ชื่อเรื่อง : 扬书魅影 หยางซูเม่ยอิ่ง

ผู้แต่ง : 南风歌 หนานเฟิงเกอ

ยังไม่มีตีพิมพ์กับสนพไทย 

แนวชายชาย จีนโบราณ ยุทธภพจงหยวน กำลังภายใน Mpreg (ผู้ชายท้องได้) Dubious-consent  

เราไม่รู้ว่าควรจะใส่อะไรลงไปอีกทริกเกอร์แต่ละคนไม่เหมือนกัน เอาแค่ที่นึกออกและคิดว่าควรใส่แล้วกันนะคะ

arts belong to the artist/owner : U_攸燃 และ 吟耳汤

แฟนอาร์ตของนิยายขออนุญาตนักวาดทางดีเอ็มเอามาประกอบบทความแล้ว

เนื้อหาที่จะเล่าต่อไปนี้มีสปอยล์และมีอาจมีคำหยาบคายโผล่มาบ้าง

           ซ่งจงเหริน ผู้นำสกุลซ่งเกษียณตัวออกจากยุทธภพเมื่อหลายปีก่อนมาเริ่มต้นทำธุรกิจซึ่งประสบความสำเร็จและเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วไม่มีใครคาดคิดว่าม่านฝนที่เงียบสงบนี้จะนำมาซึ่งข่าวร้ายเพียงชั่วข้ามคืนทั้งสกุลถูกกวาดล้าง กลิ่นเลือดเคล้ากลิ่นอายของฝนเห็นชัดว่าการสังหารหมู่นี้ผู้ที่อยู่เบื้องหลังย่อมไม่ใช่ฝีมือคนธรรมดาแต่มีเป็นพวกมีวิทยายุทธการแก้แค้น ห้ำหั่น เรื่องของยุทธภพทางการไม่ข้องแวะ พวกเขาจึงทำการตรวจสอบเพียงเล็กน้อยและคดีนั้นก็ถูกวางกองกับคดีอื่นที่มีฝุ่นจับ

           ฉู่เฟยหยาง พระเอก ศิษย์เอกสำนักกระบี่ชิงเฟิงอันเก่าแก่ก่อตั้งอยู่เขาหลางเยวี่ยมาหลายร้อยปี ชื่อเสียงสำนักเลื่องลือทั่วยุทธจักคนมากมายให้ความเคารพชื่นชมอย่างสูง แม้ว่าพระเอกจะอายุเพียง 22 ปี ทว่าเรื่องวรยุทธ์กลับอยู่เหนือซิ่นไป๋ผู้เป็นเจ้าสำนักเลยเป็นที่ยำเกรงหลายส่วน

           พระเอกเดินทางกลับมาถึงสำนักก็ถูกหยวนคังโซ่ว (ผู้นำยุทธจักร สหายของเจ้าสำนัก) วานให้ไปสืบคดีสกุลซ่ง ซิ่นไป๋กับหยวนคังโซ่วเองเห็นว่าซ่งจงเหรินตอนอยู่บนยุทธภพไม่ได้มีความแค้นต่อใครเลยไม่รู้ตัวฆาตรกร แต่ช่วงสองสามวันที่ผ่านมามีข่าวว่าสกุลซ่งมีความสัมพันธ์กับนิกายเทียนอี ซึ่งนิกายนี้เนี่ยมีชื่อเสียงด้านลบ ถูกมองว่าเป็นพรรคมาร ธุรกิจสกุลซ่งขาวสะอาดจะไปเกี่ยวข้องกับนิยายชั่วร้ายเช่นนี้ได้ไง จากนั้นฉู่หยางเฟยจึงเร่งออกเดินทางเพื่อไปหาข้อเท็จจริง

           นิกายเทียนอีอยู่นอกด่านตั้งอยู่บนเขาชางหลาง มักจะทำธุรกิจผิดกฎหมาย เหี้ยมโหด ทารุณ ฆ่าและปล้นสะดมอยู่เสมอ มีเอี่ยวทุกอาชญากรรม ครั้งหนึ่งเคยมีชนเผ่าเร่ร่อนหลายเผ่าอาศัยอยู่ตีนเขา ตอนนี้เหลือแต่ความว่างเปล่าไม่ต้องกล่าวก็รู้ถึงสาเหตุ มีจอมยุทธ์ผู้เปี่ยมคุณธรรมจำนวนหนึ่งหมายกำจัดนิกายชั่วร้ายนี้แต่พวกเขาทั้งหมดไปแล้วไปลับไม่กลับมา ดีร้ายตายรอดไม่อาจทราบ เมื่อเวลาผ่านไปก็ไม่มีใครกล้ามางัดข้อมีปัญหา

           ที่นิกายเทียนอีมีตำแหน่งทูตซ้ายและทูตขวา นายเอกชื่อจวินซูอิ่ง เป็นทูตซ้าย อีกคนชื่อ ชิงหลาง เป็นทูตขวาซึ่งสองตำแหน่งนี้เปรียบเสมือนสองเสาหลักค้ำจุนนิกายด้วยความที่อำนาจประมุขเริ่มถดถอยอิทธิพลของพวกเขากลับยิ่งมากขึ้น (ประมุขนิกายตอนนี้มีลูกชายอยู่หนึ่งคน เป็นพวกไม่เอาไหนรู้แค่กินดื่มและเล่นพนันเท่านั้นแต่สมาชิกนิกายยังให้ความยำเกรงไม่กล้าล่วงเกินเพราะยังไงตานี่ก็ยังเป็นประมุขน้อย) เขตที่พักของทูตซ้ายแห่งนิกายเทียนอีอยู่ทางทิศประจิมของแท่นบูชาตอนนี้เจ้าของอาภรณ์ดำกำลังฟังลูกน้องรายงานเรื่องที่ตนสั่งให้ไปทำ ‘กวาดล้างสกุลซ่ง’

           ใช่ค่ะ ซ่งจงเหรินเคยบอกว่าเกษียณตัวออกยุทธภพแล้วก็จริง แต่ลับหลังลอบคบค้ากับจวินซูอิ่งให้นายเอกช่วยกรุยทาง ได้กำไรจากเงินมืดมาไม่น้อย ซ่งจงเหรินเองก็ช่วยค้นหาช่างตีเหล็กหลอมอาวุธ แลกเปลี่ยนค้าขายผลประโยชน์กัน นี่เป็นหนึ่งในเหตุผลว่าทำไมสกุลซ่งถึงประสบความสำเร็จอย่างรวดเร็ว ต่อมาอีซ่งก็เริ่มปลีกตัวออกห่างเมื่อรู้ว่าความทะเยอทะยานไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำของนายเอกนั้นไม่ใช่แค่ตำแหน่งประมุขผู้นำนิกายเพียงอย่างเดียวแต่เป็นทั้งยุทธจักรจงหยวน ท้ายสุดเลยถูกนายเอกใช้วิธีโหดร้ายล้างสกุล

           ปรากฏว่าลูกน้องรายงานว่ามีคนรอดหนึ่งคน นายเอกยิ้มเหี้ยมแล้วใช้พลังดึงร่างมาจัดการ ลูกน้องคนนั้นแห้งเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก จากนั้นโยนทิ้งให้ห่างลูกตาแล้วเรียกเกาฟ่างเข้ามาคุย (ด่า) เกาฟ่างนี่เป็น 堂主 ตำแหน่งหัวหน้าย่อยลงมาอีกควบตำแหน่งผู้ติดตาม (พวกเดียวกัน) ของนายเอก ชอบใส่เสื้อผ้าชาวเหมียวเจียงมีถักเปียผม ตามร่างกายมีเครื่องประดับเงินเยอะ ๆ 

↓ แปะป้าบแฟนอาร์ตเกาฟ่าง เซะซี่ขยี้ใจ เชี่ยวชาญพิษแถมยังใส่ชุดเผ่านอกด่าน โฮรวๆ

คลิกตัวละครที่มีอะไรม่วง ๆ กับพิษมากค่ะ ไม่รู้ทำไม ตั้งแต่อาเฉิงละ 

           สักพักมีคนเข้ามาตามนายเอกว่าประมุขนิกายต้องการพบ ไปถึงก็มีชิงหลางยืนรออยู่ตรงนั้นอยู่แล้ว พูดจิกกัดกันเล็กน้อยตามประสา อิประมุขท้องพลุ้ยก็มาถึงสรุปว่าอิประมุขสติที่เริ่มจะเลอะเลือนนี่ถูกชะนีในฮาเร็มคนหนึ่งแนะนำหมอเทวดามาให้ แล้วหมอก็ยืนยันว่ายาวิเศษที่จะทำให้อายุยืนอยู่ยงคงกระพันมีจริง ประมุขต้องการมัน พร้อมออกคำสั่งให้คนออกตามหามาให้ตัวเอง

           ไม่ถึงสองวันนายเอกล้มประมุขคนเดิมแล้วขึ้นตำแหน่ง "ประมุข/ผู้นำนิกาย" แทน เดิมทีนายเอกจะตามถอนรากถอนโคนชิงหลางด้วยแต่เกาฟ่างเกลี้ยกล่อมให้ใช้สันติเข้าหายังไงชิงหลางก็เป็นเพื่อน แถมชิงหลางยังพาคนของตัวเองออกไปจากนิกายทั้งหมดเห็นชัดว่าไม่มีเจตนาต่อสู้แย่งชิงเลยปล่อยไปก่อนเพราะสถานะของตัวเองยังไม่มั่นคง ไม่อยากหาศัตรูเพิ่ม คนที่นายเอกต้องกำจัดคือประมุขน้อยเศษสวะที่เคยอ่อนแอคนนั้น (ลูกน้องของนายเอกไปเจอมันฝึกวิชาพิสดารในถ้ำแต่จับไม่ทันหลบหนีไปก่อน)

           พระเอกควบม้าขาวจนถึงเขตสกุลซ่งที่เคยครึกครื้นแล้วได้เจอกับคนผู้หนึ่งท่าทางคล้ายยาจกมีสภาพมอมแมม พอยาจกรู้ว่าคนที่มาเป็นฉู่เฟยหยาง ศิษย์เอกจากสำนักกระบี่ชิงเฟิงก็ถลาเข้าไปเกาะขาร้องไห้ฟูมฟายใส่ ที่แท้ยาจกก็คือ ซ่งหลานอวี้ คนเดียวที่รอดจากการสังหารหมู่ พระเอกเลยเสนอให้หลานอวี้ตามกลับไปซ่อนตัวอยู่สำนักกระบี่ชิงเฟิงสักพัก ด้วยความที่ตาหลานอวี้เนี่ยเป็นคุณชายผู้เคยมั่งมีศรีสุขใช้ชีวิตบนกองเงินกองทองใช่ปะ พอถูกนิกายกวาดล้างเหลือตัวคนเดียวก็ไม่แคล้วมาระหกระเหเร่ร่อนอยู่ข้างนอก ตื่นกลัวจนแข้งขาสั่นแทบตลอดเวลาย่อมไม่ปฏิเสธข้อเสนอ

           หลังส่งซ่งหลานอวี้ที่สำนัก พระเอกเร่งออกเดินทางมุ่งสู่นอกด่านทันที ระหว่างทางพระเอกก็คิดเรื่องหยุมหยิม ไม่นานมานี้นายเอกเพิ่งจะชิงอำนาจประมุขผู้นำนิกายมา สถานการณ์ภายในย่อมเกิดความวุ่นวาย ขอเพียงสามารถสังหารจวินซูอิ่งหาได้เกรงกลัวนิยายเทียนอีที่กำลังเกิดการแก่งแย่งภายใน แม้ว่าเวลานี้นิกายยังไม่ถึงกับล่มสลายแต่ก็บอบช้ำไปหลายส่วนไม่เหนือบ่ากว่าแรงนักที่จะใช้โอกาสนี้จัดการ 

           พระเอกควบม้าทั้งวันทั้งคืนไม่หยุดพักจนกระทั่งมาถึงเขาชางหลางที่ตั้งของนิกาย ตามคาดสถานการณ์ที่นี่กำลังผันผวน แทบไม่ต้องใช้ฝีมือหรือความพยายามใด ๆ ในการแอบเข้าไปสังเกตการณ์ ใช้เวลาสองสามวันพระเอกก็รวบรวมข้อมูลทั้งหมดมา ไม่ว่าจะภูมิประเทศ คนเฝ้าประตูแต่ละทิศ ทุกอย่างที่จะอำนวยความสะดวกแก่ตนเอง แรกพบประมุขคนใหม่นิกายเทียนอีเป็นตอนอีกฝ่ายกำลังลงโทษลูกน้องที่ทำงานผิดพลาดอย่างเฉียบขาดบนลานฝึกวิทยายุทธ 

           มุมมองพระเอกบรรยายนายเอกว่า เป็นพวกกระหายเลือดเอาแน่เอานอนไม่ได้ กระทั่งเรื่องเล็กจนไม่มีค่าพอจะเอ่ยถึงกลับสามารถทำให้นายเอกเดือดดาลประหนึ่งกินรังแตนมา ฉู่เฟยหยางไม่เคยเห็นใครที่ไร้หลักธรรมนองคลองธรรมเช่นนี้มาก่อน ขัดกับนิสัยพระเอกมากไรงี้555555 คือ.. เราอยากบอกว่านิสัยนายเอกไม่ได้เป็นแบบนี้ตั้งแต่เกิดเลยนะ เจอเหตุการณ์บางอย่างมาเลยทำให้มีอารมณ์รุนแรง ไม่เชื่อใจคนอื่นยกเว้นเกาฟ่าง ปากร้าย ทำหน้าเหมือนเหม็นกลิ่นทีนตลอดเวลาแต่เรื่องบนเตียงก็ให้ความร่วมมือกับพระเอกดีนะ แค่ก 

           ฉู่เฟยหยางต้องการสังหารคนผู้หนึ่งแน่นอนว่านี่เป็นเรื่องง่ายเพียงพลิกฝ่ามือ ทว่าด้วยความที่ตัวพระเอกถูกอบรมขัดเกลาให้เติบโตอย่างชายชาตรีมาตั้งแต่ยังเด็กจึงเหยียดหยามพฤติกรรมหมาลอบกัดเช่นนั้นอยู่ไม่น้อย การลอบสังหารศัตรูสำเร็จหาใช่เรื่องที่น่ายกยอปอปั้น พ่อพระเอกคนนี้เรียกว่าเกือบจะครบสูตรผู้กล้ามากคุณธรรมบนนิยายกำลังภายในทั่วไปเลยค่ะ ด้วยเหตุนี้เองพระเอกจึงส่งจดหมายท้าประลองไปยังประมุขคนใหม่แกะกล่องของนิกายเทียนอีอย่างเปิดเผยตรงไปตรงมา

           บนนั้นปรากฏข้อความสั้นกระทัดรัดแต่ครอบคลุมทุกสิ่งที่จำเป็น เวลาสถานที่และชื่อ ‘เที่ยงวันที่สิบ ยอดเขาชางหลาง ฉู่เฟยหยางแห่งสำนักกระบี่ชิงเฟิง’ 

           วันประลอง ทั้งสองประจันหน้ากัน มีบทสนทนาเสียดสีเกริ่นก่อนฆ่ากันตายตามประสานิยายกำลังภายใน การประลองเริ่มขึ้นพระเอกไม่มีคำว่าออมมือเลยสำหรับพระเอกนายเอกเป็นภัยร้ายของยุทธภพนึกตรรกะพวกพรรคธรรมะในนิยายกิมย้งอะแบบอีมารพวกนี้ชั่วช้าข้าต้องกำจัดงี้ ท้ายสุดนายเอกแพ้อาการสาหัสเลือดกบปาก แต่ก็ดิ้นรนจนหลบหนีกลับมานิกายให้เกาฟ่างช่วยรักษาบาดแผล ใบหน้าและริมฝีปากของจวินซูอิ่งซีดเซียวเพราะสูญเสียเลือดมากเกินไป นายเอกแค้นมาก บันทึกชื่อพระเอกลงบัญชีหนังหมาละ เกาฟ่างเลยถามจะให้ส่งคนไปฆ่ามั้ย นายเอกก็ปฏิเสธ อยากให้พระเอกลิ้มรสความตายด้วยน้ำมือตัวเองมากกว่า

          ระหว่างนั้นคนในนิกายคนหนึ่งวิ่งเข้ามารายงานว่าอสุรกายบุกเข้ามา นายเอกงง ๆ ขมวดคิ้ว อสุรอะไรวะ นายเอกตามไปดูเห็นคนในนิกายถูกเล่นงานหลายคน พออสุรกายตนนั้นเห็นนายเอกก็พุ่งเข้ามา เกิดการปะทะกัน อสุรกายตนนี้คือประมุขน้อยคนที่ฝึกวิชาพิศดาร อสุรกายถูกเกาฟ่างแทงล้มลงบนพื้น + เตรียมปิดฉากด้วยฝีมือนายเอก นายเอกพูดส่งท้ายว่า “สวรรค์มีทางเจ้าไม่ไป นรกไร้ประตูเจ้าแส่เข้ามา“ ข้าจะสนองความตายให้เอง บายจ้ะ เล็งดาบที่หัวใจยังไม่ทันที่ปลายดาบจะสัมผัสกับผิวหนังก็เกิดบางอย่างขึ้นก่อน

           ชิงหลาง อดีตทูตขวาปรากฏตัวขึ้นบอกว่าตัวเองไม่ได้มาชิงตำแหน่งผู้นำนิกายแต่จะขอตัวอดีตประมุขน้อยกลับไป นายเอกไม่ยอม บอกว่ามีของสิ่งหนึ่งที่มันขโมยไป ชิงหลางเลยเออ ๆ คลำหาของที่ว่า ระหว่างนั้นชิงหลางก็ฉวยโอกาสซัดเข็มใส่นายเอก นายเอกไม่ทันตอบสนองเห็นแค่อิชิงหลางยิ้ม ๆ ไม่นานถึงรู้สึกตัวเพราะปวดบริเวณข้อมือจนแทบขาดใจ 

           นายเอกถูกอีเพื่อนตัวดีบังคับให้กลืนเม็ดบางอย่างลงคอ ยาเม็ดนี้แหละค่ะที่ทำให้นายเอกสามารถตั้งท้องได้ เป็นยาเม็ดเดียวกันกับที่ประมุขนิกายคนก่อนแทบพลิกฟ้าหา (แต่ผลลัพธ์มันไม่ใช่ยาต่ออายุที่ว่านั่น..) ชิงหลางหัวเราะใช้วิชาตัวเบากระโดดหายไปพร้อมอุ้มอสุรกายประมุขน้อยนั่นไปด้วย

↓ ชิงหลางหรือทูตขวา ปัจจุบันเป็นประมุขนิกายเทียนอี โคตรพ่อ พ่อที่แปลว่าผัว

           ฤทธิ์ของยาทำให้นายเอกรู้สึกเจ็บปวดและหนาวเย็น เดิมทีสูญเสียกำลังภายในไปเยอะหลังสู้กับพระเอกอยู่แล้ว เกาฟ่างผู้ติดตามแสนภักดีเลยพานายเอกไปยังถ้ำลับหลังเขาของผู้นำนิกายคนเก่า ด้านในมีน้ำพุร้อนที่ถูกสร้างขึ้นมันจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดและควบคุมความเย็น นายเอกกำชับไม่ให้บอกใครว่าตัวเองอยู่ที่นี่ 

           แล้วเกาฟ่างก็กลับไปที่นิกาย เจอจดหมายท้าประลองที่พระเอกส่งมาอีกฉบับเพื่อตัดสินแพ้ชนะภายในคืนนี้ แต่เกาฟ่างเป็นคนรับแทนละคือเกาฟ่างไม่ค่อยเป็นวรยุทธ์ เชี่ยวชาญด้านพิษมากกว่า ฮีเลยกะจะวางยาพิษพระเอกแทนเป็นหญ้าที่ชื่อ 鬼ๆ ซักอย่างลืมค่ะ555555 ซึ่งพิษนี้จะทำให้สูญเสียสติสัมปชัญญะชั่วคราว + กระตุ้นความต้องการทางเพศ

           แผนการของเกาฟ่างสำเร็จ น้องสามารถสร้างความเสียหายเล็กน้อยให้กับฉู่เฟยหยาง อย่างไรก็ตามกำลังภายในของพระเอกแข็งแกร่งกว่าที่คาดคิดทำให้หลบหนีไปได้ พระเอกซ่อนตัวอยู่ในความมืดรอคนของนิกายไล่ตามลงไปตีนเขา ส่วนตัวเองอ้อมไปทางด้านหลังเขาแทน บาดแผลบนไหล่ไม่ใช่ปัญหาใหญ่แต่ความร้อนรุ่มแผดเผาในร่างกายต่างหาก สายตาพร่าเบลอเดินคลำ ๆ จะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่ไปจนได้ยินเสียงน้ำไหลเบา ๆ หาทางเข้ามาภายในถ้ำจนได้ 

           ตามคาด ป๊ะกับนายเอก ตอนอ่านแบบกุว่าแล้ว กุว่าแล้ววว นายเอกเห็นพระเอกก็ตะโกนชื่อศัตรูคู่แค้นเสียงดังสะท้อนถ้ำด้วยความตกใจและหวาดกลัวเล็กน้อย คิดว่าแม่งเอ๊ยร่างกายตัวเองตอนนี้เอาตัวรอดจากฉู่เฟยหยางไม่ได้แน่ ๆ แต่พอมองอีกฝ่ายก็รับรู้ได้ว่าพระเอกถูกพิษมา นายเอกเลยเย้ยหยัน 

           แรก ๆ จะฆ่ากันอีกแล้วพิษนี่ก็ทำงาน พระเอกถูกพิษร้อนมา นายเอกถูกพิษเย็นสองสิ่งดึงดูดเข้าหากัน (ไหนจะนายเอกเปลือยอยู่ก็ช่างกระตุ้นอารมณ์โดยที่ไม่รู้ตัว) แล้วก็ป้ามป้ามป้ามฉากถูกตัดออก (หาคัทไม่เจอ นิยายเก่ามาก) หลังคืนนั้นพระเอกก็หลบหนีออกมาจากนิกาย ทีแรกตั้งใจจะฆ่านายเอกแต่พอเห็นร่างในอ้อมกอดตัวเองกลับไม่กล้าลงมือ รู้สึกแปลก ๆ ยุบยิบในหัวใจพูดไม่ออกอธิบายไม่ได้หาข้อแก้ตัวให้ตัวเอง บอกนายเอกแค่ว่าเมื่อไหร่ที่นายเอกเหยียบแผ่นดินจงหยวน จะฆ่าทันที อย่าลืมว่า นิกายเทียนอีตั้งอยู่นอกด่านนา

           จากนั้นนายเอกก็ท้อง เริ่มแรกยังไม่รู้ตัว อาการเริ่มแสดงขึ้นทีละลำดับ จวินซูอิ่งคิดว่าหลังกลับจากถ้ำ กำลังภายในเขาจะฟื้นตัวในไม่ช้าแต่นี่มันอะไร? เหมือนมีหลุมลึกอยู่ในช่องท้องกลืนกินพลังของเขาไป นายเอกรู้สึกได้ว่าพลังภายในไม่ได้หายไปแต่แค่เอามาใช้ไม่ได้ 

           หลังจากนั้นนายเอกก็รู้ตัวว่าท้องหลังอาเจียนออกมาหลายต่อหลายครั้ง เกาฟ่างที่วิ่งมารายงานเรื่องชิงหลางซ่องสุมกำลังคนมีความเคลื่อนไหวก็รีบเข้ามาดูอาการ ตรวจสภาพชีพจรของนายเอกคือ "ตั้งครรภ์" นายเอกจะเอาเด็กออกก็ไม่ได้เพราะทารกดูดซับพลังของคนเป็นแม่เพื่อปกป้องตัวเอง ถ้าเอาเด็กออกพลังทั้งหมดก็จะหายไปด้วยนายเอกกรีดร้องสบถด่าฟ้าด่าดิน

           นี่คิดว่าไม่ใช่ความผิดพระเอกด้วยอะ คนที่ทำให้นายเอกท้องได้ก็คือเพื่อนนายเอก แต่คนทำที่นายเอกท้องก็คือพระเอก แต่พระเอกมันก็ไม่ได้มีเจตนาจะมีเซ็กส์กับนายเอกแต่แรกไง๊!  เพราะพระเอกก็ถูกคนสนิทนายเอกวางยามาอีกที ลูกน้องนายเอกก็คิดไม่ถึงว่าพระเอกจะเข้าไปหลบในถ้ำ ต่างคนต่างถูกกระทำ งงมั้ย พอ ๆ อย่างที่เปรยไปว่าขี้เกียจพิมพ์ดิสคัส จะกล่าวว่าเป็น rape ก็ไม่ถูกทีเดียวเพราะพระเอกถูกยาพิษไม่มีสติ ไม่ได้เจตนา เราเลยคิดว่าน่าจะ dub-con มากกว่าค่ะ 

           ระหว่างที่นายเอกมีสภาพที่อ่อนแอ ชิงหลาง อดีตทูตขวา (และเป็นสหายของนายเอก) ก็กลับมาชิงตำแหน่งประมุขนิกาย ต่อสู้ฟาดฟันกันจนพบว่าจวินซูอิ่งกำลังท้องทำให้ไม่มีพลังมากพอที่จะชนะ ด้วยความเป็นเพื่อนกันมาก่อนอะเนอะ ชิงหลางรู้ว่านายเอกเป็นคนที่เก่งมากคนหนึ่งแต่อยู่ ๆ กลับใช้กำลังภายในได้ไม่หมดแถมยังอ่อนแอลงเลยอาศัยจังหวะคว้าแขนมาคลำชีพจร 

           ชิงหลางแอบตกใจน้อย ๆ แค่เสี้ยววิ นายเอกยอมแพ้ไม่ให้อีกฝ่ายพูด "คำนั้น (เดาว่าคำว่าท้อง)" ออกมา นายเอกเสนอว่าจะตำแหน่งยกให้หมดแล้วตัวเองจะหายไปไม่เหยียบนิกายเทียนอีอีก แล้วเหมือนชิงหลางจะถามว่าพ่อเด็กคือใครมั้งนะตามนิยายมันบรรยายจากมุมมองที่สามว่าอยู่ ๆ จวินซูอิ่งพูดชื่อ ฉู่เฟยหยาง ขึ้นมาเสียงดัง สุดท้ายชิงหลางก็ไม่ได้ปล่อยนายเอกไป (ฮีบอกว่าแค่ไม่ฆ่า ไม่ใช่ปล่อยตัว) แล้วนายเอกก็ถูกนำตัวมาขังที่คุก

           ชิงหลางต้องการให้นายเอกขโมยไข่มุกเพื่อแลกกับยาแก้พิษ (ถ้าจำไม่ผิดเป็นไข่มุกของสกุลเหมย) และคนที่คุ้มครองไข่มุกไม่ใช่ใครอื่นนอกจากฉู่เฟยหยาง แน่นอนว่าเรื่องนี้ชิงหลางก็รู้แต่ยังส่งนายเอกไป คืนนั้นนายเอกถูกพบเข้า พระเอกยังไม่รู้ว่าคนที่บุกรุกมาคือนายเอก

           ปลายมีดสะท้อนแสงจันทราใกล้เข้ามา นายเอกหลับตาตะโกนไปว่า เจ้าฆ่าเข้าไม่ได้ ฉู่เฟยหยาง! พ่อพระเอกชะงักไป เสียงนี้พระเอกไม่มีวันลืม เฟยฟยางถาม ทำไม ข้าบอกแล้วใช่ไหมว่าถ้าเจ้ากล้ายุ่งเกี่ยวยุทธภพจงหยวน ข้าจะฆ่าเจ้า แต่นายเอกก็ไม่กล้าตอบ repeat คำว่า เจ้าฆ่าข้าไม่ได้ + เจ้าจะต้องเสียใจ เข้าใจนะ จะให้พูดว่าเพราะข้าท้องกับเจ้าข้ามีลูกกับเจ้ามันก็แปลกหน่อย ศักดิ์ศรีค้ำคอด้วย มีคนมาสมทบพระเอกเพิ่ม นายเอกอาศัยจังหวะนั้นวิ่งหนี

           นายเอกเอามือกุมอกย่องเดินอย่างระแวดระวังบนถนน สักพักภาพตรงหน้าก็เริ่มเบลอแล้วเป็นลมล้มพับไป ตื่นมาอีกทีอยู่บนเตียงในโรงเตี๊ยม แผลบนร่างกายก็ถูกปฐมพยาบาลพันผ้าเรียบร้อยหมดจด ไม่ทันจะคิดอะไรเสียงฝีเท้าก็ดังขึ้น นายเอกแกล้งหลับต่อแล้วแอบมอง เจ้าของแผ่นหลังกำลังวางถ้วยยาบนโต๊ะ — ฉู่เฟยหยาง นายเอกแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง พอพระเอกหันหลังกลับมาเห็นสายตาของนายเอกมองตัวเองอยู่ (นายเอกแกล้งหลับไม่ทัน ช็อก5555) ก็ตัวแข็งทื่อ เลิ่กลั่กๆๆ กระแอม “เจ้าตื่นแล้ว” แน่นอนว่าไม่มีปฏิกิริยาตอบรับกลับมา พระเอกถอนหายใจสารภาพว่า ‘รู้แล้ว’ รู้เรื่องที่นายเอกท้องลูกตัวเองพร้อมกับต้องการรับผิดชอบการกระทำ

           ด้วยนิสัยพระเอกจอมยุทธ์ผู้มีคุณธรรม บอกเลยว่าจะอ่านเรื่องนี้ต้องนึกถึงตัวละครนิยายเก่า ๆ นิสัยสุดโต่งเข้าไว้ ฉะนั้นช่วงนี้ยังไม่มีความรักมาเกี่ยวข้องค่ะ แค่รู้สึกว่าเป็นสิ่งที่ควรทำเลยหาข้าวหายามาให้นายเอก กำชับเป็นข้อความสั้น ๆ ว่า อย่าคิดจะหนี นายเอกดูอืมอือว่าง่าย ความจริงเป็นเพราะแค่ยืนก็เซแล้ว สภาพนี้ยังไงก็หนีไม่พ้นสายตาจอมยุทธ์ฉู่ผู้เก่งกาจหรอก 

           พอพักฟื้นดีขึ้นบ้างมีแอบย่องจากห้องสุดท้ายถูกพระเอกขวางอยู่ดี ช่วงที่ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันมีฉากน่ารัก ขำโปกแทรกเป็นระยะ อย่างเช่นนายเอกดูจะเหวี่ยง (นิสัยเดิมก็อารมณ์ร้ายแหละแต่เพิ่มระดับตามประสาคนท้อง) เถียงกันพักหนึ่ง พระเอกเป็นคนยอมอ่อนลงก่อนแต่ก็ใช้ไม้แข็ง สกัดจุดนายเอกให้อยู่กับที่ให้นายเอกบ่นรอที่ห้องพักแล้วตัวเองก็เดินออกจากโรงเตี๊ยม 

           พระเอกไปร้านขายยาถามทุกอย่างเกี่ยวกับการคนท้องการดูแล การให้อาหาร ให้น้ำ ให้ยา ก่อนจะนึกขึ้นได้เลยถามเจ้าของร้านยาประมาณว่า เป็นปกติหรือเปล่าถ้าคนท้องจะมีอารมณ์งุ่นง่านหงุดหงิดง่ายดูอันตรายขู่ฟ่อ ๆ ไรแบบนั้น (ฮีนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าที่ยืนเถียงกันนายเอก) 5555555555 พระเอกอย่างเด๋อ555555 พอได้ดูแลได้เรียนรู้ตัวตนของนายเอกพระเอกก็ค่อย ๆ ตกหลุมรัก ต้องการที่จะช่วยเหลือให้ความทะนุถนอมหวงแหนตลอดจนผ่านเรื่องราวบนยุทธภพนานัปการด้วยกัน ที่เล่าไปนี่แค่ 10 % ของเรื่องนะคะ ยังมีอย่างอื่นให้ติดตามอยู่ว

           นิยายเรื่องนี้เก่าพอสมควรค่ะ ตั้งแต่ปี 2009 หลัก ๆ เป็นแนวกำลังภายในแท้ ๆ (อู่เสีย) กับ Mpreg (ผู้ชายท้องได้) เอ.. น่าจะบวก gayniverse ไปด้วยได้หรือเปล่าไม่แน่ใจเพราะคู่ชายชายเรื่องนี้เยอะนะคะฟีลประมาณลำนำวิหคอะที่มีคู่เกย์เยอะ 

           เราบังเอิ๊ญญเจอมาเลยลองอ่านดูปรากฏว่าฉากของนิยายมีกลิ่นอายฉากกำลังภายในยุคเก่า การดำเนินเรื่องเร็วไม่ยืดเยื้อ ช่วงแรกจะเน้นบรรยายสลับเหตุการณ์ระหว่างพระเอกกับนายเอกจนกระทั่งมาพบกันแต่ส่วนใหญ่ก็เน้นไปที่ตัวนายเอกมากกว่า ข้อเสียของเรื่องนี้คือ "สั้น" ค่ะ บางตอนบนจิ้นเจียงมีไม่ถึง 800 ตัวอักษรด้วยซ้ำ คือมารู้ทีหลังมานักเขียนตัดเนื้อหาบนเว็บออกไม่ได้ตัดแค่ฉากเรทอย่างเดียวนะเลยทำให้ตัวอักษรในแต่ละตอนดูน้อยแล้วแหว่ง ๆ 

พระนายมี dynamic ประมาณนี้555555 ตัวแดง 攻 พระเอก ตัวเขียวกลม 受 นายเอก

ตัวจีนแปลว่า ยอดรัก ข้าผิดไปแล้ว *ทำตาหมาน้อยสำนึกผิด* 

           จุดเริ่มต้นความสัมพันธ์กับสิ่งที่ผูกความสัมพันธ์ของพระนายเรื่องนี้ถือว่าเป็นสิ่งที่ไม่น่ามาลงเอยกัน พระเอกเป็นวีรบุรุษของยุทธภพผู้มากคุณธรรม ส่วนนายเอกเป็นฝ่ายอธรรม แต่แล้วด้วยบุพเพอลวนหรืออะไรก็ไม่ทราบ (บุพเพที่ชื่อว่าอีชิงหลาง อีเพื่อนตัวดี) ทำให้เกิดเรื่อง "คืนนั้น" ขึ้นมาแถม "บังเอิญ" ว่ายาที่นายเอกถูกอดีตสหายบังคับให้กลืนลงคอก่อนหน้าดันส่งผลให้นายเอกสามารถตั้งครรภ์ได้ พระเอกรู้ว่านายเอกท้องเพราะเรื่องคืนนั้นส่วนหนึ่งก็ตั้งใจจะช่วยเรื่องพิษและรับผิดชอบ พระเอกมันมารับผิดชอบเพราะรู้สึกว่าเป็น สิ่งที่ควรทำ ไม่ใช่ เพราะความรัก อะ

           เรื่องความรักพระนายจะค่อยเริ่มพัฒนาทีหลังจากตรงนี้ไปค่ะ ไม่ได้น้ำเน่ามากเพราะนิสัยของนายเอกด้วยแหละ สิ่งที่น่าสนใจสำหรับนิยายคือตัวละครจะพัฒนาความไปในแนวทางไหน ยังไง พระเอกคนดี๊คนดีนิสัยถอดแบบมาจากพวกนิยายกำลังภายในทั่วไปที่พระเอกเป็นคนดีชิบหัยอะ ตรรกะพวกจอมยุทธ์ฝ่ายธรรมะ พระนายเรื่องนี้นี่ขาวกับดำของแท้เลยค่ะ ถถถ พระเอกจะรับมือกับนายเอกยังไงในเมื่อแรกเริ่มเดิมทีทั้งสองคนไม่ได้มีความรู้สึกดี ๆ ต่อกันเลย

           คนหนึ่งเป็นศิษย์สำนักกระบี่ชื่อดังคนให้ความเคารพทั่วยุทธจักร มารักกับ (อดีต) ประมุขฝ่ายตรงข้ามที่ถูกด่าปาว ๆ มาเป็นมารร้ายต่ำช้า ชาวยุทธ์ส่วนใหญ่มองว่ามันไม่เหมาะสมไง สารภาพว่าอ่านแล้วนึกถึงพ่อแม่ของเตียบ่อกี้นิด ๆ ค่ะ เรื่องนี้พระเอกรู้สึกก่อนนะคะ นายเอกต้องใช้เวลาหน่อย อะไรอะไรมันถึงเข้าที่เข้าทาง นิสัยนายเอกก็เป็นพวกหัวแข็งแต่พักหลังพอเป็นแม่คนก็อ่อนโยนเป็นน้า เป็นคนดีขึ้นอะ พระนายมีลูกด้วยกันสองคนผู้ชายทั้งคู่ ชื่อ ฉี กับ หลิน ใช้แซ่พ่อ 楚 ฉู่ฉี กับ ฉู่หลิน เอาชื่อมาจาก 麒麟 (ฉีหลิน) หรือ กิเลน ฉู่ฉีเป็นลูกชายคนโต ฉู่หลินลูกชายคนที่สอง นิสัยคนพี่ได้แม่มา มีชีวิตชีวา พละกำลังล้นเหลือ คนน้องขรึมได้พ่อ 555555 น่ารักทั้งคู่ แน่นอนว่านิยายเรื่องนี้จบดีค่ะ

           ถ้าไม่ซีเรียสความสมเหตุสมผลไรมากมาย สำหรับเรานิยายเรื่องนี้ก็คุ้มค่าแก่การอ่านเพื่อความบันเทิงอีกเรื่อง เป็นแนวยุทธภพที่อ่านง่ายอะ ไม่เครียด อ่านสบายเคี้ยวง่าย เออนิยายเรื่องนี้มีเล่มต่อนะ 晓星孤屿 แล้วก็ 风雨无极 รวมเล่มนี้ก็ 3 เล่ม เผื่อใครสงสัยทำไมชิงหลางโผล่มาที่นิกายเทียนอีอีกรอบหลังนายเอกขึ้นตำแหน่ง ด้านล่างจากก็นี้มีสปอยล์เหนือสปอยล์ 555 สปอยล์เรื่องชิงหลาง

           ชิงหลางกลับมาช่วยอสุรกายหรือก็คืออดีตประมุขน้อยคนนั้น คนคนนั้นมีนามว่า เยียนฉี เป็นลูกของอดีตประมุข คนที่ว่าเป็นพวกไม่เอาไหนรู้แค่กินดื่มและเล่นพนันนั่นแหละ เพราะเป็นลูกไม่เอาไหนแต่อยากแก้แค้นจวินซูอิ่ง เยียนฉีไม่ลังเลที่จะฝึกวิชาพิษพิศดารจนกลายมาเป็นอสุรกาย/สัตว์ประหลาด แล้วพลิกล็อคมากเยียนฉีเป็นคนที่ชิงหลางรัก รักลึกซึ้งด้วย เป็น 深爱 รักลึกล้ำ (วาสนาตื้นเขิน55555 ว้าย นก นก นก) ได้ชิงหลางช่วยรักษา ดูแล กลับมาเป็นผู้เป็นคนเหมือนดิม เยียนฉีซึ้งในบุญคุณไหนจะใจบางเพราะตาชิงหลางประคบประหงมอีกเลยชูวับชูวับ คู่กัน อ้อ จากนั้นเยียนฉีไม่ได้ชิงชังต่อนายเอกอีกต่อไปแล้ว

↓ แฟนอาร์ตคู่ชิงหลาง x เยียนฉีค่ะ

           และ และเกาฟ่างก็มีคู่ค่ะคุณ!! เกาฟ่างเป็นคนสนิทและญาติพี่น้องคนเดียวที่เหลืออยู่ของจวินซูอิ่งอะ เก่งเรื่องพิษกะทักษะการแพทย์ เป็นคนที่อ่อนโยนคนหนึ่ง หลังจากที่นายเอกถูกชิงหลางแย่งตำแหน่งประมุขแล้วถูกจับขัง ฮีหมดหนทางแล้วไปขอความช่วยเหลือจากใครพอรู้ว่าคนที่ต้องประมือด้วยคือชิงหลาง เขาก็พากันโบกมือลาหยอย ๆ 

           เลยแบกหน้าลอบเข้ามาที่สำนักกระบี่ชิงเฟิงจะเล่าแล้วขอให้ฉู่เฟยหยางช่วยไงแต่ไม่ทันไรก็ถูกซ่งหลานอวี้ (คนที่พระเอกเจอตอนต้นเรื่อง) ชี้ตัวว่าเป็นคนจากนิกายเทียนอีเลยต้องสู้กับ ซิ่นไป๋ เจ้าสำนัก จนได้รับบาดเจ็บสาหัส คนที่ช่วยเกาฟ่างไว้ก็คือ ซิ่นอวิ๋นเซิน ลูกชายของซิ่นไป๋นี่แหละ ซึ่งภายภาคหน้าน้องอวิ๋นเซินก็จะกลายมาเป็นเจ้าสำนักกระบี่แทนพ่อ แน่นอนว่า เกาฟ่าง เป็น รับ ค่า มีเรื่องแยกของคู่นี้อยู่แต่เรายังไม่ได้อ่านเลยค่า แหะ ๆ เห็นว่ามีลูกด้วยกันหนึ่งคนด้วย < สปอยล์พอสมควรแหละ ใครใคร่รู้ก็ครอบดำ

จบค่ะ ไม่รู้จะเล่าอะไรต่อละ

เรื่องอื่นที่เคยเล่าบ้างก็ http://minimore.com/b/ffhkT

• • ทั้งนี้รีวิวอันนี้ก็เป็นเพียงแค่ความคิดเห็นจากรสนิยมการอ่านส่วนบุคคลเท่านั้น สามารถใช้เป็นส่วนหนึ่งประกอบกับการตัดสินใจได้แต่ไม่สามารถใช้เป็นบรรทัดฐานได้ทั้งหมด ถ้ามีพิมพ์ผิดหรือวกวนยังไงต้องขออภัยด้วยค่ะ