ชื่อเรื่อง :  遇蛇 เผชิญหน้ากับงู

ผู้แต่ง : 溯痕

ยังไม่มีตีพิมพ์กับสนพไทย

สามชาติสามภพ child adoption (ชาติแรกนายเอกรับเลี้ยงเด็ก)

อ่านจบเขียนไว้ตั้งแต่ช่วงต้นปีแต่พึ่งเอามาลงค่ะ

เรื่องราวความผูกพันที่นำมาซึ่งโศกนาฏกรรมรักระหว่าง ‘ปีศาจงู’ กับ ‘มนุษย์’ พบพานหนึ่งคราตราตรึงถึงสามชาติสามภพ รักนั้นแสนลึกล้ำวาสนาเคียงข้างกลับตื้นเขิน นิยายเรื่องนี้เคยดังมากกกกกกกกกกกกกกกเมื่อหลายปีก่อน สมัยที่วายจีนแปลยังไม่รุ่งเรืองที่ไทยค่ะตอนนั้นเรายังอ่านจีนไม่ถนัดเลย ไม่สนใจจะอ่านวายด้วย5555555 นี่นึกขึ้นได้เลยค้นข้อมูลมา เห็นเพื่อนคนจีนว่าเป็นนิยายวายเก่าในตำนาน คืองานมันดีมันเริ่ดในสมัยวายยังไม่เฟื่องฟูพล็อตไม่หลากหลายเท่าเดี๋ยวนี้อะ ถ้าอ่านตอนนี้ก็เสยๆ แหละ หยิบมาอ่านเล่นๆ จิบๆ น้ำชาไป

warning สปอยล์เยอะมาก

ชาติแรก - เขาคือ ‘เสิ่นชิงเซวียน’ กล่าวว่าบุตรชายนับเป็นเสาหลักของครอบครัว ทว่านายท่านเสิ่นอายุย่างเข้าเลขสามเพิ่งมีบุตรชายมาให้สืบทอดตระกูล เสิ่นชิงเซวียนเป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของสกุลเสิ่นอันมั่งคั่ง เมื่อตอนอายุแปดขวบประสบเคราะห์ร้ายพลัดตกโพรงน้ำแข็งหลังช่วยเหลือออกมาก็ไข้ขึ้นสูง ล้มหมอนนอนเสื่ออยู่หลายวัน ร่างกายท่อนล่างถูกความเย็นกัดกินจนเป็นอัมพาต เด็กน้อยไม่ยอมเปล่งวาจาตั้งแต่ยามนั้น นายท่านเสิ่นหมายมั่นดูเขาให้ดี ไม่หวังว่าบุตรจะออกไปสร้างชื่อเสียงเกรียงไกร ขอแค่บุตรมีชีวิตอย่างสันติเป็นพอ ไม่คาดคิดว่าอีกฝ่ายจะถูกงูกัดในวัย 27  

เสิ่นชิงเซวียนถูกคนรับใช้เข็นออกมากลางลานบ้าน ระหว่างที่นายเอกกำลังรับแดดอ่อนจิบชาหอม หลังฤดูอันหนาวเหน็บผ่านพ้นอีกหนึ่งชีวิตเองก็เพิ่งออกจากการจำศีล มันเลื้อยมานอนอาบแดดบนราวจับอย่างสบายใจเฉิบ ชายหนุ่มอดยิ้มไม่ได้ หนึ่งคน หนึ่งงู ต่างไม่ยุ่งเกี่ยวกัน ตะวันลับฟ้าค่อยแยกกลับเรือนรัง แต่แล้วไม่รู้ว่ามีเศษใบไม้เปื้อนดินหล่นใส่ถ้วยชาได้อย่างไร นายเอกเลยเทชาทิ้งลงพื้นทันที อนิจจา เขาไม่ทันสังเกตรอบข้าง ชาดอกไม้ร้อนจากถ้วยจึงราดลงบนเกล็ดสีดำ สายเกินกว่าที่จะชักมือกลับ เจ้างูตัวใหญ่ตกใจมันหันมากัดนายเอกส่งผลให้ถ้วยชาลายครามตกกระทบพื้นทันที 

นายเอกรู้ว่างูตัวนั้นไม่ผิดเลย น้ำร้อนจัดเช่นนี้ต่อให้เป็นกระต่ายย่อมแว้งกัดไม่ต่างกัน เพราะความประมาทเลินเล่อของตนแท้จริงเชียว ตอนที่ถูกพิษงูจนเกือบก้าวข้ามประตูผี ปีศาจงูก็ปรากฏตัวขึ้นและถอนพิษให้ ชิงเซวียนพบว่าตนเริ่มหลงใหลอีกฝ่าย ความรักก่อเกิด ทว่ามนุษย์กับปีศาจย่อมมีเส้นทางแตกต่างกัน ปีศาจงูไม่เข้าใจความรู้สึกของมนุษย์  เกิดเรื่องตั่งต่างขึ้น บลาๆๆ นายเอกรับเลี้ยงเด็กคนหนึ่ง ถ้าจำไม่ผิดเป็นหมาป่าดำ เกิดเรื่องตั่งต่างขึ้นอีกจนนายเอกตาย

ชาติที่สอง - เขาคือ ‘จี้จิ่ว’ เราว่าชาติสองเป็นชาติที่มีแต่เรื่องยุ่งเหยิง ชีวิตคนเราแสนสั้น เกิดเช้าตายค่ำ ไม่อยู่ยงคงกระพันดั่งดวงตะวันที่สถิตฟากฟ้า หลังจากการเสียชีวิตของเสิ่นชิงเซวียน อีโม่เพิ่งจะตระหนักว่าอีกฝ่ายมีความสำคัญกับตนเองมากเพียงใด ปีศาจงูจึงออกตามหาคนรักมาตลอด เป็นเวลาเกือบสองร้อยปี ในที่สุดก็พานพบ ‘แม่ทัพใหญ่จี้จิ่ว’ ผู้อาจหาญแห่งแคว้น ความรักสุดลึกล้ำในอดีตชาติก่อเกิดรอยปานคล้ายงูกัดที่ข้อมือ  

เพราะการกลับชาติมาเกิดใหม่ทำให้นายเอกไม่มีความทรงจำของชาติที่แล้วหลงเหลืออยู่เลยสักกระผีก นับว่าสวรรค์เมตตาทว่ายังไร้ความปรานีนัก พวกเขาเจอกันช้าเกินไป แม่ทัพใหญ่ผู้นี้ได้ตบแต่งภรรยา รักใคร่ปรองดอง ซ้ำยังมีทายาทสืบทอดเกียรติตระกูลแล้ว ไม่มีเสิ่นชิงเซวียนอีกต่อไป มีเพียงจี้จิ่ว  

ถึงกระนั้นอีโม่ก็ไม่อาจยับยั้งใจที่มีต่ออีกฝ่าย ความรักอันเจ็บปวดของอีโม่สามารถแลกมาด้วยโทสะและความอัปยศอดสูของจี้จิ่วเท่านั้น แม้ว่าภายหลังท่านแม่ทัพจะทราบสาเหตุดังกล่าว แต่ด้วยเหตุผลหลายประการ จี้จิ่วไม่อาจรับความรักที่ปีศาจงูมีต่อตน  เขาคิดว่าอีโม่เพียงต้องการมองหาเงาของเสิ่นชิงเซวียนในร่างกายนี้ ต่อให้เขาทุ่มเทรักอย่างจริงใจไปแล้วมันอย่างไร? ถึงเขามีจิตปฏิพัทธ์ก็ไม่กล้าเอ่ยคำนั้นออกมา เขาหวังว่าอีโม่จะชอบ ‘จี้จิ่ว’ ไม่ใช่ ‘เสิ่นชิงเซวียน’ 

“อีโม่ ชาติหน้า เจ้ามาให้เร็วกว่านี้หน่อย” 

เพื่อแคว้น เพื่อครอบครัว บุรุษที่มากด้วยคุณธรรมอย่างเขาไม่สามารถละทิ้งสิ่งที่ตนแบกรับเพื่ออยู่เคียงข้างอีกฝ่ายได้ จี้จิ่วจึงเลือกที่จะผลักไสอีโม่ออกห่าง ยกทัพจับศึก อุทิศตนให้แก่ชาติบ้านเมือง ชื่อเสียงเรียงนามถูกจารึกลงหน้าประวัติศาสตร์ ท้ายสุดวีรกรรมต่าง ๆ ก็ถูกลืมเลือนจากผู้คน

ชาติที่สาม  - เขาคือ ‘หลิวเหยียน’ หลังจากจี้จิ่วพ่ายบนสนามรบและสิ้นชีพอย่างทรงเกียรติในฐานะแม่ทัพ ปีศาจงูตามเสาะหาดวงวิญญาณ ผ่านไปห้าสิบกว่าปี ครั้งนี้เขาพบกับ ‘หลิวเหยียน’ เด็กชายที่มีร่างกายอ่อนแอ สติปัญญาไม่สมบูรณ์เพราะสามจิต-เจ็ดวิญญาณเหลือเพียงหนึ่งจิตหนึ่งวิญญาณ แตกต่างกับสองชาติที่แล้วมาก ๆ ด้วยความที่สถานะครอบครัวของนายเอกยากจน ยามอีโม่ขอรับตัวอีกฝ่ายไปดูแลเอง บิดามารดาจึงไม่คัดค้าน  

ไม่มีเสิ่นชิงเซวียน ไม่มีจี้จิ่ว มีเพียงคนที่คอยวิ่งตามเกาะแกะชายอาภรณ์เอาแต่เรียกชื่อของเขาไม่หยุดหย่อน หลิวเหยียนผู้นี้ช่างจิตใจบริสุทธิ์ แสดงความรักในวิธีเรียบง่าย สามชาติสามภพเวียนวนอยู่กับความเสียใจ หมกมุ่นอยู่กับความหลงใหลในชาติที่ผ่านมา เขาเหนื่อยเหลือเกิน วันเวลาผ่านแล้วผ่านเล่า ความผิดหวังจาง ๆ เริ่มปรากฏ หลิวเหยียนใช่คนที่เขากำลังคิดถึงจริงหรือ สามชาติสามภพที่ผ่าน? เพื่ออันใดกันแน่ ชีวิตต่อไป เขายังต้องตามหาอยู่ใช่ไหม จนกระทั่ง.. 

สองร้อยปีก่อนเสิ่นชิงเซวียนพูดกับเขาว่า ข้าอยากแต่งงานกับเจ้า 

สองร้อยปีต่อมาเด็กโง่พูดกับเขาว่า ข้าอยากแต่งงานกับท่าน 

สองชีวิตแรกปีศาจงูไม่เข้าใจความรักและไม่สามารถแยกแยะความแตกต่างระหว่างเสิ่นชิงเซวียนกับจี้จิ่วได้ ชีวิตที่สามสอนให้เขารู้จักคำคำนั้น  

สปอยล์

ท้ายสุดปีศาจงูตัดสินใจละทิ้งทุกอย่าง พระเอกใช้พลังบำเพ็ญพันกว่าปีของตนเพื่อแลกเปลี่ยนความทรงจำกลับคืน หนึ่งปีต่อมาอีโม่สูญเสียพลังแล้วกลายเป็นงูธรรมดา ไม่มีความเป็นคน ไม่มีความทรงจำ ถึงอย่างนั้นหลิวเหยียนก็ยังอยู่กับงูตัวนี้ตั้งแต่เช้าจรดเย็น ไม่ห่างไม่ปล่อย จนวันหนึ่งมีคนผู้หนึ่งที่ติดค้างบุญคุณอีโม่ ก่อนตายจึงใช้วิญญาณ (สามจิต-เจ็ดวิญญาณ) ของตนเปลี่ยนอีโม่ให้กลายเป็นมนุษย์ ทั้งสองใช้ชีวิตจนแก่เฒ่าด้วยกัน 

นิยายนำเสนอ ‘ความรัก’ ของหนึ่งคนกับหนึ่งปีศาจซึ่งผูกพันกันถึงสามชาติภพค่ะ ทำเอาเราอิ่มเอมไปกับความรักหลายรูปแบบที่ปรากฏบนเนื้อเรื่อง ไม่ว่าจะ คนรัก ครอบครัว หน้าที่ บ้านเมือง นอกจากนั้นยังมีความเกลียดชัง ความลุ่มหลง ความเห็นแก่ตัว ความยึดติด สุดแสนจะชวนบีบหัวใจจนเผลอหลั่งน้ำตา น้ำเน่ามั้ยก็นิสนึงอะ เผชิญหน้ากับงูนี่นับว่าเป็นหนึ่งในนิยายวายชื่อดังของจีนเมื่อก่อนเลย ก็จะมีความไม่เมคเซ้นกับตรรกะเก่า ๆ โผล่มาบ้าง55555 แต่ละชาติที่นายเอกเกิดใหม่มีเนื้อหาเฉพาะตัวแถมยังสามารถเอามาถก แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับการกระทำของตัวละครและเนื้อเรื่องอีกด้วย แน่นอนว่ามีทั้งแง่ดีและแง่ลบ คนชอบก็จะชอบเลย คนเกลียดก็เกลียดไปเลย (เช่น ดิชั้นที่เกลียดการกระทำของพระเอกในชาติสอง แต่ขณะเดียวกันก็สงสาร)

หนึ่งชาติผ่านไป สองชาติผ่านไป สามชาติดำเนินมาถึง สิ่งหนึ่งที่ยังเหมือนเดิมคือพระเอก ปีศาจงูมีชีวิตยืนยาวต่างจากคนธรรมดา ชีวิตแรกไม่อาจเจ้าใจความหมายของรักอย่างถ่องแท้ เมื่ออีกคนเสียชีวิตไปถึงตระหนักแล้วออกตามหาคนรักเป็นเวลาหลายร้อยปี หนึ่งในฉากที่โด่งดังมากคือตอนที่งูตัวใหญ่เลื้อยรอบหลุมฝังศพในชาติที่สอง

สำหรับเรื่องนี้ ใช้ความชอบส่วนตัวเป็นเกณฑ์

พล็อต ★★★☆☆

ความฟิน ★★★☆☆

ความดราม่า ★★★★☆

ภาษา(ความยากง่าย)​ ★★★☆☆

รวมๆ ★★★☆☆ หรือ 7/10

• • • ทั้งนี้บทความนี้ก็เป็นเพียงแค่ความคิดเห็นจากรสนิยมการอ่านส่วนบุคคลเท่านั้น สามารถใช้เป็นส่วนหนึ่งประกอบกับการตัดสินใจได้แต่ไม่สามารถใช้เป็นบรรทัดฐานได้ทั้งหมด ถ้ามีพิมพ์ผิดหรือวกวนยังไงต้องขออภัยด้วยค่ะ