???
คนที่ผมไม่รู้จักชื่อหรือใบหน้า...
เราถูกโอบล้อมด้วยแสงสลัว ยืนถือร่มและมองกันและกันโดยมีม่านสายฝนกั้น คุณชี้ไปทางด้านหลังของผม
“ไปกัน”
ผมยอมให้คุณจูงมือเดินโดยไม่ได้เอ่ยอะไร ไม่มีจุดหมายใดอยู่เบื้องหน้า มีเพียงแผ่นหลัง สายฝน และร่มเพียงหนึ่งคัน
ผมกระชับฝ่ามือที่เปียกโชก
“นั่งพักก่อนมั้ย” เขาถามเมื่อเราเดินไปได้ระยะหนึ่ง แสงแดดมาแทนที่สายฝน ร่มในมือหายไปแล้ว รอบกายคือทุ่งหญ้าที่กว้าวไกลสุดขอบโลก เรานั่งข้างกันบนม้านั่งสีดำและมือยังคงประสานกันอยู่
“ลมแรงจัง” เขาพึมพำกับตัวเองแต่ผมกลับได้ยิน เสื้อตัวนอกของผมย้ายไปอยู่บนไหล่ของเขา ณ ตอนนั้น
“จะได้ไม่หนาว”
“ขอบคุณ” เขาเอ่ยแผ่วเบาจนผมเกือบคิดว่าสายลมอาจหอบหิ้วเสียงของเขาไปเสียแล้ว
“วันนี้เหนื่อยมั้ย”
“ไม่เท่าไหร่หรอก” เรามองไปด้านหน้า วางสายตาบนใบหญ้าซักใบภายในทุ่งกว้าง
“ไปไหนต่อดี”
“อยากไปเดินเขามั้ย แคมปิ้งก็ได้” เขาถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“น่าสนใจเหมือนกัน” เราลุกขึ้นยืนพร้อมกัน และเป็นตอนนั้นที่เราพบว่ารอบตัวได้กลายเป็นทะเลทรายเสียแล้ว
“มองไม่เห็นอะไรเลย อยู่ไหนน่ะ!” เขาตะโกน พายุทรายโหมเข้าใส่เราโดยไม่ทันตั้งตัว ผมพยายามมองหาคนที่เพิ่งปล่อยมือจากกันไป เอื้อมมือออกไปไขว้คว้าหาใครบางคน แต่จู่ๆ ตัวผมก็ลอยขึ้น เคว้งในอากาศท่ามกลางพายุทราย ท้องฟ้าเริ่มมืดและศีรษะผมก็กระทบบางอย่างเข้าแล้วหล่นลงพื้นอย่างแรง
“เลียม!”
ผมตื่นขึ้นในช่วงสายของวัน แสงแดดบางส่วนเล็ดลอดผ้าม่านทึบจนเห็นเป็นลำแสงทอดลงบนเตียง ผมมองละอองฝุ่นลอยฟุ้งในแสงอาทิตย์นั่นจากบนพื้นห้อง
ผมฝันถึงเขาอีกแล้ว
คนที่ผมไม่รู้จักชื่อหรือใบหน้า...
ไม่มีอะไรบ่งบอกได้แน่ชัดว่ามันเริ่มต้นขึ้นเมื่อไหร่ อาจเป็นสองถึงสามเดือนที่ผ่านมา นั่นคือตอนที่ผมหวนกลับสู่บ้านเกิดหลังจากใช้ชีวิตอยู่คนละซีกโลกนานเกือบห้าปี มันเป็นวันที่ผมอ่อนล้าจากการเดินทาง วันนั้นผมกลับไปที่โรงเรียนมัธยมของตัวเอง คาเฟ่ร้านประจำและห้องพักที่เคยเป็นของผม และเป็นที่นั่นเองที่ผมอดไม่ได้ที่จะหันไปมองบ้านเดี่ยวซอมซ่อที่อยู่บล็อกถัดไป
ร่างของเขาปรากฏขึ้นที่หน้าบ้าน เขาหันหลังให้ผมและเดินจากไปทันทีที่รู้ตัวว่าถูกจ้องมองอยู่ ผมรู้จักแผ่นหลังของเขาเพียงแต่นึกไม่ออกว่าเราเคยพบกันที่ไหนหรือรู้จักกันเมื่อไหร่ และหลังจากวันนั้นเขาก็ตามผมมาถึงในความฝัน ผมฝันถึงเขาครั้งแล้วครั้งเล่าแม้ไม่รู้จักชื่อหรือหน้าตา ในนั้นเขามีตัวตนใหม่เสมอ ทั้งชื่อ นิสัย รูปร่าง และใบหน้า ทุกอย่างต่างกันออกไปในทุกความฝัน แต่ผมมั่นใจว่าคนคนนั้นคือเขาบางอย่างบอกผมอย่างนั้นและผมเชื่อมัน
กริ๊ง~
เสียงนาฬิกาปลุกบอกว่าผมควรลุกไปทำงานเสียที
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in