ก่อนจะไปเข้าสู่การฝึกงานที่ยังไม่เป็นที่ลงตัว เราขออนุญาตเล่าประสบการณ์เป็นเด็กเบื้องหลังตามประสา(วรรณกรรม)เด็กทำได้ทุกอย่าง ให้ทุกคนได้ฟังก่อนแล้วกันนะ ; - ; 

วันที่ 20 พฤษภาคม 2564

เช้าวันพฤหัสบดีที่แสงแดดจ้า หลังจากเมื่อคืนพายุฤดูร้อนพัดกระหน่ำ เรามีนัดช่วยงานครูแจ๊บที่คณะศิลปกรรมศาสตร์กับเนย์เพื่อนในเอก (มีการตรวจวัดอุณภูมิและลงทะเบียนเรียบร้อย)  คุณครูแจ๊บแจ้งรายละเอียดคร่าว ๆ ว่าเรากับเนย์จะเป็นคนคอยช่วยยกของ เซ็ตติ้งอุปกรณ์ กล้อง ไฟ ฉาก รวมถึงช่วยกันดูกล้อง ดูคิวตัดภาพ สไลด์ ให้เป็นไปตามคิว ซึ่งเราไม่เคยช่วยงานครูแจ๊บมาก่อน เลยค่อนข้างกังวลว่าเราจะไปทำของครูพังไหมหรือเราควรทำตัวยังไงบ้าง (อุปกรณ์แต่ละอย่างถึงจะไม่ได้รู้ราคา แต่คิดว่าแพงมากแน่ ๆ)

เราค่อย ๆ เก็บข้อมูลจากการสังเกตเนย์ที่เคยทำงานร่วมกับคุณครูมาบ้างแล้ว เริ่มทำอะไรเราก็เข้าไปช่วยตรงจุดนั้น ซึ่งเราตกใจมาก ไม่เคยคิดว่าการทำเกี่ยวกับเบื้องหลังจะใช้ปลั๊กพ่วงและการเชื่อมต่อสายต่าง ๆ มากมายขนาดนี้! พร้อมกับเซตกล้อง เซตไฟให้เหมาะสมกับพิธีกรที่จะประจำอยู่หน้ากล้องให้เข้าที่ 

และเมื่อเราจัดสถานที่เรียบร้อยแล้ว หน้าที่ต่อมาก็คือการช่วยดูคิวการพูดของพิธีกรที่จะดำเนินรายการถ่ายทอดสดในเฟสบุคไลฟ์พร้อมกับอาจารย์วิทยากรแต่ละท่านที่รอการบรรยายอยู่ที่บ้าน ว่าพิธีกรจะมีการเปิดไมค์หรือพูดตอนไหน หรือเสียงมีปัญหาหรือไม่ ซึ่งตอนแรกมีปัญหาด้านเสียงเล็กน้อย แต่คุณครูก็สามารถแก้ไขสถานการณ์ได้ดีมาก จนกลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว และมีการดำเนินรายการต่อไปอย่างสมบูรณ์แบบจนกระทั่งจบการถ่ายทอดสด ก่อนทำการเก็บอุปกรณ์ทุกอย่างให้เรียบร้อย แยกย้ายกันกลับบ้าน

การมาช่วยครูแจ๊บในวันนี้ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่เราไม่เคยทำมาก่อน และพบว่ามันสนุกกว่าที่คิดไว้เยอะเลย ยิ่งเป็นการช่วยงานหลังจากที่เราไม่ได้ออกจากบ้านมานานเลยทำให้เราคิดถึงบรรยากาศการมาเจอเพื่อนและทำงานร่วมกับคุณครูที่สนุกสนาน และสานฝันเด็กคนนึงที่เคยอยากเป็นเด็กเบื้องหลังด้วย เราจึงคิดว่าเป็นอีกประสบการณ์ที่อยากมาเล่าให้ทุกคนได้อ่าน ว่า(วรรณกรรม)เด็กอย่างเรา ก็เป็นเด็กเบื้องหลังได้เหมือนกันนะ