เรื่อง : ดูแลด้วยใจ

ผู้แต่ง : ลูซิน

สำนักพิมพ์ : Begonia Publishing

Genre : Slice of Life / Romantic Comedy / ชาย-ชาย

  * รีวิวต่อไปนี้อาจมีบางส่วนที่สปอยล์เนื้อหา

อิทธิ หรือตอง ฟรีแลนซ์สายกราฟฟิกดีไซเนอร์ใช้ชีิวิตในแต่ละวันไปเรื่อย ๆ กิจวัตรแต่ละวันไม่ต่างจากเดิม ทำงาน ดูแลครอบครัว ใช้ชีวิตไปเรื่อยเปื่อย เดินผ่านเส้นทางเดิมๆในซอยวัดนวลราม แต่ความจำเจก็เปลี่ยนไปเมื่อเขาว่าอาม่าเข้าร้านขายยา "เภสัชดูแลด้วยใจ" และพบกับเภสัชกรคนนั้น...กุลวัต หรือกุล คนที่เขาจำได้ไม่ลืมว่าเป็นรุ่นพี่ข้างห้องเมื่อสมัยเรียนมัธยม เป็นคนที่เขาแอบชอบ และเป็นคนที่เขาตั้งใจสารภาพรักเมื่อ 10 ปีก่อน 

แล้วตองก็พบว่า แม้ผ่านไปนานแค่ไหน ความรู้สึกของเขาที่มีต่อพี่กุลนั้นไม่เคยจางไปเลย

นานแล้วเหมือนกันที่เราไม่ได้อ่านเรื่องแนว romantic comedy แต่ถ้าเป็นเกี่ยวกับการแอบรักในวัยเด็ก แล้วโตมาได้กลับมาเจอกันอีกครั้งนี่เราค่อนข้างจะชอบมากพิเศษเป็นการส่วนตัวครับ ใจบาง ?

อ่านแล้วเหมือนได้นั่งดูการใช้ชีวิตในแต่ละวันที่ธรรมดาแต่ไม่ธรรมดาของตองกับกุล คนหนึ่งเป็นเภสัชกร อีกคนเป็นฟรีแลนซ์กราฟฟิกดีไซเนอร์ ดูเผิน ๆ น่าจะไม่ได้โคจรมาเจอกันอีกครั้ง แต่เพราะอาม่า (สายบวก) ที่ตองต้องดูแลเรื่องโรคเบาหวาน และเข้าร่วมโครงการร้านยาในชุมชน ทำให้พวกเขาได้เจอกัน ความรักที่ธรรมดา แต่ยิ่งใหญ่และอบอุ่นก็เกิดขึ้นอีกครั้งระหว่างพวกเขา ? 

ระหว่างที่อ่านก็ลุ้นกับตองไปด้วย ได้เป็นกำลังใจให้ตองที่สับสนในตัวเอง ไม่เข้าใจในตัวเองเรื่องที่ชอบผู้ชาย ช่วงแรกก็คิดว่าตัวเองแปลก โอเคหรอกับการที่เขาชอบพี่กุล นี่คือความแตกต่างระหว่างตองกับกุล เพราะกุลรู้ตัวเองอยู่แล้วว่าชอบผู้ชาย และเขาก็อยากทำความรู้จักกับตอง 

เรื่องนี้ตัวละครไม่มีใครที่เพอร์เฟ็กต์ ทั้งตองและกุลก็มีความลับของครอบครัวที่ไม่อยากให้ใครรู้ แต่พวกเขาก็ค่อย ๆ เรียนรู้ คอยช่วยพยุงกันและกันให้ผ่านอุปสรรคในชีวิตและจิตใจไปด้วยกัน ไม่ใช่เรื่องของ 2 คนนี้ แต่ยังมีเหตุการณ์ของสมาชิกในชุมชนซอยวัดนวลราม เรื่องราวของเพื่อนตอง ประเด็นเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เป็นประเด็นในสังคมและเป็นประเด็นในครอบครัว เรารู้สึกว่า ว้าว ... สมชื่อเรื่อง "ดูแลด้วยใจ" จริง ๆ ครับ

สิ่งที่เราประทับใจมาก ๆ ...คือ "อาม่า" ครับ อาม่าสายบวกมาก ๆ 555555555 เป็นเอฟซีอาม่าเลยครับ อาม่าของตองเป็นแม่ของพ่อของตองที่มาอยู่บ้านเดียวกับตอง ดูแลต้องกับน้องสาวแล้วก็แม่ของตองที่ป่วย แกอายุมากแล้ว แต่ความเฟี้ยวฟ้าว และความทันสมัยของแกไม่แพ้หลานเลยครับ ทั้งติดซีรี่ย์ ทั้งเข้าใจที่ตองชอบผู้ชาย และความกล้าได้กล้าเสียในเรื่องความรัก

เราชอบปกมากเลยครับ สีสันสดใส และดึงดูดสายตามาก ๆ จนพออ่านจบเรื่องก็เข้าใจแล้วว่าทำไมที่ปกหลังถึงมีรูปดอกลาเวนเดอร์ (จุดเริ่มต้นความสัมพันธ์แบบที่เหมือนไม่รู้จักฉันไม่รู้จักเธอ แต่จริง ๆ แล้วก็แอบสนใจอยู่นะ ?)