‘ภามิน’ คือสถาปนิกสาวที่เขียนแบบสร้างคานให้ตัวเองได้มั่นคง

เป้าหมายคืออยู่กับครอบครัว นอนอ่านการ์ตูน นิยายและติ่งไปจนวันตาย

เธอรับงานออกแบบบ้านให้ลูกค้าเหมือนปกติ ทว่าคนที่เจ้าบ้านให้มาคุยกลับเป็นน้องชาย

วันนั้นเอง...ภามินก็ได้รู้ว่าโลกนี้มีผู้ชายแบบนี้อยู่ด้วย!

shine bright like a diamond!

ไม่มีคำใดที่เหมาะกับ ‘จตุรวัชร’ หรือ ‘สี่’ มากไปกว่านี้อีกแล้ว

ตัวเขานั้นเป็นจิวเอลรีดีไซน์เนอร์ที่มีรสนิยมเยี่ยมในทุกด้านเรื่องแฟชั่นก็ก้าวล้ำชายไทยโดยเฉลี่ยไปโข เรื่องแต่งหน้า ‘เจ๊สี่’ ก็เรียกได้ว่าโปร

แถมยังรักแสงเพชรวิบวับและเพลงดิสโกหมดหัวใจ!

ทว่า...วันหนึ่งเธอ(หลงกล)เปลี่ยนสถานะเป็นแฟนใกล้ชิดกับเขามากขึ้น

ถึงได้รู้ว่าคนที่ แรดและแฟ้บบิวหลัสจนน่าซัดเพราะทำตัวชวนหมั่นไส้

แท้จริงแล้วคือคนที่เปี่ยมด้วยความอบอุ่นในหัวใจ พร้อมส่งต่อให้คนอื่นตลอดเวลา

ถ้าเพชรคือคาร์บอนซึ่งผ่านความกดดันใต้ผิวโลกมานับล้านปี

จตุรวัชรก็คือเพชรที่ผ่านการเจียระไนด้วยความสุขและทุกข์จนส่องประกายเลอค่า

สะท้อนเรื่องราวชีวิตผู้คนรอบตัวด้วยเฉดสีรุ้งเลื่อมพราย

แม้แตกต่าง...แต่ก็งดงามเหลือเกิน

ส่งท้ายเดือนมิถุนายนด้วยนิยายไทยเล่มเดียวจบของเอื้องอลินค่ะ ดุจเรือนใจ

ถึงจะบอกว่าเล่มเดียวจบ แต่คุณพระ! หนามากกกกกกกกก เอาจริงๆ สามารถแบ่งเป็นหนังสือที่ค่อนข้างหนาได้เลยสองเล่ม เราใช้เวลาอ่านเรื่องนี้ค่อนข้างนานเลยล่ะค่ะ

ออกตัวก่อนว่าเราไม่เคยอ่านงานของเอื้องอลินมาก่อนเลยค่ะ ได้อ่านเล่มนี้เล่มแรก ก็รู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เรื่อยๆเหมือนกันนะ เหมือนกับมันไม่ได้มี plot ที่ชัดเจนขนาดนั้น อาจจะมีฟีล slice of life นิดๆ ไม่ได้เน้นความสัมพันธ์พระนางขนาดนั้น (ถ้าเทียบกับมาตรฐานนิยายรักในไทยทั่วไป) 

คาแรกเตอร์มีเอกลักษณ์ มีความพยายามข้าม gender stereotype รวมถึงสอนใจคนอ่านในหลายๆเรื่อง หลายเรื่องจริงๆ 5555 เราคิดว่าคนอ่านบางคนอาจจะรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกสอนก็ได้ ส่วนตัวเราก็คิดว่าดีที่มีคาแรกเตอร์ที่ฉีกขนบจาก typical พระเอก ตัวละครพระเอกก็ออกแบบมาได้น่ารักน่าหยิก พลอตช่วงที่พูดถึงเวบไซต์ นึกถึงจีบันและสาวๆในนั้นเลยค่ะ

พลอตรู้สึกว่ามีความไหลๆนิดนึง ไม่สามารถคาดเดาได้ว่าพลอตจะเป็นยังไงต่อ เช่นแบบโอเค มานิวยอร์กก็ไม่ถึงกับคาดไม่ถึงขนาดนั้น แต่การเจอเพื่อนร่วมหอที่เป็นผีเป็นอะไรที่เราไม่คาดคิดมาก่อนมากๆ คือคิดว่าเพื่อนร่วมตึกคนนี้คงมีอะไรบางอย่างแหละ แต่นึกว่าเป็นแนวแบบ depression ที่เป็นคนมีชีวิตน่ะ ต่อมาตกเป็นผู้ต้องสงสัยคดีฆาตกรรมอีก รู้สึกว่าเป็นพลอตที่ going places รวมถึงการบรรยายที่ค่อนข้างละเอียดมากกกโดยเฉพาะช่วงไปต่างประเทศ มีฟีลเล่าไปเรื่อยๆเหมือนกันค่ะ เหมือนไม่มี climax หรือถ้านับว่าช่วงหลังจากปาป้าตายเป็นไคลแมกซ์ วิธีการเล่าเรื่องที่ตัดสลับฉากก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกว่ามันพีคขนาดนั้น ก็ยังเป็นฟีลเรื่อยๆ อยู่ (ซึ่งก็ไม่ได้แย่นะ คนเขียนอาจจะตั้งใจให้เป็นแบบนี้ก็ได้ละมั้ง)

โดยรวมสำหรับเราก็อ่านได้เพลินๆ น่ารักดี ชอบบุคลิกของตัวละครทั้งสองคน รู้สึกว่าเข้ากันมากค่ะ ส่วนตัวเราชอบแฟนแบบสี่นะ 5555555 อยากได้พระเอกเลยแหละ