เธอเคยไปกินร้านอาหารร้านไหนที่ไม่อร่อย แต่ก็ไม่รังเกียจที่จะไปกินอีกไหม

นั่นอาจจะเพราะด้วยหลายๆเหตุผลอย่างเช่น

1. เพราะมันราคาถูก ได้เยอะ กินอิ่ม ประหยัดตังค์

2. เพราะเจ้าของร้านน่ารัก พูดเพราะบริการดี

แล้ววันนี้ฉันก็ได้พบกับเหตุผลข้อที่ 2

ฉันไปกินอาหารตามสั่งที่นั่งรอในร้านที่เปิดใหม่ สั่งเมนู basic ธรรมด๊า ธรรมดา อย่าง กระเพราหมูสับไข่ดาว

จะถึงแบบนั้น เป็นเมนูง่ายๆแต่ก็หาร้านที่ทำได้ถูกปากถูกอกถูกใจได้ยากจริงๆ และร้านนี้ก็เป็นเช่นนั้น...

หมูสับติดมันเยอะไป

ไข่ดาวอมน้ำมัน สุกเกินไป และไม่อยู่ทรงกลมกลิ้ง เหมือนกับว่าเป็นไข่ไก่ที่เก็บเอาไว้นาน

รสชาติของอาหารติดหวาน เค็ม และมัน ด้วยน้ำมันเยิ้ม

ข้าวที่ติดหม้อแล้วแข็ง

แต่รสชาติโดยรวมก็ถือว่าพอกินให้อิ่มได้ไม่ได้เสียดายตังค์มาก

แต่ถ้าจะให้บอกออกมาจากใจจริงก็คือ 

ไม่อร่อย

อาหารเมนูนี้น่ะ มันยังสามารถอร่อยได้มากกว่านี้อีก

ในใจของฉันคือ ถ้าเป็นไปได้ก็จะไม่กลับมากินอีก

แต่เพราะตอนจ่ายตังค์เท่านั้นแหละ ที่ทำให้ฉันเปลี่ยนใจ...

เจ้าของร้านพูดเพราะ และนอบน้อมมาก

" ร้านของลุงเปิดตอน 7:00 น เช้าแล้วปิดตอนตี 1:00 น"

" ถ้าหิวหรืออยากกินข้าวเช้า ข้าวเย็น ข้าวดึกก็มาที่ร้านลุงได้นะครับ "

มันเป็นแค่คำพูดสั้นที่แนะนำร้านของตัวเองเพื่อหวังผลประโยชน์ให้ลูกค้ามาเข้าเท่านั้น

แต่กลับไม่มีร้านอาหารตามสั่งร้านไหนที่คอยบอกลูกค้าและพูดกับลูกค้าว่ามาอุดหนุนใหม่แล้วร้านเราเปิดกี่โมงแบบนี้ในไทยด้วยซ้ำ หรือถ้ามีก็มีน้อยในน้อยจริงๆ

เรื่องราวเพียงเล็กๆน้อยๆเท่านั้นเสียเวลาบอกกล่าวเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่กลับทำให้ลูกค้าอย่างฉันรู้สึกประทับใจกับเหตุการณ์เรื่องราวเพียงเล็กๆนี้ กับความใส่ใจเพียงเล็กๆนี้ เท่านั้นเอง...