เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Monkey's Life -- อะไรๆ ก็ลิงimonkey7th
ถ้า "เขียนจดหมายหาตัวเอง" --หนึ่งวันก็ยังดี--
  • ถึงคุณ –ตัวผมเมื่อปีที่แล้ว--
     
           ผมได้รับพรมาอย่างหนึ่ง คือ การเป็นอะไรก็ได้ ทำอะไรก็ได้ ในหนึ่งวัน ผมคิดว่ามันน่าจะดีกว่าถ้าหากผมเลือกเป็นข้อความ ตัวอักษร คิดว่ามันคงสามารถจดจำและเตือนใจตัวเองได้ ผมหมายถึงตัวคุณ ดีกว่าจะไปทำอย่างอื่นแล้วมันเลือนหายไป จึงตัดสินใจใช้พรที่มีค่า เขียนจดหมายย้อนกลับมาหาคุณ -ตัวผมเมื่อปีที่แล้ว- 

    ผมไม่ได้มาบอกว่า เลสเตอร์จะได้แชมป์พรีเมียร์ลีคหรอก เพราะหากมันดีต่อคุณ คุณคงทำอะไรสักอย่าง และผมรวยไปแล้วในตอนนี้ เท่าที่เห็น มาม่ายังคงซุกอยู่ในตู้และออกมาทักทายผมทุกเย็น

    ผมรู้ดีว่าตอนนี้คุณกำลังขมักเขม้นหัดขีดเขียนบล๊อกอย่างสนุกสนาน คุณไม่ได้หวังรายได้ หรือชื่อเสียง คุณทำเพื่อความสนุกสนานอย่างแท้จริง มันเป็นโมงยามที่แสนมีค่าอย่างที่สุดที่คุณประสบพบเจอมา ผมจะบอกว่า ผ่านมาหนึ่งปีในตอนนี้ คุณกำลังเขียนนิยายของตัวเอง มีคนสนับสนุนคุณ ชื่นชอบงานคุณ และเอาใจช่วยให้คุณจะประสบความสำเร็จ... หวังว่ามันจะเป็นข่าวดีสำหรับคุณในตอนนั้น แต่เมื่อคุณเดินทางมาเป็นผมในตอนนี้ คุณรู้สึกว่า แม่งโครตยากเลย 

    โอ๊ะ คุณอาจสงสัย ว่าคุณมาเขียนนิยายได้อย่างไร ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้คุณกำลังอ่านบทความบันดาลใจอย่างไม่ลืมหูลืมตาและกระหน่ำเขียนแนวกำลังใจมันราวกับคุณเป็นพี่น้องกับ สตีฟ จ๊อบส์ แต่ถึงกระนั้นคุณก็คงยินดีมากมายตามที่กูรูหลายท่านสอนคุณ "ให้ยินดีแม้เรื่องเล็กน้อย" 

    ผมจึงอยากเตือนคุณก่อน ว่าอย่าพึ่งดีใจ โลดเต้นเป็นคนถูกหวยหุ้น อย่าคิดบวกโลกสวย ตามสภาวะจิตใจของคุณในตอนนี้ เพราะคุณจะยังไม่สำเร็จอะไรเลย ยังค้างเติ่ง เท้งเต้ง ไร้ขอนเกาะ ลอยคอ บนความเชี่ยวกรากของกระแสอักษร ยังสับสนและถามตัวเองอยู่เสมอว่าทำอะไรอยู่ เมื่อคุณเดินทางมาเป็นผมตอนนี้คุณจะเหนื่อยยากกับปัญหาที่รายล้อม


     ผมกำลังขู่คุณอยู่หรือเปล่า? 


    ขอบอกว่าคุณก็อย่าพึ่งคิดลบ กับสิ่งที่ผมบอกคุณไปตะกี้นี้ จนทำให้คุณเลิกหัดขีดหัดเขียน เลิกเรียงร้อยอักษร เพราะถึงแม้ผมสับสน ไม่แน่ใจ และยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าปลายทางจะเป็นเช่นไร แต่ผมในตอนนี้ก็มีความสุขมากมายที่ได้เดินดุ่มบนเส้นทางสายน้ำหมึกและแป้นพิมพ์ มีพลังขับดันและความอยากไปให้ถึงบางจุดที่ใฝ่ฝัน 


    มันเป็นความฝันของคุณที่ยังไม่รู้ หรือผมเองก็ไม่รู้ 
    ว่ามันจะสำเร็จหรือไม่ แต่สปอยล์ไว้ก่อนเลย 

    ว่ามันฟินมาก





    เรื่องต่อมาที่ผมอยากบอก คุณจะได้มิตรภาพที่คุณไม่เคยคิดว่าคุณจะได้ 

    ตื่นเต้นละสิ... 

    มันเป็นมิตรภาพที่คุณไม่คิดฝันว่าจะได้ เป็นมิตรภาพออนไลน์ในแบบที่คุณไม่อยากเชื่อ ตอนนี้คุณเริ่มรู้จักกับบางคนแล้ว แต่คุณก็ไม่เชื่อว่าเขาเหล่านั้นเป็นเพื่อนคุณ คุณคิดว่ามันเป็นเพียงกระแสไฟที่เข้ารหัส 0 1 1 0 ที่เรียงร้อยสลับไปมา ทำให้คุณพบปะ พูดคุย ยิ้ม หัวเราะแล้วผ่านเลยไป 

    คุณเก็บรักษามันไว้ให้ดี -ความจริงคุณเก็บมันไว้ดีมากนะรู้ไหม- เพราะเขาเหล่านั้นจะนำพาคุณมาเป็นผมในวันนี้ วันที่มีความสุขอย่างสนิทใจกับเขาเหล่านั้น ผมไม่อยากเอ่ยชื่อว่าเขาเหล่านั้นเป็นใคร หากบอกไปแล้ว กลัวคุณไปทำตัวสนิทแบบกระโตกกระตาก อาจทำให้เขาเหล่านั้นตื่นกลัวแล้ววิ่งเข้าพงหญ้าหนีหายไปก็ได้ 

    อยากเตือนคุณอีก เกี่ยวกับสัมพันธ์ระหว่างคนเหล่านั้น 
    บางคนที่บอกเรื่องความฝันอาจใช้งานคุณอยู่
    บางคนที่ประชดคุณอาจชี้ทางบางอย่าง
    บางคนที่เฮฮาอย่างเดียว อาจเป็นมิตรภาพที่คุณฝันถึง

    ความจริงไม่ใช่เรื่องแปลก คุณเคยรักบางคนมาก แต่ตอนนี้กลับลืมเลือนเขาไป
    คุณเคยเกลียดบางคนแต่ตอนนี้ขาดกันไม่ได้มาก่อนหน้านี้แล้ว

    เรื่องเหล่านี้จะเกิดดับ เวียนว่ายตีกลับมาไม่จบสิ้น 
    ให้คุณวางตัวเองและมองความจริง 

    ทุกสิ่งไม่จริงเสมอไป...




    คุณงงสงสัยว่าสุดท้ายแล้วผมอยากบอกอะไรกันแน่ 
    ทำไมไม่ชี้ชัดลงไปว่าคุณควรทำอะไรหรือไม่ทำอะไร 



    โถ่ พ่อหนุ่มน้อยไร้เดียงสา เมื่อมาถึงตรงนี้คุณจะรู้ว่าไม่มีอะไรง่ายเสมอไป เอาเข้าจริงผมอาจอิจฉาคุณ กลัวคุณได้ดิบดี และมีเส้นเวลาใหม่เป็นของตัวเอง ลืมเลือนผม ปล่อยมือจากผม ทอดทิ้งผม เหมือนที่ผมทำกับผมเองในหลาย ๆ ครั้ง 

    ผมอยากให้คุณเจ็บปวดกับเหตุการณ์บางอย่าง ร้องไห้กับโมงยามน่าเศร้าในตอนนี้ ซึมเซากับความโหดร้ายของชะตากรรม และเรียนรู้ว่าอะไรดีไม่ดีกับคุณ ผมไม่ได้เกลียดคุณหรอกนะ เพราะสิ่งเหล่านี้จะทำให้คุณเข้มแข็งเมื่อต้องมายืนอยู่่ตรงนี้ สิ่งเหล่านั้นจะโอบกอดคุณจีรังกว่าความสุขใด ๆ ที่คุณเคยสัมผัสมา สิ่งเหล่านี้จะทำให้คุณเรียนรู้ว่าชีวิตมีค่ามากแค่ไหน คุณจะรักภรรยาคุณมากว่าตอนนี้ล้านเท่า 

    คุณจะคิดถึงลูกของคุณมากกว่านี้พันทวี คุณจะนอนคนเดียวเปล่าเปลี่ยว เงียบเหงาในห้องสี่เหลี่ยมไร้ชีวิต แล้วเอามือก่ายหน้าผากหาทางออกจากสิ่งที่เป็น


     โถ่ ๆ ๆ พ่อหนุ่มน้อยไร้เดียงสา



    อุ๊ย!..

    หวังว่าผมคงไม่พูดมากเกินความจำเป็น จนคุณไม่กล้าเดินมาข้างหน้า ณ จุดที่ผมยืนตรงนี้นะ... 





    คุณคงอยากถามว่าทำไมผมต้องมาบอกคุณ คนที่อยู่ย้อนหลังไปเพียงหนึ่งปี 

    ตอนแรกผมคิดว่าอยากจะย้อนไปบอกสักสามสิบปีที่แล้ว แต่เมื่อไตร่ตรองเป็นอย่างดีแล้ว สารัตตะ อย่างถี่ถ้วนพบว่า พ่อแม่เคยสั่งสอนเรา เตือนเราในบางสิ่ง บอกเราในบางอย่างมาตั้งแต่แบเบาะ แต่ผม -หรือคุณ- ก็ยังเบะปากบ้าใบ้ วิ่งหนีหายไปไกลจากอ้อมกอดและถ้อยทำนองของความห่วงใย กระโดดบึ่งเข้าหยอกล้อกับกองไฟเรื่อยมา ดังนั้นหนึ่งปี น่าจะมีค่าเพียงพอ และดีที่สุดที่จะตักเตือนกันได้ 





    สุดท้าย ท้ายสุดจริง ๆ ตามเวลาที่พอจะมี
     
    ผมที่นั่งพร่ำบอกอนาคตของคุณ-ที่เป็นอดีตของผม-นั้น ก็ยังไม่เห็นอะไรเปลี่ยนแปลงกับผมในตอนนี้เลย มันอาจจะเป็นจดหมายเตือนคุณที่มีหน้าที่เตือนผมเองก็ได้ ไม่ได้มีค่าให้เปลี่ยนแปลงอะไรผมในตอนนี้เลย หรือหากมันจะมีพลังบางอย่างที่ผลักดันผมออกมาจากสิ่งไม่ดีตลอดปีที่ผ่านมา ผมเองก็ไม่แน่ใจว่า วินาทีต่อไป ผมจะทำอะไรพลาดอีก จะล้มบาดเจ็บร้องไห้ หรือแม้กระทั่งจะล้มตายหายไปจากโลกหรือเปล่าก็ไม่ทราบ



    มันเป็นเพียงแต่ถ้อยอักษรที่พร่ำเพ้อกับคุณ กับผมให้รู้ -ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่แล้ว-
    เป็นเพียงควันบุหรี่ที่ปลิวหายละลายไปกับอากาศ



    มันอาจไม่มีค่ากับคุณเลย 
    เพราะคุณก็จะมีชีวิตในรูปแบบ 
    และวันเวลาของคุณต่อไป 



    ส่วนผมก็จะย่ำเดินก้าวไปในวิถีของผม 

    ผมจะไม่บอกว่ารักคุณหรอกแต่จะบอกให้คุณรักคนที่รักคุณให้มาก ๆ เมื่อคุณเสียพวกเขาไป คุณจะเสียใจมากกว่าที่คุณเสียชีวิตเสียอีก 

    ฝากบอกภรรยาของคุณด้วยว่า วันพรุ่งนี้ของเธอนั้นจะลำบากกว่านี้เยอะ แต่ให้เชื่อใจ มั่นใจว่าผม--ตัวคุณในอนาคต-- จะไม่ยอมปล่อยมือ และจะทำทุกอย่างให้เธอและลูก ๆ มีความสุข

    ฝากคุณหอมแก้มเด็กน้อยทั้งสอง พูดกับเขาด้วยความไพเราะว่า 
    "พ่อรักลูกมาก จะทำทุกอย่างให้ลิงน้อยมีความสุข" 
    อ้อ อย่าลืมร้องเพลง "หลับตา" ให้เขาฟังด้วย 
    คุณอาจยังไม่เคยฟังในตอนนี้ แต่ถ้าคุณได้ฟังคุณจะชอบ เชื่อผม



    "หลับตาสิที่รัก ในวงแขนของฉัน จะไม่มีผู้ใดคิด ทำร้ายเธอได้"



    ...ขอบคุณมากที่คุณสละเวลาอ่านจดหมายของผม
    เข้มแข็งกับทุกเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นนะครับ
    ผมรอคุณอยู่ในอีกปีหนึ่ง และหวังว่า 
    ผมจะได้รับจดหมายจากตัวผมเองในปีต่อไปด้วย


    ผมจะไปก่อนนะ ก้าวตามมาละกัน...


    ยิ้มสิ...อย่าเศร้า มันไม่ได้เลวร้ายหรอกกับสิ่งที่คุณจะเจอการ
    ที่คุณคิดจะหนีจากมันต่างหากที่เลวร้ายกว่า

    ยิ้มนะ ^^บาย


    --บทความส่งประกวดกับ ภาพยนต์ แฟนเดย์--
    --ได้รางวัลเป็นตั๋วหนัง  ที่ไม่มีวันได้ไปดู--
    --แฟนเดย์มั้ยละมึง!!--

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in