#Novelber2017 ?
“ DAY15 - immure ”
Couple : dongho x kuanlin
#jayxfiction



“รีบกลับจังวะ”
“จะกลับไปเล่นกับกระต่ายน้อยว่ะ”
“กับคนนี้จริงจังใช่ป่ะ”
“แค่ยังไม่เบื่อเฉยๆ”
“กูจะคอยดู”
ฮวัง มินฮยอน เหยียดยิ้มเยาะที่มุมปาก ก่อนจะส่ายหน้าให้เพื่อนตัวเองอย่างขำขัน
คัง แบคโฮ กำลังโกหก เป็นเพื่อนกันมาตั้งหลายปีทำไมจะดูไม่ออกว่าอีกฝ่ายคิดยังไง



ถ้าไม่คิดจริงจัง ก็ต้องเอามาแบ่งเพื่อนป่ะวะ ?
ดูเหมือนเสือตัวโตจะตกหลุมรักกระต่ายน้อยเสียแล้ว




เสียงประตูห้องดังขึ้นท่ามกลางความมืด ดังพอที่จะปลุกคนบนเตียงให้ตื่นขึ้นจากฝันดี
ท่ามกลางความมืดร่างหนาของเจ้าของห้องค่อยๆย่างกรายเข้ามาหาคนตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียง
กระต่ายน้อยกระพริบตาถี่เพื่อปรับโฟกัส กว่าจะรู้ว่ากำลังจะถูกเสือตัวโตขย้ำก็สายเสียแล้ว




วินาทีที่รู้สึกตัวและได้สติเป็นตอนเดียวกันที่กายกำยำทาบทับตัวลงมาบดเบียดกับกายขาวบาง
กระถดตัวหนีตามสัญชาตญาณ เสียงโซ่ตรวนที่ข้อเท้าดังกระทบขอบเตียง ช่างเป็นเสียงที่น่ารำคาญ




กระต่ายน้อยตกอยู่ใต้อาณัติของเสือร้ายอย่างจำยอม และในอีกไม่ช้านี้คงต้องถูกกินเป็นแน่
แม้จะมืดมากแค่ไหน แต่สายตาที่เต็มไปด้วยแรงอารมณ์ของคนที่ทาบทับร่างเล็กๆของควานลินอยู่กลับส่องประกายในความมืด




และคืนนี้กระต่ายน้อยควานลินก็ไม่รอดอีกเช่นเคย




“ทำตัวน่ารักๆเดี๋ยวจะปลดโซ่ให้”
ศรีษะเล็กๆพยักหน้าตอบทันที การทำตัวน่ารักๆเป็นสิ่งที่ควานลินต้องทำ ทำเพื่ออิสระภาพ
แม้จะเป็นอิสรภาพจอมปลอมก็ตาม แต่แค่นิดเดียวก็ยังดีกว่าไม่ได้เลย




เสื้อผ้าที่เคยคลุมกายขาวบัดนี้กลับหลุดรุ่ย เสื้อยืดขาวบางถูกเลิกขึ้นไปกองอยู่บนอกสวย
กางเกงขาสั้นสีดำพร้อมอันเดอร์แวร์ถูกรูดลงมากองอยู่ที่ปลายเท้าเล็ก
ร่างกายขาวผ่องของกระต่ายน้อยปรากฏอยู่เบื้องหน้าของเสือร้ายตัวโต
อดไม่ได้ที่จะแลบเลียริมฝีปากแห้งผากของตน เพราะควานลินน่ากินมากเหลือเกิน




คัง แบคโฮ ไม่มีวันเบื่อร่างกายสวยงามนี้
อย่างน้อยก็ไม่ใช่เร็วๆนี้แน่นอน
แม้จะผ่านมาหนึ่งปีแล้วก็ตาม
ใครต่อใครถึงได้ชอบแซ็วว่าเสือแบคโฮถูกกระต่ายน้อยถอดเขี้ยวถอดเล็บเสียแล้ว




ไม่จริง
ควานลินก็แค่ของเล่นที่เขาบังเอิญติดใจ
แต่ติดใจนานไปหน่อยก็แค่นั้น
ติดใจนานถึงหนึ่งปี จนต้องนี้ก็ยังไม่ปล่อยควานลินไป




คัง แบคโฮ เก่งทุกเรื่อง แต่ไม่ใช่กับเรื่องของหัวใจ
ทุกคนดูออกว่าแบคโฮรู้สึกยังไงกับเจ้ากระต่ายตัวน้อยนี้
แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าตนรู้สึกยังไง




“เอาโซ่ออกให้ก่อนได้มั้ย..ครับ”
“อ้อนสิ”
กลีบปากบางประทับลงอวัยวะเดียวกันของอีกฝ่าย เป็นฝ่ายหยอกเย้าในช่วงต้น แต่กลับเปลี่ยนเป็นฝ่ายตามเพราะประสบการณ์ที่มากกว่าของคนตรงหน้า
ดวงตาใสช้อนมองแบคโฮอย่างออดอ้อน และไม่นานโซ่ตรวนที่ถูกล็อคไว้กับข้อเท้าสวยก็ลงไปนอนกองอยู่กับพื้นห้อง




เสื้อผ้าถูกปลดเปลื้องออกไปหมดแล้ว ขาเรียวถูกแยกออกจากกัน แล้วแทรกตัวเองลงไปอยู่ตรงกลาง
ยอดอกสีสวยถูกลิ้นร้อนชื้นแฉะแลบเลียครั้งแล้วครั้งเล่า อดไม่ได้ที่เผลอทำรอย และเผลอกัดเพื่อหยอกล้อ
“ อ๊า อ—อย่ากัด อึก “
“ชอบล่ะสิ”



ขาเรียวทั้งสองข้างถูกนำมาเกี่ยวกับเอวแกร่ง สัมผัสเย็นวาบของเจลที่ช่องทางด้านหลังทำเอากระต่ายน้อยสะดุ้งตัวโยน
เสือตัวโตอย่างแบคโฮพร้อมแล้วที่จะมอบสัมผัสให้กับกระต่ายน้อยตัวเล็กตรงหน้า



และเขาจะไม่รอช้าอีกต่อไป



ช่องทางอ่อนนุ่มบีบรัดตัวตนของเขาอย่างบ้าคลั่ง จนต้องระบายความเสียวซ่านผ่านเสียงคำรามในลำคอ
“อืมม แน่น”
“อ๊า ลึก — มันลึก”
เสียงครางหวานกระตุ้นอารมณ์ของเสือตัวโตได้อย่างดี สะโพกสอบขยับเข้าออกกายบางอย่างเร่งรีบ



เสียงหัวเตียงกระทบกับผนังเสียงดังไม่ต่างอะไรจากเสียงเนื้อกระทบเนื้อที่ดังอยู่ตอนนี้
ร่างบางไถลไปกับเตียงตามแรงขยับที่คนตัวโตกระแทกกระทั้นลงมา มันทั้งจุก แต่ก็สร้างความเสียวซ่านเป็นอย่างมาก
“คุณแบค ลินเสียว ฮึก อ๊า”
“บอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ให้เรียกแบบนี้”
ร่างหนาจงใจกระแทกเน้นย้ำไปในจุดที่ไวต่อความรู้สึกของกระต่ายน้อยตรงหน้าและหยุดขยับทันที
และเป็นไปตามคาด ช่องทางอ่อนนุ่มยังคงบีบรัดกายเขาอย่างบ้าคลั่ง ตามมาด้วยร่างบางที่ดิ้นทรมานเพราะยังไม่ได้รับการปลดปล่อย
“ยังไม่เสร็จ อึก—”
“ฉันก็ยัง”
“พี่แบค ฮึก ขยับ อ..อ๊า!”





‘พี่แบค’ คือคำที่คังแบคโฮให้กระต่ายน้อยควานลินใช้เรียกเขาในยามที่มีสัมพันธ์ทางกายกัน






เมื่อได้ยินอย่างที่ต้องการ ไม่จำเป็นต้องรีรออะไรอีกต่อไป ไม่ใช่แค่ควานลินที่ยังไม่เสร็จ เขาเองก็ด้วย
เสียงครางหวานร้องดังลั่นห้องยามที่เสือตัวโตจงใจกระแทกเน้นย้ำไปยังจุดที่ไวต่อความรู้สึก
ตาคู่สวยเอ่อล้นไปด้วยน้ำตาที่มาจากแรงปรารถนา สะโพกสอบขยับเข้าออกแรงขึ้นเรื่อยๆ มืออีกข้างปรนเปรอแกนกายเล็กที่ชูชันไม่หยุด



กึก กึก



เสียงหัวเตียงกระทบผนังดังกว่าเดิมเมื่อคังแบคโฮเคลื่อนกายเร็วและแรงขึ้น




“ อืมม ควานลิน “
“พี่แบค อ๊าาาาา!”
เสียงครางสุขสมของคนทั้งคู่ดังขึ้นเรื่อยๆ และในที่สุดกายบางก็กระตุกเกร็งพร้อมกับปลดปล่อยความอุ่นซ่านออกมาจนเลอะไปหมด
เช่นเดียวกับแบคโฮที่ปลดปล่อยความต้องการทุกหยาดหยดเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มนั้น
เยอะมากจนล้นออกมา เมื่อถอนกายออกจากช่องทางนั้น น้ำสีขาวขุ่นไหลย้อนกลับออกมาอย่างไม่ขาดสาย





เสียงหอบหายใจแรงพร้อมใบหน้าเปื้อนเหงื่อของควานลินทำเอาเสือตัวโตอย่างแบคโฮเอ็นดู
อดไม่ได้เลยจริงๆ ในที่สุดก็ก้มลงไปจูบหนักๆที่ขมับของกระต่ายตัวน้อยที่นอนเหนื่อยหอบเพราะกิจกรรมเข้าจังหวะเมื่อสักครู่



“พี่แบคครับ”
“อือ”
“อย่าเพิ่งเบื่อลินนะ”




ควานลินพลิกตัวขึ้นมานอนทับร่างหนาของแบคโฮ ค่อยๆกดช่องทางแดงช้ำลงมา ในที่สุดช่องทางอ่อนนุ่มก็กลืนกินกายแกร่งนั้นจนสุดความยาว
“ลินน่ะ อ๊ะ ลิน ... อื้อ”
“กระต่ายน้อยจะพูดอะไร”
กายบางขยับขึ้นลงตามอารมณ์ของตัวเอง ดวงหน้าหวานเชิดขึ้นเพราะความเสียวซ่าน
จนใต้ร่างขยับสะโพกกระแทกสวนเข้าไปพอดีกับจังหวะที่ควานลินกดสะโพกลงมา เสียงครางหวานดังก้องไปทั่วบริเวณ
“ อ๊า ! ลึก ฮือ “
“จะพูดอะไร”
“แฮ่กๆ ลินรักพี่แบค”




แค่คำว่า ‘รัก’ จากกระต่ายน้อยที่ได้ชื่อว่าเป็นของเล่น ส่งผลทำให้หัวใจที่เคยด้านชากระตุกวูบขึ้นมาทันที
ก่อนที่จะเริ่มเต้นเร็วและแรงอย่างไม่เป็นจังหวะ




“ รัก รักพี่แบค อื้อ “
“ช้าหน่อยกระต่า— อื้อ”
ปากหนาถูกบดจูบลงมาจากคนบนร่าง สะโพกมนขยับหนักหน่วงพร้อมพร่ำบอกประโยคซ้ำๆเดิมๆออกมาเรื่อยๆ




“รัก ฮึก รักพี่แบค อ๊า!”
“ฉันจะไม่ทนแล้วนะ”
ร่างบางถูกพลิกลงไปดังเดิม สะโพกหนาสาวเข้าออกเร็วและแรง และสุดท้ายกายแกร่งก็กระตุกเกร็งพร้อมๆกับกระต่ายน้อยที่รองรับอารมณ์เขามาตลอด