เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
SOMETIMES IT RAINSgiftmeme
the first day it rains
  • ผมไม่มีร่ม

    ไม่ใช่การหลงลืมเผลอไผลเหมือนคนละเมอเดินไปทำงานทุกๆ เช้า ผมเห็นร่มคันใหญ่วางพิงผนังข้างประตูเสมอมา เห็นชัดเต็มสองตา อาจกล่าวได้ว่าเสียสละเวลาเล็กน้อยพินิจพิจารณามันด้วยซ้ำ แต่แล้วอย่างไรเล่า ทุกวันเริ่มต้นด้วยข้อสรุปเดียวกัน ไม่เอาล่ะ ขี้เกียจถือให้เกะกะ ฝนยังไม่ตกสักหน่อย ผมกล้าประกาศเอาโดยไร้สถิติรองรับว่ามีคนอีกหลายล้านคนก้าวออกนอกบ้านไปด้วยตรรกะเดียวกันนี้

    ไม่ต้องสงสัย มีบางวันที่คนหลายล้านคนนั้นลงเอยด้วยการเปียกปอน สบถก่นด่าโชคชะตาและลมฟ้าอากาศ รวมไปถึงเป็นไข้หวัดให้อารมณ์ร้ายไปทั้งสัปดาห์ แต่ขอโทษนะครับ คราวนี้ผมไม่ใช่คนหนึ่งในคนจำนวนนั้นเสียแล้ว หากฝนตก ผมก็แค่ทำงานล่วงเวลาไม่ได้ค่าจ้างรอไปพลาง ไม่ก็เดินฝ่าสายฝนบางเบาเหมือนละอองหมอกน้ำค้างตอนใกล้เช้า ใช่ครับ บางครั้งก็เป็นตอนใกล้เช้าจริงๆ คุณคงพอเดาออกว่าคนอย่างผมไม่สนใจเวลา ปรากฏการณ์ธรรมชาติ หรือความลำบากที่มากับพวกมันสักนิดเดียว จนกระทั่งวันนั้น —

    ชีวิตก็แบบนี้ไม่ใช่เหรอครับ ผมกล่าวด้วยน้ำเสียงคนกร้านโลกราวกับอยู่มานานเกินกว่าสามสิบขวบปี ชีวิตธรรมดาสามัญอันก่อเกิดจากกิจวัตรของผมหรือคุณอาจกระเพื่อมไปเพราะอะไรหรือใครบางคน เหมือนมีเด็กน้อยเอามือแตะบ่อน้ำใสนิ่ง หรือบางครั้งก็เหมือนแก้วน้ำที่สั่นไหวเพราะไทแรนโนซอรัสกำลังย่างเท้าเข้ามาใกล้

    ส่วนจังหวะชีวิตผมนั้นเปลี่ยนไปเหมือนฝนเม็ดแรกร่วงลงสัมผัสแขนเปลือยเปล่า 
    เพราะว่าวันนั้นฝนตกและผมไม่มีร่ม แต่เขามี

    ___________________________


    ใต้แสงไฟข้างถนนสลัวๆ เวลาตีสาม ฝนโปรยปรายอย่างอ่อนโยน แผ่วเบาในระดับที่คนรักฝนคงไม่ใคร่อยากพึ่งพิงร่ม ส่วนผมไม่ได้ปีติยินดีหรือทุกข์ร้อนใดๆ เราเดินสวนกันบนถนนสายแคบที่มีบ้านเรือนอยู่สองฝั่ง น่าจะห่างกันครึ่งก้าวตอนเขาเอ่ยขึ้นมาว่า “ขอโทษนะครับ” เสียงดังเหมือนตกใจ ผมสิควรเป็นฝ่ายตระหนกในเมื่อมือของเขาคว้าแขนของผมไว้อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

    “ผมไม่มีเงินนะ” ผมรีบบอก

    คนแปลกหน้ายืนนิ่ง ดูจะงุนงง ก่อนจะยื่นร่มที่คลุมอยู่เหนือศีรษะมาให้ผม

    “คุณไม่มีร่มต่างหากครับ”

    ถ้อยคำบนหน้ากระดาษไม่มีเสียงจนคุณอาจคิดไปว่าเขากำลังกวนอารมณ์ผม แต่เปล่า วิธีการพูดของเขาฟังคล้ายการแจ้งข้อเท็จจริงเชิงประจักษ์ ขยับเข้ามาใกล้อีกก้าว ชายชุดดำตัวสูงคนนี้ขยับข้อมือหมายส่งร่มคันใหญ่ให้ผม ท่าทีไม่มีความห่วงใยหรือเสน่หาใดเป็นพิเศษ ภาษากายเหมือนจะบอกว่า รับไปสิ ไอ้โง่เอ๊ย ด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

    จู่ๆ ฝนก็ตกหนักขึ้นอีก ร่างกายอ่อนล้าของผมกุมด้ามร่มแทบจะอัตโนมัติ

    ชายลึกลับหันหลังกลับ ลับหายไปตรงหัวมุมถนนและกลืนไปกับความมืดราวกับภูตยามราตรี ผมยืนบื้อใบ้ เมื่อหวนระลึกถึงค่ำคืนนั้นก็ดูจะจำได้แค่ใบหน้าเย็นชาเหมือนรูปปั้น ริมฝีปากสีระเรื่อที่โดดเด่นกว่าอะไร ไม่รู้ว่านัยน์ตาเขาสีเป็นอย่างไร แต่เส้นผมและเสื้อโค้ตตัวโคร่งของเขาเป็นสีดำ และมือที่เผลอสัมผัสกันสั้นๆ นั้นเย็นเฉียบเหมือนฝนหน้าหนาวในคืนกลางฤดูร้อน

    ___________________________



    เปล่าครับ เขาไม่ใช่แวมไพร์
    (แต่ถ้าเป็นก็ดีเหมือนกัน, ผมคิดได้ในภายหลัง
    อย่างน้อยเราคงได้พบเจอกันง่ายกว่านี้) 

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
salmonrism (@salmonrism)
ชอบมากกกก ตอนอ่านไปก็เหมือนได้ยินเสียงฝนที่คลอมาด้วยเลยค่ะ
yongyeah (@yongyeah)
Plot เรื่องช่างดีงาม เปิด Sound ฝนตกตอนอ่านไปด้วย อ่านเพลินมากๆ เลยค่ะ ขอบคุณมากเลยนะคะ ที่แต่งออกมา :)
hollow_een (@hollow_een)
ช่วงนี้ฝนตก นึกถึงคุณเทพ เลยกลับมาอ่านอย่างจริงจังอีกครั้ง จากที่เคยเห็นผ่านๆตาไปก่อนนี้ ชอบสำนวนคุณมากเลยค่ะ
pakgardn (@pakgardn)
ที่ว่า ‘ชีวิตธรรมดาสามัญอันก่อเกิดจากกิจวัตรของผมหรือคุณอาจกระเพื่อมไปเพราะอะไรหรือใครบางคน’ ไม่ว่าจะกลับมาอ่านกี่ครั้ง ยังคงชอบประโยคนี้จริงๆ นะคะ
got755054531 (@got755054531)
เป็นการพบเจอที่น่าสนใจมากๆเลยค่ะ
muslininthesky (@muslininthesky)
แอบอ่านในทวิตบ่อยๆค่ะ ช้อบชอบมากเลยย
giftmeme (@giftmeme)
@muslininthesky ขอบคุณนะคะ :) ดีใจที่ชอบค่ะะ
mrblue (@mrblue)
พออ่านแล้วรู้สึกเหมือนตัวเองได้กลิ่นละอองฝนอยู่ตรงปลายจมูกเลยละค่ะ คล้ายกับเห็นกลิ่นละอองฝน กลิ่นความชื้น ลอยออกมาจากตัวอักษร แล้วก็ยังมีกลิ่นที่ขอตั้งชื่อว่ากลิ่นแห่งความสันโดษ? เรียกแบบนี้ได้ไหมนะคะ ตลอดเวลาที่อ่าน เราปล่อยให้ตัวเองได้ครุ่นคิดตามตัวอักษรไปเรื่อย ๆ ดังนั้นจึงเผลอตกใจแล้วก็ยิ้มออกมากับตรง ‘ผมไม่มีเงินนะ’ อย่างง่ายดายเลยค่ะ แล้วพอเจอกับ ‘เปล่าครับ เขาไม่ใช่แวมไพร์’ ระเบิดหัวเราะชุดใหญ่ก็เกิดขึ้นกับเราทันทีค่ะ ก็เพิ่งรู้ว่าตัวเองก็แอบมีความคิดว่าเขาเป็นแวมไพร์หรือเปล่านะ ตอนที่ตัวหนังสือสะท้อนขึ้นมานี่แหละค่ะ ฮ่า
giftmeme (@giftmeme)
@mrblue ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์มากเลยค่ะ ถ้าอ่านแล้วสัมผัสถึงอารมณ์ฝนตกได้แบบนั้น เราก็รู้สึกดีใจมากเลย ;-; (ชอบคำว่ากลิ่นความสันโดษด้วยล่ะค่ะ :))