ผมใช้ชีวิตมาสี่ทศวรรตแล้ว
แน่นอนว่ามันยังเป็นเพียงเฟสที่สองของชีวิต
ถ้าให้เปรียบกับช่วงเวลาคงเป็น ยามทิวาบ่ายสอง
ช่วงเวลาที่แดดร้อน
และท่องฟ้าปลอดโปร่ง
ให้เห็นสีฟ้าเข้มที่สวยงามของโลกใบนี้
รู้ไหมสิ่งใดที่งดงามที่สุดในโลก
นั่นคือ . . . โลกนั่นเอง
เป็นคำถามและคำตอบของผมเท่านั้น
แน่นอนว่าคำตอบมันกว้างมาก
เพราะมีหลายสิ่งหลายอย่างบนโลกใบนี้
ที่สวยงามมาก ไม่ว่าจะเป็น ธรรมชาติ ทะเล ภูเขา ผู้คน สรรพสัตว์
ต่างก็ทำให้โลกมีความงดงามที่น่าอัศจรรย์
การผ่านช่วงเวลามานับสี่ทศวรรต
จะแปรผันตรงกับความทรงจำที่มากมาย
จนบางทีผมก็ลืมบางอย่างไป
สมองผมจดจำทุกอย่างเองไม่ได้
และเมื่อผมไม่ได้ลืมสิ่งสำคัญ
ผมก็มักจะลืมสิ่งสำรอง
บางที . . . อดีต ปัจจุบัน และ อนาคต
นั้นต่างกันเพียง วินาทีเดียว
หรือให้ลึกกว่านั้น คือ ต่างกันเพียงเสี้ยววินาที
อดีตคือคนที่รู้ว่าผ่านอะไรมาและส่งต่อให้ปัจจุบัน
ปัจจุบันรับรู้สิ่งที่อยู่ในอดีตและกำลังทำเพื่อส่งต่อให้อนาคต
ส่วนอนาคตล่ะ . . .
มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีความทรงจำของอนาคต
และสิ่งที่ใกล้เคียงที่สุดที่ผมรู้จักกันดีคือ
"เดจาวู"
เดจาวูนั้น คือสิ่งที่ผมรู้สึกว่ามันเคยผ่านมาแล้ว
แต่มันกำลังดำเนินอยู่ . . .
มันมักจะเกิดขึ้นไม่นาน ที่แน่ ๆ น่าจะไม่เกินสิบวินาที
สำหรับการเกิดเดจาวูในแต่ละครั้ง
สำหรับผมแล้ว . . . การเกิดเดจาวู
มันเหมือนเป็นเครื่องเตือนเรื่องเวลา
และความทรงจำบางอย่าง
ราวกับว่า ผมถูกย้อนเวลามาจากอนาคต
เพื่ออะไรบางอย่างในปัจจุบัน?
ไม่แน่ว่า เดจาวู นี่แหละ คือความทรงจำของอนาคต
อย่างที่บอกว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะมีความทรงจำของอนาคตอยู่
แต่เราสามารถฝันถึงอนาคตได้
และบ่อยครั้งมากที่ผมฝันถึงมัน
และ ณ ตอนนี้ คือความฝันของผมในอดีต
ที่จินตนาการถึงผมเองในตอนนี้
สำหรับผมแล้ว ผมมีตัวตนอยู่สามแบบ
แบบแรกคือตัวเองในอดีต ที่ถือไพ่เหนือกว่าตัวผมในปัจจุบันเสมอ
แบบที่สองคือตัวผมในตอนนี้ ที่ไม่เคยชนะอดีต และต้องการคำใบ้จากอนาคต
แบบสุดท้ายคือ ตัวผมในกาลข้างหน้า ที่คอยบอกว่าต้องการอะไร
แต่ไม่สามารถบอกได้ว่าทำอย่างไรถึงจะได้มา . . .
ดังนั้นคนกลางจึงรับบทบาทการใช้ชีวิตสนุกที่สุด และหนักที่สุดด้วย
ความรู้สึกของเรามักอยู่กับปัจจุบันที่สุด
อดีตและอนาคตจะเป็นภาพเลือนลางราวสายหมอก
สิ่งที่บ้าบอ กว่า . . . คือ ความรู้สึกในอดีตที่มักจะหวนคืนปัจจุบัน
ด้วยเสียงเพลงและกลิ่น
ผมไม่รู้มันมาได้อย่างไร และอย่างที่บอก
ผมหาคำตอบไม่ได้ . . .
และผมใช้ทุกวินาที เพื่อหาคำตอบโดยไม่ตั้งใจ
ความทรงจำคือความจริงหรือเปล่า??
แน่นอนผมไม่สามารถจำทุกอย่างได้ราวกับบันทึกวีดีโอ
เพราะบางอย่างมีความผิดพลาดของความทรงจำอยู่ด้วย
และตัวเก็บไฟล์ความทรงจำที่ดีของผม
คงมีแค่กลิ่นน้ำหอม และ เสียงเพลงเท่านั้น
ถึงอย่างนั้น ผมอยากบอกตัวเองในอดีตเหมือนกัน
ว่าความทรงจำที่นายส่งต่อมา
ขอบคุณมากนะที่เก็บไว้อย่างดี
เพลงไม่มีวันที่จะหายไปจากโลกง่าย ๆ แน่ ๆ
กลิ่นน้ำหอมถึงแม้จะจางหาย แต่มีความรุนแรงของความทรงจำ
ที่ราวกับทำให้ผมหลุดจากเวลาได้เลย
ณ ตอนนี้ ชีวิตผมสงบมาก ๆ เลยล่ะ
ไม่ต่างอะไรจากสิ่งที่ตัวนายต้องการ
ทูดูลิสต์ที่นายวางไว้ เป็นไปได้ยากที่จะถูกยกเลิก
เพราะมีคน "คนนึง" ทำให้อยากยกเลิกโดยไม่มีเงื่อนไข
สามทศวรรตที่นายมองมามันคงจางมาก
ไม่เหมือนสองทศวรรตที่นายพอจะมองออก
และแน่นอนว่า ถ้าภาพในสองทศวรรตที่นายมอง
มันชัดมากแค่ไหน ความเลือนลางในสามทศวรรตข้างหน้าของนาย
จะจางหายและชัดเจนตามไปด้วย
ตอนนี้บอกอะไรแทบไม่ได้เลย
นอกจากจะขอบคุณ ที่ส่งต่อแผนนั้นมาให้
มันใช้ได้อย่างราบรื่นและสมบูรณ์แบบมาก
หวังว่าความทรงจำตรงนี้ จะส่งถึงนายด้วยความบังเอิญได้
ในสักวัน . . .
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in