Story : รักเธอไปเบาเบา

Couple :  มินฮยอน x แจฮวาน 

Note : ไม่มีอะไรในหัว เหตุเกิดเพราะโอพีวีตัวนึง เลยอดใจไม่ไหว 
และฟังเพลงนี้เขิน ใครไม่มีปัญหากับการอ่านไปฟังไปก็ฟังเถอะ

เขิน

'มึงมันหน้าตาดี ยิ้มก็ดูน่ารักดี แต่เวลาพูดดันเสือกกวนตีน ขัดกับลุคและหน้าตาแบ๊วๆแบบมึงมาก มึงเป็นคนสองบุคลิกหรอสัด'

'กูก็เป็นคนแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ไม่พอใจแล้วมาคบกูเป็นเพื่อนทำไมล่ะ'

'กูก็ไม่ได้อยากคบมึงเป็นเพื่อนป่ะ'

จนถึงวันนั้นที่คบกันก็ผ่านมาปีกว่า  ทุกวันนี้ก็ยังคบกันเหมือนเดิม

     ความสัมพันธ์ที่ว่าคบกันของเราไม่ใช่แฟน ไม่ใช่เพื่อน  เราไม่สามารถบอกสถานะระหว่างเราสองคนได้ว่าเราเป็นอะไรกัน ทุกวันนี้สิ่งที่ให้กันก็มีแต่สิ่งที่อยากให้

    มินฮยอนไม่เคยถามว่าเป็นแฟนกันไหม ไม่เคยบอกรัก มีแต่บอกว่าชอบ เราคุยกันบ่อย แต่เราเจอกันไม่บ่อย บางทีสัปดาห์ละครั้ง บางทีเดือนนึงครั้งนึง  แต่เราทั้งคู่ต่างรู้ว่าเราเป็นอะไร

 
     ถึงไม่เคยพูด ก็ไม่มีออกนอกลู่นอกทางไปไหน  ทุกครั้งที่เราคุยกัน เจอกัน เราต่างก็รู้ว่าสิ่งที่เราทำอยู่นั้นมีความสุข ไม่ต้องสนใจใคร อาจจะทำตัวเหมือนแอบคบกัน แต่ไม่ได้แอบซักนิด ไม่มีใครถาม ก็ไม่บอก

'มึงว่าถ้าคนอื่นรู้ว่าเราเป็นแบบนี้แล้วเขาจะรู้สึกไงวะ'

'แบบไหนวะ แบบที่กูชอบมึงเนี่ยหรอ' ฝั่งตรงข้ามพูดทำเป็นเหมือนไม่สนใจ กดโทรศัพท์เล่นต่อ

'เลิกบอกชอบกูได้ป่ะ'

'ก็กูชอบมึง จะให้พูดว่าไง'

    ไอ้คนเข้าใจอะไรยาก ไอ้โง่  ไอ้หมา ไอ้เหี้ยที่วันๆแม่งชอบเล่นแต่โทรศัพท์เพราะเกมแต่แม่งโทรหาไม่ค่อยบ่อย  คนที่แม่งมีเวลาว่างไปนั่งถ่ายรูปเค้กแล้วอัพในไอจีบ้างหรือแท็กกูบ้างแต่เสือกไม่ค่อยมาเจอกู  คนที่แม่งบอกแต่คำว่าชอบ ทั้งๆที่เวลาขนาดนี้มันควรจะเลยคำว่าชอบไปแล้วป่ะวะ

ไอ้เหี้ย มึงมันโง่ กูจะชอบมึงได้ไงวะ

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

ก็กูมากกว่าชอบไปแล้ว

'เห้ยอัพไอจีรูปคู่กูดิ่ นานๆทีเจอให้คนจิ้นเล่นๆ'


'จิ้นเล่นๆไรวะ ความรู้สึกของกูมันเรียลล้วนๆ'

'กูไปไม่ถูกเลยนะ'

'หลงทางรักกูป่ะ ให้ช่วยไหม'

    รอยยิ้มฉบับมัน ตาหยีสระอิฉบับมัน ไอ้ปากที่หัวเราะเหมือนพระราชาฉบับมัน ไม่มีใครเหมือน ไม่มีใครทำให้ใจสั่นขนาดนี้ ไม่มีครั้งไหนที่จะไม่ยิงมุขหรืออะไรให้ความรู้สึกปั่นป่วน สนุกเลยอ่ะดิ่ ทำกูเขินได้  เคยถามตัวเองหลายครั้งว่าทำไมคนแบบนี้ ถึงทำให้รู้สึกอะไรหลายๆอย่าง แต่ก็ไม่หาคำตอบได้ซักที  

    มันเป็นคนหล่อ มันคือคนกวนตีนในคราบคุณชาย  จริงๆมันแค่ภายนอกแบบภายนอกจริงๆเท่านั้นเพราะคนอื่นไม่ได้สนิทกับมัน  มินฮยอนยิ้มง่าย เฮฮา กินเหล้าเก่ง ปากหมา เป็นห่วงในเรื่องที่ไม่น่าเป็นห่วง บางทีดูเบลอๆ สิ่งที่มันแสดงนี่กับคนที่มันแคร์เท่านั้น  ดีใจ เพราะมันแสดงกับผม

'กูไม่ได้กินเหล้า เพราะต้องคอยแบกศพมึงกลับ มันแฟร์หรอวะไอ้เหี้ย'  ถามคนเมาก็เหมือนคุยกับหมา


'กูไม่ให้มึงกิน เพราะเป็นห่วงป่ะวะ'

'มึงห่วงกูทุกงานไปนะ กุญแจรถอ่ะ'

'เป๋าเกง ล้วงดีๆนะ ล้วงผิดที่อ่ะแย่เลย'

'เสื่อม มึงเมาจริงป่ะเนี่ย'

'จริง คืนนี้นอนหอกูเลยนะ ดึก เป็นห่วง'

     ไม่เคยเชื่อที่บอกว่าคนเมาแม่งพูดความจริง  แต่ประโยคสุดท้าย ถ้าไม่ใช่มันพูด ผมก็คงไม่เชื่อเหมือนกัน  แค่คำว่าห่วง  ห่วงที่พูดด้วยน้ำเสียงที่บอกให้รู้ว่าจริงจังนะ  ไม่ใช่เล่นๆ  ไม่หยอก แต่ไม่อยากให้นั่งรถกลับคนเดียว ตั้งแต่มีมัน มันก็ไม่เคยไว้ใจใครให้ขับรถมาส่งผม ทั้งๆที่มันกับผมก็ไม่ได้เจอกันทุกวัน ผมก็บ้าจี้ไม่นั่งรถคนอื่น ไปแท็กซี่เอา ทั้งๆที่นั่งแท็กซี่น่ากลัวกว่าเยอะ เหมือนลำบากตัวเองเพราะคำพูดมัน   

     จริงๆมันไม่ได้ห่วงขนาดนั้นหรอก  แต่ดูก็รู้ว่าหวง กลัวไปนั่งรถคนอื่นขับแล้วติดใจ มันกลัวไม่นั่งรถที่มันขับ  ถ้าไม่ใช่ว่าเพราะผมก็แคร์มัน กลัวมันเข้าใจผิด ก็คงไม่ทนนั่งรถที่เหยียบได้เกินสองร้อย แต่ขับหกสิบแบบมัน

'อยากหลอกกอดกูก็บอกมา'

'อืม คิดถึง ไม่เจอกันเกือบเดือนแล้วมั้ง'

     มินฮยอนไม่เคยปฏิเสธแถมยังทำเสียงอ้อนๆ อ้อนช่วงล่างกูมาก อ้อนตีน ยิ่งเวลาเมาๆแบบนี้  ด้วยปกติก็เป็นคนพูดไม่คิดอยู่แล้ว พอเมายิ่งพูด อยากพูดไรก็พูด แต่แม่งไม่เคยบอกรัก หรือขอกูเป็นแฟนซักที เพราะแบบนี้มึงกับกูถึงระบุสถานะกันไม่ได้

     ปีกว่าแล้ว ความสัมพันธ์ไม่เคยลึกซึ้งถึงขั้นไหน มีกอดบ้าง หอมบ้าง จูบบ้าง ตามประสาคนที่รู้สึกดีๆให้กัน ผมก็ใช่ว่าจะไม่ยอม แต่มินฮยอนไม่เคยทำมากกว่านั้น  มันเคยบอกว่าอยากทะนุถนอม  ไม่กล้าทำอะไร ฟังแล้วจะอ๊วกมาก คือกูไม่ได้บอบบางเป็นตุ๊กตา กูก็ผู้ชายคนนึง ตัวเท่าๆมึง  ตีกับมึงได้ด้วยซ้ำ 

ผมชอบคนพูดจาเลี่ยนๆอยู่นะ แต่ต้องแบบพูดกับเพื่อน เล่นมุขเสี่ยวๆกับเพื่อน แต่กับมัน ไม่รู้ดิ่  คือเขิน 

'ปิดเทอมเที่ยวไหนดีวะ '

'เสม็ด'

'ตลก  มึงไปคนเดียวเถอะ'

'มึงชอบทะเลนี่  เป็นที่ๆเดียวที่มึงไม่บ่นว่าเหนื่อย'

'ก็ไม่ได้แปลว่ากูชอบเปล่าวะ'

'กูรู้หน่า'

      ผมชอบทะเล แต่ไม่เคยบอกมัน ทุกวันนี้มันก็รู้มากพออยู่แล้วว่าผมชอบอะไร  ไม่ชอบอะไร  กลัววันนึงเลิกคบกันแม่งขายกู  เวลามันมาห้องผม มันจะชอบรื้อซีดีเพลง รื้อหนังสือการ์ตูน รื้อทุกอย่าง ผมก็บ่นว่าแม่งรื้อทำไม  มันก็บอกว่าที่รื้อเพราะอยากรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับผม  ฟังแล้วก็อึ้งดิ่  เขิน แต่ก็ด่ากลับไปตามสเตป 

'กูเห็นมึงฟังเพลงนี้บ่อยมาก '

'มันตรงกับกูดี'

'ยังไง เล่ามา'

'ก็เพลงนี้มันเกี่ยวกับคนๆนึง แอบชอบคนๆนึง แล้วก็ไม่พูดอะไรออกไป ได้แต่เก็บอาการ แสดงออกทางการกระทำ'

     จริงๆมันก็เป็นคนพูดกับใครมองหน้านะ แต่ที่มันอธิบายมา ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าสื่อถึงใคร  ชอบทำหน้าตาหมาๆ ยังกับหมาปั๊ก  คิดบ้างไหมว่ากูเขิน

'ที่มึงเล่า กูว่ามันดูเสี่ยวๆว่ะ'

'ฟังป่ะ'

'ไม่อ่ะ กูไม่ชอบแนวนี้'

'กูก็ไม่ได้ให้มึงฟังเพราะมันเป็นเพลงแนวไหน  แต่เพราะกูอยากให้มึงฟัง'

    หลังจากกลับมาผมก็เข้าไปฟังเพลงนั้นทันที  ฟังวนหลายรอบและหลายวันมากๆ  ฟังแล้วก็เขิน มีความรู้สึกสาวมากที่ฟังเพลงแล้วอยู่ดีๆก็ยิ้ม ดีนะไม่นั่งเขินตัวบิดเป็นสาวน้อยวัยแรกรัก  เพลงที่เป็นแนวที่ไม่ชอบฟัง  แต่ก็ฟัง เพราะคนๆนึงอยากให้ฟัง

นายตัวกวนเปลี่ยน Status Message :  เก็บอาการ

นี่ถึงขั้นตั้งตัสไลน์ว่าเก็บอาการอ่ะ คิดดูดิ่

    พอตั้งปุ๊บ มินฮยอนก็ทักมาปั๊บ ถามว่าฟังแล้วหรอ ไหนว่าไม่ชอบ ก็ไม่ได้ชอบ แต่มึงอยากให้กูฟังเองนี่ กูก็ฟัง ถามทำไมวะ ล้อกูหรอ  แต่แม่งโกรธไม่ลง เพราะตัสมัน

คุณชายเปลี่ยน Status Message :  ปล่อยให้เธอได้รู้เบาๆ ให้รักค่อยๆซึมเข้าหัวใจ 











 

-------------------------------------------------- รั ก แ จ น ไ ป เ บา เบา -------------------------------------------------



 

'กูแจฮวาน  นามสกุลไม่บอก อายุไม่บอก ที่เรียนไม่บอก บอกแต่ว่ากูชื่อแจฮวาน'
 

'เออกูมินฮยอน กูก็ไม่บอก เพราะมึงไม่บอกไรกู'

     กวนตีน แค่ครั้งแรกที่ได้คุยกับคนปากแบบนี้แม่งบอกได้เลยว่ากวนตีน  หน้าตาสายแบ๊วมากแต่ปากนี่กวนตีน  โคตรไม่เข้ากับหน้าตาที่น่าจะพูดอะไรสร้างสรรค์หรือดีๆออกมา

       ด้วยความที่กวนตีนเหมือนกันเลยคุยกันได้  แรกๆไม่คิดอะไร นานๆไปจากความกวนตีนทำให้มองเป็นความน่ารักได้ไงไม่รู้  ทั้งๆที่เพื่อนตัวโตคนนี้น่ารักแค่หน้าตาและการยิ้มเท่านั้น  แอบกลัวตัวเองตอนแรกด้วย ผมไม่เคยคบผู้ชาย  ไม่เคยรู้สึกน่ารักกับผู้ชายคนไหน แต่กับแจฮวาน  ไม่เข้าใจเหมือนกัน    ถามตัวเองประมาณพันครั้งได้แล้วว่าชอบมันหรือเปล่า แล้วก็ได้คำตอบแบบที่รู้อยู่แล้วว่าใช่

ชอบแจฮวาน

'คิดยังไงถ้ามีคนบอกชอบมึง'

'ก็ไม่คิดไงเพราะยังไม่มีใครบอกชอบกู'


'ถ้ากูบอกว่าชอบมึงล่ะ'

        บอกชอบไปครั้งแรกก็เจอแต่ความเงียบไปประมาณสามวิ มันรู้ว่าผมไม่ได้พูดเล่น แต่มันไม่สนใจ มันพูดเรื่องอื่นต่อไปเหมือนเรื่องที่ผมพึ่งบอกชอบมันไปเป็นเรื่องไม่เคยเกิดขึ้น  เป็นวิธีแก้เขินที่ดี  ผมนึกว่ามันจะช็อคและต่อยหน้าผม เลิกคบกันด้วยซ้ำ  แต่ไม่คิดบ้างหรอวะ ว่าเงียบและเลี่ยงไม่ตอบ มันทำให้คนที่เขาบอกรู้สึกไม่ดี

หลังจากวันนั้น ผมเลยตัดสินใจที่จะจีบมันแบบเบาๆ

     ไปๆมาบางทีมันก็ชอบเอาเรื่องที่ผมชอบมันมาคุยเป็นเรื่องเล่นๆ   มันทำให้ผมคิดว่ามันไม่ได้ชอบผม  มันเห็นแค่ผมเป็นเพื่อนมัน นั่นเป็นการรุกครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่ใจกล้าหน้าด้านที่สุด  ผมไม่เคยออกตัวแรงอะไรอีกเลยหลังจากนั้น  เราคุยกันทุกวันในไลน์  เจอหน้ากันก็ไม่บ่อยเพราะเรียนคนละที่  แต่มันถามไรมาผมก็ตอบไปตรงๆ  แถมหยอดไปแบบเบาๆ 

    จริงๆแจฮวานเป็นมนุษย์ขี้เขิน หรือมันไม่สนใจผมก็ไม่รู้  แต่ผมจะเดาว่าที่มันทำเป็นไม่สนใจเรื่องของผม มันแสดงออกภายนอกเท่านั้น 

'ถ้ากูมีแฟนแบบตามติดกูทุกวัน เจอกันทุกวัน โทรหาทุกวัน นี่กูเบื่อตาย'
 

         มันพูดถึงเรื่องแฟนแบบนู้นแบบนี้โดยไม่ได้เกรงใจผม  คนที่มันรู้ว่าชอบมันเลยซักนิด  ผมอยากที่จะมารับมันทุกวัน เพื่อที่จะได้เจอหน้ากันแค่ชั่วโมงนึงก็ยังดี  ผมอยากโทรหามันทุกวัน คุยวันละสองชั่วโมง  แต่มันกลับบอกว่าสิ่งที่ผมอยากเป็นเรื่องน่าเบื่อ 

        ผมไม่มาเจอมันทุกวัน สัปดาห์ละครั้ง หรือเป็นเดือนๆบางที แล้วแต่จะระงับใจตัวเองได้มากแค่ไหน  ไม่รู้ทำไมต้องทำตามความคิดมัน กลัวมันไม่พอใจมั้ง  โทรผมก็ไม่โทรหาทั้งๆที่อยากได้ยินเสียง อยากรู้ว่าวันๆนึงมันทำไรบ้าง ได้แต่คุยกันในไลน์ ถึงจะทุกวัน  แต่มันไม่ชื่นใจแบบสุดๆ

'กูเบื่อมนุษย์ว่ะ ชอบอัพรูปเค้ก กูนี่แม่งหิวตอนตีสอง  ไม่ค่อยได้กินด้วย แม่งแพง'

 

     เค้ก  คือขนมในใจแจฮวานเป็นอันดับหนึ่ง  แต่เพราะมันแพง มันเลยไม่ค่อยกิน แถมไม่ค่อยบอกใครว่าชอบกิน เพราะมันดูแหวว เหตุผลไร้สาระมากสมกับระดับสมอง 

      ผมเลยซื้อเค้กบ่อยๆ อัพไอจีสตอรี่บ้างแล้วแท็กมัน เวลาที่ไม่ได้ไปหา เพราะอยากเรียกร้องความสนใจ  ไม่ค่อยได้เจอ ไม่ได้ยินเสียง  มันก็จะมาเม้นกลับว่าเหี้ย บางทีก็ว่างหรอ เลี้ยงกูบ้างสิ  ผมดีใจมากๆ ที่ผมมีข้ออ้างไปเจอมัน  ได้คุยกับมัน  มันดูเป็นอะไรที่ปัญญาอ่อนนะ แต่ผมตัดสินใจจีบมันแบบนี้แล้วนี่ ให้มันรู้สึกตัวช้าๆไปเอง

 

      เคยมีอยู่ครั้งมันบอกให้ผมอัพรูปคู่กับมัน ให้คนจิ้นเล่นๆ  ใจนี่ฝ่อเลย  คิดในใจว่ามันคิดว่าความรู้สึกกูเป็นเรื่องเล่นๆหรอ  กูจริงจังนะกับมึงอ่ะ ที่พยายามทำทั้งหมดนี่มึงดูไม่ออกเลยหรอ

'บอกรักกันทำไมพร่ำเพรื่อวะ กูว่าคำว่าชอบแม่งดูดีกว่าตั้งเยอะ มากกว่าชอบคือรัก แล้วมากกว่ารักคืออะไรวะ'

'คือครึ่งชีวิต'

'พ่อมึงเป็นนักร้องหรอมินฮยอน'

      คนบ้าอะไรวะไม่ชอบคำว่ารัก เพราะมันไม่มีอะไรมากกว่านี้แล้ว รักที่สุดในโลก รักมากๆนี่ไงก็มากกว่ารักแล้ว ปัญญาอ่อน นี่ชอบมันลงไปได้ยังไง ไม่รู้ว่ามันตั้งใจบอกผมให้ตัดใจรึป่าว แต่ขอเข้าข้างตัวเองว่าไม่ใช่

'งั้นชาตินี้มึงก็ไม่ได้ฟังหรอกคำนี้'

'กูก็ไม่ได้หวังอยู่แล้ว'

    ทำไมถึงไม่หวัง ในเมื่อมีคนที่หวังคนนึงรออยู่  ได้ยินละก็เซ็งไปวันนึง ไม่คุยกับมันทั้งในไลน์ ไม่โทร ก็เรื่องปกติไม่ค่อยโทรหาอยู่แล้ว มันก็ไม่โทร ไม่ทัก ไม่อะไรทั้งนั้น ต้องท้อป่ะวะ ที่ผ่านมานี่ไม่รู้สึกอะไรบ้างหรอ  สิ่งที่กูทำยังชัดเจนไม่พอสำหรับคำว่ารักหรอ กูไม่พูดเพราะมึงไม่ชอบหรอกนะ ทั้งๆที่ในใจกูมันอยากจะบอกมึง

'มึงจะรื้อทำไมนักหนาวะ รื้อเสือกไม่เก็บอีก สัด'

'ก็กูอยากรู้ว่ามึงชอบอะไรบ้าง'

'มึงอยากรู้ก็ถามกูดิ่ นี่มึงโง่ป่ะ'

      มึงแหละโง่  ถามก็ดูไม่อบอุ่นดิ่วะ ผมแค่อยากรู้ว่ามันชอบไม่ชอบอะไร ผมรู้ว่าแจฮวานชอบเพลงร็อค แบบพี่ตูน พี่แน็ป หน้าตาน่ารักแต่ฟังเพลงสายโหดมาก ต่างกับผมที่ชอบฟังเพลงแบบฟีลกู้ด เบาๆแต่ให้ความรู้สึกดี ฟังแล้วก็นึกถึงคนบางคน  มันชอบอ่านการ์ตูนโง่ๆแบบโดราเอมอน ชินจัง โดยเฉพาะชินจังนี่แวะเซเว่นทีคือซื้อเก็บ  ทำไมถึงเป็นคนที่อะไรขัดกันหลายอย่าง  ผมเคยไปเที่ยวกับมันสองสามที่ มีภูเขา ล่องแพ และทะเล และผมก็รู้ว่ามันชอบทะเลที่สุด  ไม่เคยถามว่าทำไม เดาด้วยใจ 

 

'มึงกลับเลยสัด เมาละ'

 

      หลายครั้งที่ผมชวนให้แจฮวานไปกินเหล้าด้วย มันก็มาทุกครั้งแม้จะรู้ตัวเองว่าไม่ได้กิน ทำให้ผมคิดว่าบางทีมันก็เป็นห่วงผมแหละ  กลัวเมาไม่มีคนพากลับบ้าน  ผมชอบเวลาตัวเองเมานะ เพราะพูดอะไรก็ไม่คิดมากกว่าเดิม อยากทำอะไรก็ทำ จะหอม จะกอด จะจูบ คนตรงหน้าถึงจะมีท่าทีไม่ยอมแต่สุดท้ายก็ได้ทำอยู่ดีบวกกับโดนทุบ และก็ไม่ได้ทำบ่อยๆ แต่ตอนเมานี่ทำมากสุด

แต่มันไม่เคยหอมผมก่อนเลย

เมาแล้วขี้น้อยใจจังวะกู 
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

 

'กูเห็นมึงฟังเพลงนี้บ่อยมาก'


'มันตรงกับกูดี'

'ยังไง เล่ามา'

     สังเกตคนอย่างกูด้วยหรอ  อธิบายไปก็มองหน้ามันไป ถ้าฉลาดก็ช่วยรู้หน่อยว่ากูหมายถึงใคร  ไม่ต้องมาทำเป็นหลบสายตา  บอกให้ฟังก็ไม่ฟัง  นี่ปฏิเสธกูอีกแล้วป่ะวะ

คนรอมันท้อนะ

     อยู่บ้านก็นอนเปื่อยๆฟังเพลง  จริงๆเป็นคนไม่ติดโซเชียล เฟสบุ๊คยังไม่เล่นเลย แต่เพราะมันผมถึงเล่น  สมัครไอจีก็เพราะอยากอัพรูปเรียกร้องความสนใจ  สมัครไลน์ก็เพราะอยากคุยกับคนๆนึงที่ไม่ชอบให้โทรหา  สมัครทวิตเตอร์ก็เพื่อหาร้านเค้กอร่อยๆในแท็ก #อร่อยไปแดก ฟังดูปัญญาอ่อน ทำไมต้องทำถึงขนาดนี้  มันก็ปัญญาอ่อนจริงๆนั่นแหละ

แต่มันเป็นวิธีที่แสดงความใส่ใจ

นายตัวกวนเปลี่ยน Status Message :  เก็บอาการ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

เหี้ย

เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

 

นี่ตาไม่ได้ฝาดไปใช่มั้ย

เชี่ยแจฮวานเปลี่ยนตัสไลน์เป็นเพลงที่ผมอยากให้มันฟัง ให้มันรู้ ว่าเพลงนี้กูหมายถึงมึงนะ 

    ผมรีบทักถามมันไปทันทีว่าฟังเพลงนี้แล้วหรอ ไหนบอกไม่ชอบ มันก็ตอบฮาๆกวนตีนๆตามประสาคนกวนตีน  หลายครั้งที่แจฮวานทำเหมือนกับว่ามันก็ชอบผมเหมือนกัน หรือบางทีผมคิดไปเอง การที่มันอัพตัสแบบนี้คือหมายถึงผมเก็บอาการ หรือมันเก็บอาการ

แต่ขอเข้าข้างตัวเองอีกละกัน

ว่ามันอยากจะบอกกับผมว่ามันก็เก็บอาการเหมือนกัน

คุณชายเปลี่ยน Status Message :  ปล่อยให้เธอได้รู้เบาๆ ให้รักค่อยๆซึมเข้าหัวใจ 

จบ สั้นๆแต่ก็รักเธอ

ฝากด้วยค่ะ องค์ลง สุดจะทนกับคู่นี้

น่ารักแบบกินได้กินไปแล้ว ติชมได้ทุกทางค่ะ 

ทะวงทวิตหรือจะเว่ยป๋อหรือพินบีบีงี้ใครมีแอดค่ะแต่เราไม่มีนะ 

ขอบคุณมากค่ะ  งืม