็นเพลงในอัลบั้มเต็มอัลบั้มที่สองที่ชื่อว่า Noir ปล่อยออกมาเมื่อวันที่ 7 พฤศจิกายน ปี 2016 เพลงนี้เป็นเพลงแรกของอัลบั้ม จะเรียกว่าเป็นเพลงอินโทรก็ได้นะ เมื่อได้ฟังครั้งแรกเราค่อนข้างแปลกใจ เพราะเราไม่คิดว่าจะเจอเพลงประมาณนี้อยู่ในอัลบั้มของเกาหลี (อีกอย่างคือมันดูขัดกับเพลงโปรโมทอันหนักแน่นและดุดันสุดๆที่อยู่เพลงถัดไปด้วย) ทำนองก็เป็นแบบแจ๊สๆ ยุคเก่าๆหน่อย ตามความคิดเรา ฟังแล้วเหมือนตัวเองกำลังนั่งอยู่ในล็อบบี้หรือเลานจ์ของโรงแรมหรูๆ ไม่ก็ร้านอาหารที่มีคลาสของฝรั่ง ทำนองมันนุ่มมากๆ ฟังแล้วเพลินเหมือนกันนะ ฟังแล้วรู้สึกเหมือนกำลังนั่งไขว่ห้างแล้วจิบชาอยู่ 555555555555
ส่วนเนื้อเพลงก็น่าสนใจ เพราะมีไม่กี่ประโยคเอง
"If I never knew you
If I never knew the love
I just wanna feel this moment
Le Noir
If I never knew you
If I never knew the love
I don’t hate you like yesterday"
และเพราะทำนองเพลงมันนุ่มมากๆ อยากบอกว่าโคตรไม่เหมาะกับการฟังตอนทำงานหรืออ่านหนังสือเลย คือฟังแล้วมันก็ผ่อนคลายนะ แต่ผ่อนคลายจนไม่อยากทำอะไรเลย อยากใส่หูฟังแล้วนั่งหลับตาเฉยๆ จินตนาการว่าตัวเองอยู่ในร้านอาหารหรูๆที่เปิดเพลงแจ๊สเพื่อหนีโลกแห่งความเป็นจริงๆที่กำลังนั่งปั่นงานอยู่หน้าคอมอย่างเอาเป็นเอาตาย /ร้องไห้
เราเคยฟังตอนกำลังอ่านหนังสือ ฟังไปก็เพลินอยู่หรอก แต่ไปๆมาๆก็รู้สึกว่าไม่ไหว เลยเอื้อมมือไปปิด...
...ปิดหนังสือแล้วไปนอนฟังเพลงต่อบนเตียง
ป.ล. เพลงอื่นๆในอัลบั้มก็เพราะนะ ลองไปฟังกันได้ เราชอบ Chiquita, I Guess I Need You, Ribbon in the Sky แล้วก็ 주소서 ล่ะ (เพลงหลังสุดนี่เนื้อเพลงและทำนองเจ๋งมาก ให้อารมณ์เหมือนนั่งอยู่ในโบสถ์ 5555555) อยากให้ฟังจริงๆนะ /ขายของ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in