เอ็นดูความที่เรียกนายร่ม และความสะลึมสะลือจัดของนายร่มจังค่ะ น่ารักกกกก

เทพแห่งฝนหรือเปล่า 5555

คุณฝนช่างอึนเหลือเกิน

คุณผู้มากับฝนดูลึกลับน่าค้นหาจังง

ขอโทษนะคะ แต่เผลอหัวเราะดังมาก ๆ เลยค่ะตอนที่อ่านถึงว่า ‘ผมไม่รู้ว่านั่นเป็นกิริยาปกติหรือว่าเขาเมายากันแน่’ จนตอนนี้ก็ยังตลกกับตรงที่ว่าไม่หายเลยละค่ะ คุณคนผู้อับโชคกับฝนนี่ช่างเป็นคนที่มีอารมณ์ขันได้สุดยอดจริง ๆ นะคะ แต่ว่าเห็นด้วยกับคุณเขาในเรื่องการพกร่มเลยละค่ะ ทั้งจะไปโดนคนอื่นเขาบ้าง ทั้งจะไปวางลืมไว้บ้าง แถมฝนก็ไม่ตกอีกต่างหาก แต่พอตัดสินใจไม่พกไปทีไร ฝนก็กระหน่ำซ้ำลงมาเหมือนอยากจะซ้ำเติมการตัดสินใจที่ผิดพลาดในยามเช้าเสียอย่างนั้น โธ่ นึกภาพในร้านกาแฟตั้งแต่ตอนที่นายร่มปริศนาก้าวเข้ามาแล้วก็หุบยิ้มไม่ได้เลยค่ะ ดูเป็นบุคคลที่ภายนอกขัดกับสิ่งที่อยู่ภายในมาก ๆ ท่าทางเหมือนเด็กช่างเป็นสิ่งที่ใช้คำว่า น่าเอ็นดู ได้อย่างเต็มปากเต็มคำเลยละค่ะ