โลกมันงี่เง่า แต่เราไม่เคยเสียใจที่รักนาย

อาจเป็นคำคมที่ถูกใช้จนกลาดเกลื่อน สองประโยคคล้องจองโง่ๆที่คนอ้างถึงจนสิ้นความหมาย

ใช่สิ

ใครจะเคยผ่านความรักหวานชื่นแบบนาย

กับเรา ก็มีแต่ประโยคซ้ำๆ ถ้อยคำซ้ำๆ กับเสี้ยวเวลาที่นายเผื่อไว้ให้

เรามันคนนอก

"เฮ้ นายยังมีคนเป่าผมให้อยู่รึเปล่า"

แค่เสียงนาย

แค่ประโยคนั้น

กำแพงเราพังทลาย

เหมือนจะย้อนเวลาได้

เหมือนจะกลับไปเป็นเด็กอ่อนต่อโลกอีกครั้ง

เด็กคนที่ชอบแอบมองนาย

มีแต่คนเกรงเรา เรารู้

หมั่นไส้ตาลูกคุณหนู พ่อรวย เด็กทำฟอร์ม

ปีเตอร์ ปาร์กเกอร์เคยคิดถึงสิ่งเหล่านี้เสียเมื่อไหร่

กว่าจะรู้ตัวว่าขาดนายไม่ได้ ชีวิตก็บังคับจับเราแยกจากกันแล้ว

สารภาพว่านอกจากนายแล้วเราไม่มีใคร

ให้พวกสื่อ นิตยสาร ปาปาราสซี ประโคมขายข่าวบันเทิงเอาหน้าเอาเงินไปเถอะ

เราไม่เคยมีใคร นอกจากนาย

เคยบ่นว่าโลกไม่แฟร์ เคยเกลียดที่โลกยัดเยียดชะตาเฮงซวยให้

เคยทรมานเจ็บใจเพราะบทบาทที่ต้องเสแสร้ง

แต่ให้ได้คุยกับนาย

ให้ได้ระบายกับคนที่รับฟัง

คนที่เราไว้ใจ อยากให้รับฟัง

คนที่เรากล้าพอจะอ่อนแอตรงหน้า

คนที่เราอยากจะอ้อน อยากจะกอด อยากจะร้องไห้ กลายเป็นกองหนืดไร้ชีวิตในอ้อมแขน

(นายใจดีกับคนอย่างเราเกินไป

คนเห็นแก่ตัว เอาแต่ได้ เจ้าอารมณ์ อย่างเรา

คนเอาแต่ใจที่ขึ้โวยวาย อ่อนไหวจนเปราะบาง

เย็นชาจนคนเว้นระยะห่างความสัมพันธ์ด้วย

วางมาดเพราะต้องเป็นผู้นำที่ไม่มีใครเชื่อฟัง

หาความสุขชั่วครั้งชั่วคืนเพราะความว่างเปล่าในหัวใจ

เพราะเงินแค่ไหนก็ซื้อนายคืนมาไม่ได้)

โลกมันงี่เง่า

(บอกแล้วไง)

แต่เราจะรักนาย.

//

ชอบไม่ชอบยังไงกดด้านล่างบอกได้เลยนะคะ เม้นบอกคนเขียน คุยกับเรา

อยากรู้ว่าคุณคิดยังไง

มาคุย / ทักทายกันได้ที่ทวิต

@_XDolan

นะคะ <3

ติชม #kpfic เลยค่ะ

ขอบคุณค่า

x

ข้าวเอง.